Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2012

Εύκολες συνταγές



Κάποιες μέρες που ο χρόνος είναι περιορισμένος ή η διάθεση ακόμα πιο περιορισμένη,συνήθως από τη συννεφιά ή έναν πονοκέφαλο ή έναν πονόδοντο ή οτιδήποτε άλλο υπαρξιακό ή μη,θέλεις να φτιάξεις κάτι εύκολο να φας,να γίνεται γρήγορα και να είναι νόστιμο.

Τότε καταφεύγεις σε φαγητά-πασπαρτού. Αυτά μπορούν να θεωρηθούν πχ τα αυγά και τα ζυμαρικά,που ταιριάζουν άνετα σε πολλά φαγητά.







Συνταγή 1:Μακαρονάκια με κρεμμύδι,πιπεριά και ζαμπόν
                                         

-
Θα χρειαστούμε:
-1 πιπεριά(κόκκινη,πράσινη,κίτρινη,πορτοκαλί ή και όλες αυτές μαζί,ανάλογα την προτίμηση)
-λίγο τυρί κομμένο κυβάκια
-λίγο ζαμπόν κομμένο κυβάκια
-λίγο μαιντανό

Κόβουμε το κρεμμύδι και την πιπεριά και βάζουμε με λίγο λάδι,να μαραθούν ελαφρά σε μια μικρή κατσαρόλα.Σβήνουμε το μάτι και προσθέτουμε μαιντανό,το τυρί και το ζαμπόν.


Βράζουμε ταυτόχρονα τα ζυμαρικά μας(πένες,βίδες,μακαρονάκι κοφτό ή ό,τι άλλο μας αρέσει) και σουρώνουμε.

Ρίχνουμε τα μακαρόνια στην κατσαρόλα με τα άλλα υλικά μας και ανακατεύουμε.

Σερβίρουμε στα πιάτα.


Συνταγή 2: Ομελέτα φούρνου με κρεμμύδι,πιπεριά και άνηθο


Θα χρειαστούμε:
-4 αυγά
-1 κούπα γάλα
-2 κρεμμύδια
-2 πιπεριές(ό,τι χρώμα θέλουμε)
-λίγο άνηθο
-τυρί κομμένο σε κυβάκια


Βάζουμε σε ένα τηγάνι λίγο λάδι και βάζουμε τα κρεμμύδια και τις πιπεριές να μαραθούν λίγο.Σβήνουμε το μάτι και αφήνουμε να κρυώσουν.

Χτυπάμε τα αυγά με το γάλα.Ρίχνουμε μέσα τα λαχανικά μας,τον άνηθο και το τυρί.

Ρίχνουμε το μείγμα σε βουτυρωμένο ταψί.

Ψήνουμε μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια,ανάλογα με το φούρνο μας.



Κι άλλη μια εύκολη συνταγή-εύκολη τουλάχιστον σε μένα που ασχολούμαι με κατασκευές-ένα αλλιώτικο βάζο.Όχι με λουλούδια αληθινά,αλλά χάρτινα.Ένα χάρτινο καλαθάκι από χαρτί περιοδικού,κοτσάνια λουλουδιών από χαρτί περιοδικού επίσης,λουλούδια από χαρτόνι αυγοθήκης.Ζωγραφισμένα από μένα,όπως και τα μανταλάκια που στερεώνουν τα λουλούδια στο κοτσάνι.Να δώσουμε λίγο χρώμα στις γιορτές!


Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

Νέες τεχνικές και κατασκευές


Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα,πλησιάζει η γιορτή μου και εργάζομαι πυρετωδώς(λέμε τώρα,σχήμα λόγου) και φτιάχνω κατασκευές.Έτσι με τον νέο χρόνο θα έχω κάνει έναν ικανό αριθμό και θα τα εκθέσω σε ένα site που βρήκα.Μετά απλά περιμένω να δω αν τα βέλη θα φτάσουν στο στόχο τους.

Έμαθα και νέες τεχνικές.



Έμαθα να βάζω σε καμβά-αρχικά,μετά μπορεί να βάζω και σε άλλες επιφάνειες-εικόνες από εκτύπωση από τον υπολογιστή.Δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο,παρακολούθησα βίντεο και το κατάφερα!Μόνο που θέλει μια μέρα να στεγνώσει ο καμβάς και περιμένεις,το φτιάχνεις τη μια μέρα και το τελειώνεις την επόμενη.


Έμαθα να φτιάχνω και καλαθάκια από χαρτί περιοδικού ή εφημερίδας,κι αυτά από βίντεο τα είδα και τα έμαθα.Δεν είναι δύσκολο απλά είναι κι αυτό χρονοβόρο,θέλει 1-2 ωρίτσες να το φτιάξεις.


Έφτιαξα κι ένα ωραίο κουτάκι,το ζωγράφισα γύρω γύρω και κόλλησα διάφορα ζωάκια και στρουμφάκια που είχα από αυγά kinder.Το πρόσθεσα κι αυτό στη ζουζουνοοικογένεια πάνω στο καλοριφέρ.

Δέντρο δεν στόλισα αλλά σκόρπισα στο σαλόνι διάφορα διακοσμητικά και στόλισα το φωτιστικό!

Ευτυχώς που έχω και τις κατασκευές και περνάει η ώρα γιατί η βαρεμάρα μου έχει φτάσει στον ουρανό...Πάλι καλά που τώρα λόγω γιορτών βάζει πότε πότε και καμιά ταινία της προκοπής.

Προχωρώ και δημιουργώ και περνάει ο καιρός...


Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012

Όταν είναι αργά...


Όταν είναι αργά καταλαβαίνεις τι φίδια κυκλοφορούν στα πόδια σου..Τυλίγονται γύρω σου και σε σφίγγουν..

Όταν είναι αργά,βλέπεις πόσο άδικο ήταν να ευνοήσεις αυτά τα φίδια και να αδικήσεις άλλους που δεν το άξιζαν να αδικηθούν.

Όταν είναι αργά και ίσως εσύ δεν θα το δεις,όλα αποκαλύπτονται.Τυχαίες δεν είναι οι παροιμίες.Τίποτα δεν κρύβεται κάτω από τον ήλιο.Ουδέν κρυπτόν..

Όταν είναι αργά βλέπεις πόσο δίκιο είχαν όσοι σε προειδοποιούσαν για τα φίδια που θα σε τσιμπήσουν..

Όταν είναι αργά θυμάσαι κάποιον και είσαι κοντά του...

Όταν είναι αργά κάνεις διορθωτικές κινήσεις.Όταν καταλάβεις αν μπορείς να καταλάβεις,αν είσαι δεκτικός.

Όταν είναι αργά,τα λάθη σου θα πάρεις διορθωτικό και θα τα σβήσεις. Αν μπορούν να σβηστούν γιατί κάποια λάθη ανοίγουν πληγές περισσότερο κι από μαχαίρια.

Όταν είναι αργά μαθαίνεις από τα λάθη και δεν τα επαναλαμβάνεις.Αφού πρώτα έχεις πονέσει και έχεις χάσει την εμπιστοσύνη σου.

Όταν είναι αργά,σκορπίζεις αγάπη προς την κατεύθυνση που πρέπει.

Όταν είναι αργά,στερεύει η βρύση της αγάπης για εκεί που δεν αξίζει να τρέχει αστείρευτη.

Όταν είναι αργά,αλλάζεις το γύρω και το μέσα σου.Πάντα όλοι χρειαζόμαστε μικρές πινελιές βελτίωσης.

Όταν είναι αργά απομακρύνεσαι από τα φίδια και γλιτώνεις...Πέφτουν οι μάσκες και φεύγεις μακριά από αυτούς που θα σε πουλήσουν.


Ίσως τελικά ποτέ να μην είναι αργά για τίποτα!

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

Στο μπαλκόνι...


Μια κουκουβάγια...Χθες βράδυ...

Μετά σου λένε μην πιστεύεις στις προλήψεις και σ'αυτά που λέγανε οι παλιοί...

Η κουκουβάγια δεν είναι καλό σημάδι...Το είπαμε χθες το βράδυ με τον άντρα μου..Ακουγόταν να έχει καθίσει στο μπαλκόνι.

Ξέραμε.

Σήμερα θα ακούγαμε κάτι κακό.

Δεν είχαμε άδικο.Το ακούσαμε.

Ήρθε το τηλεφώνημα.

Ο παππούς...Έφυγε...

Μετά από ταλαιπωρία 1,5 χρόνου...

Τον τελευταίο καιρό όλο και χειρότερα ήταν,δεν γνώριζε κανέναν.

Σε ένα κρεβάτι,να μην νιώθει τίποτα...

Να μην ξέρεις αν πονάει,αν βλέπει,αν μας γνωρίζει,αν...

Χίλια αν...

Ξεκουράστηκε...

Δεν περίμενα ότι ο παππούς ποτέ θα έφτανε έτσι.Ένας άνθρωπος που ήταν πάντα δυνατός στα πόδια του,δραστήριος μέχρι πριν λίγα χρόνια.

Πάει να βρει τη γιαγιά,και εκείνη Δεκέμβρη είχε φύγει,3 χρόνια πριν.

Καλό ταξίδι παππού...

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012

Σαββατοκύριακα

Άλλο ένα Σαββατοκύριακο..Βαρετό όπως πάντα.

Απορώ με τους ανθρώπους που το λατρεύουν,οι 90% το λατρεύουν.Προφανώς όσοι το λατρεύουν ανήκουν σε 3 κατηγορίες:α) εργαζόμενοι, β)μαθητές-φοιτητές, γ)όσοι έχουν παρέες,χρόνο και χρήμα για εκδρομές. Στην δεύτερη κατηγορία ανήκουν αρκετοί.Στην πρώτη,όχι και τόσοι,με τόση ανεργία.Στην τρίτη κατηγορία,ανήκουν αρκετοί.Μπορεί να υπάρχει κρίση αλλά κάποιοι δεν εγκαταλείπουν το lifestyle ποτέ,κοινώς η μύτη δεν κατεβαίνει.Θα μου πεις με το να πας μια εκδρομή σημαίνει ότι έχεις ψηλά τη μύτη;Όχι βέβαια,εννοείται πως όχι!Αλλά κάποιοι εν μέσω κρίσης έχουν ένα στυλάκι lifestyle που μου τη σπάει.Άσε,τέλος πάντων,δεν μπορώ να το εξηγήσω,χωράει ανάλυση.

Πάντως ακόμα κι όταν ανήκα,στο παρελθόν,αρχικά στην δεύτερη κατηγορία,μαθητών και φοιτητών,αλλά και μετά που ανήκα στην πρώτη,των εργαζομένων,πάλι μου την έσπαγε το Σαββατοκύριακο.Lifestyle δεν ήμουνα ποτέ,μάλλον προς το σπασίκλας και φυτό έκλινα.Με την καλή έννοια.Λέω με την καλή έννοια γιατί εκτιμούσα τη γνώση,σαν μαθήτρια και φοιτήτρια,όταν ήμουνα στην τάξη ήμουνα στην τάξη(καλά,σχεδόν πάντα,υπήρχαν και εποχές που κοίταζα από το παράθυρο),και όταν δούλευα,ακριβώς επειδή τον περισσότερο καιρό ήμουνα άνεργη,εκτιμούσα την δουλειά.Δεν ανήκω στη μερίδα ανθρώπων που ξεκινάνε με γκρίνια τη δουλειά.Αυτοί δεν εκτιμούν ότι σε περίοδο κρίσης έχουν ακόμα δουλειά.Μακάρι να είχα δουλειά κι ας δούλευα και Κυριακές.Έτυχε διάστημα που δούλευα και Σαββατοκύριακα και δουλευα και 12 ώρες τις καθημερινές.Μιλάμε η απόλυτη ευτυχία για μένα!Τα Σαββατοκύριακα δεν ήταν υποχρεωτικό,αν ήθελες πήγαινες,εγώ συνήθως πήγαινα έστω λίγες ώρες.Έβαζα το discman,τα cd μου και έγραφα στον Η/Υ.Ήταν το πιο ευτυχισμένο διάστημα της ζωής μου!

Όσο πιο πολύ απασχολημένη είμαι,τόσο και πιο ευτυχισμένη.Δεν είμαι άνθρωπος που μπορεί να κάθεται σε μια καρέκλα και να κοιτάει το ταβάνι.Κοινώς,ησυχία δεν έχω.Κάτι θέλω να βασανίζω και να με βασανίζει όλη την ώρα.Με την καλή έννοια.Δεν με βασανίζει.Βασανίζομαι όταν δεν έχω τι να κάνω και αυτό κυρίως συμβαίνει τα Σαββατοκύριακα.

Κατά μια περίεργη έννοια,σαν άνεργη,θα περίμενε κανείς ότι όλες οι μέρες είναι ίδιες.Είναι,εν μέρει.Βαρετές.Το Σαββατοκύριακο όμως είναι έξτρα βαρετό.Σαν να λέμε,αν υπήρχε βαριεστημόμετρο(κλίμακα μέτρησης βαρεμάρας) με ανώτερο το 10,οι καθημερινές είναι στο 7 και τα Σαββατοκύριακα στο 9,κάποιες φορές και στο 10.Κυρίως κάποιες Κυριακές που η τηλεόραση δεν έχει ούτε μια ταινία.Η προηγούμενη Κυριακή άγγιζε τα όρια της παράνοιας η διάθεση μου,δεν είχε τίποτα η τηλεόραση,η δική μας,αλλά δεν είχε τίποτα και η δορυφορική..Τα Ιταλικά κανάλια,το rai uno,που βλέπω τις δυο εκπομπές,στις 8 η ωρα και μετά στις 9.30,δεν τις είχαν,είχε κάτι,δεν θυμάμαι,φόρμουλα,ράλι,κάτι τέτοιο νομίζω.Μιλάμε μόνο που δεν άρχιζα το μοιρολόι από τη βαρεμάρα!

Κάπως έτσι άρχισα να μπαίνω και να βλέπω παλιές σειρές,κωμωδίες κυρίως,όπως τον αστυνόμο Μπέκα,όπου είδα και τα 2-3 επεισόδια που δεν είχα δει(περίεργο,γιατί τα υπόλοιπα τα έχω δει από 5 φορές) και τώρα άρχισα να βλέπω το ''σ'αγαπώ,μ'αγαπάς'' και έχω ξεραθεί στο γέλιο,εχθές δάκρυσα με την Παπαδοπούλου,κάτι ατάκες,ψόφησα!Κι ας τα έχω δει 5 φορές κι αυτά,το κάθε επεισόδιο.

Προβλέπω και τώρα αυτά να δω σε λίγο,όταν βάλω το φαγητό που θέλω να κάνω στο φούρνο.Γιατί εκτός τις κωμωδίες το έχω ρίξει και στη μαγειρική,όλο και κάτι φτιάχνω,εύκολες συνταγές με ό,τι έχω στο σπίτι.Θα κάνω μια ωραία συνταγή που βρήκα σε ένα site,με ψωμί τοστ,τυρί φέτα,τυρί κίτρινο,γάλα,αυγό,και γίνεται σαν τυρόπιτα.Τές πα..

Προς το παρόν πάω να στύψω μια πορτοκαλαδίτσα,να πάρω τις βιταμίνες μου και μετά θα φτιάξω το φαγητό σιγά σιγά,μέχρι να κόψω το τυρί,το ψωμί τόστ,θα περάσει η ώρα για να μπει και στο φούρνο.

Μεθαύριο που γιορτάζει ο άντρας μου,αν και δεν προβλέπω να έρθει και κανείς,εκτός αν έρθουν 2 φίλοι του,εγώ πάντως θα φτιάξω μια πίτσα και κάτι λουκανικοπιτάκια,με δική μου ζύμη όλα αυτά.Πήρα και από μια χρωματιστή πιπεριά,πράσινη,κόκκινη,κίτρινη,πορτοκαλί.Μια σακούλα με 4 χαρτάκια στο σουπερ μαρκετ,από μια πιπεριά,λίγο αστείο αλλά δεν σε υποχρεώνει να πάρεις πολλές.

Αυτά μέχρι στιγμής.Βαρετά και ανιαρά.Με βαρετούς χαιρετισμούς(όπως λέμε με αγωνιστικούς χαιρετισμούς).


Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

Ό,τι βρω...

Κρατιέμαι από ό,τι βρω,για να περνάει ο καιρός...

Βαρετές μέρες...Σαν κουρδισμένοι ζούμε κι οι δυο μας...Οι ίδιες κινήσεις,σαν να μας κρατάνε ένα αόρατο σχοινί και να το κουνάνε άλλοι.Μαριονέτες.

Διάθεση;Μέτρια προς κακή.Λέω μέτρια για να ξεγελιέμαι.Κακή είναι στην πραγματικότητα.

Όταν νοσταλγώ την Αθήνα και θέλω να βρεθώ εκεί,ε,δεν την λες και καλή διάθεση...Όσοι με ξέρουν,ξέρουν πόσο πολύ ήθελα να φύγω μακριά από αυτή την πόλη.Δυο χρόνια μετά,δεν είμαι τόσο σίγουρη ότι αν με ρωτούσε κάποιος τώρα θα ήθελα το ίδιο πράγμα.

Έτσι κρατιέμαι από ό,τι βρω.Από ''σανίδες'' για να μην βουλιάξω. Από τις συνήθειες μου κρατιέμαι. Έχω μπει σε πρόγραμμα,εγώ που ήμουνα χύμα πάντα.Τώρα έχω γίνει φαν του προγράμματος.Αν δεν έχω,αποσυντονίζομαι. Μέχρι και λίστες του τι θα κάνω την επόμενη μέρα ετοιμάζω.Όχι ότι η μια μέρα διαφέρει ιδιαίτερα από την προηγούμενη...Λέμε τώρα...Τυχαίνει όμως και μέρα να έχω να κάνω αρκετά πράγματα και να πρέπει να τα ιεραρχήσω.

Η ζωή εδώ στην Κατερίνη;Βαρετή.Αλλά δεν φταίει η Κατερίνη.Όπως δεν έφταιγε και η Αθήνα που έφυγα.Δεν φταίει το μέρος.Πάντα οι άνθρωποι φταίνε.Αλλά ούτε αυτοί καμιά φορά.Ο εαυτός μας φταίει που είναι ταξιδιάρικο πουλί.Μάλλον έτσι έχω μάθει.Να μην στεριώνω,να θέλω να αλλάζω παραστάσεις.

Λατρεύω τα ταξίδια,αλλά...Οι συνθήκες δεν μου επιτρέπουν πιο μακρινό ταξίδι από το σουπερ μαρκετ δίπλα...

Θυμώνω πολλές φορές με ανθρώπους που έχουν οικονομική άνεση και ξοδεύουν άσκοπα τα χρήματα,σε περιττές υλικές απολαύσεις..Τι με νοιάζει αν έχω τηλεόραση πλάσμα και βλέπω ένα ντοκιμαντερ με ταξιδιωτικό θέμα;Προτιμώ να βρεθώ στον τόπο που γυρίστηκε το ταξιδιωτικό θέμα.Αυτή είναι η φιλοσοφία μου αλλά πάντα σκοντάφτει στον ίδιο παράγοντα:Στα χρήματα.

Τελικά η Ελλάδα μοιάζει με την Ινδία.Όχι μόνο στο μπάχαλο που επικρατεί ούτε στο ότι έχουμε γεμίσει μετανάστες από εκεί,αλλά στις κάστες.Και στην Ελλάδα μοιάζει να υπάρχουν.Το ίδιο αυστηρές.Αν γεννηθείς φτωχός,σπάνια θα ξεφύγεις από αυτό...Σε ελάχιστες περιπτώσεις.Συνήθως αυτό θα σε κυνηγάει πάντα.

Έτσι όπως είπα,ταξιδεύω συνήθως από μια οθόνη.Άλλοτε του υπολογιστή,άλλοτε της τηλεόρασης.

Έτσι,το να έχω δορυφορική είναι το καλύτερο που μπορεί να μου συμβεί!

Συνήθως όλη μέρα βλέπω Ιταλικά κανάλια για να εξασκούμαι στη γλώσσα.Αλλά υπάρχουν και μέρες που κάνω ζάπινγκ και σε άλλα,Ισπανικά,Πορτογαλικά,Γαλλικά,Πολωνικά,Ρώσικα,Κινέζικα και άλλα.Μόνο τα Αραβικά δεν βάζω ποτέ,δεν πατάω καν τα νούμερα που τα περιέχουν.

Μ'αρέσουν και οι διαφημίσεις τους ακόμα!Έξυπνες διαφημίσεις και αστείες πολλές φορές.Πέτυχα και μαγειρική μια φορά σε Ρώσικο,πέτυχα και ειδήσεις στο Κινέζικο,πέτυχα και σειρές που τις έχουμε και σε δικά μας κανάλια σε Ιταλικά και όχι μόνο.

Στο Rai Uno βλέπω κυρίως το απόγευμα ένα κουίζ με ερωτήσεις,στις 8(δική μας ώρα).Μετά στις 9.30(δική μας) έχει το deal.Έχω μάθει μέχρι και τα ονόματα των παιχτών!Το βλέπουμε κάθε μέρα.Στο Rai due βλέπω τα πρωινά τον Τσάρλι!Τον χιμπατζή που έβαζε και στο ΣΚΑΙ πριν το κόψει.Γερμανική η σειρά αλλά οι Ιταλοί τα μεταγλωτίζουν και ευτυχώς γιατί δεν θα καταλάβαινα τίποτα.Τα μεσημέρια στο ίδιο κανάλι βλέπω μια εκπομπή μαγειρικής,πολύ ωραία!Καμία σχέση με τις χαζές δικές μας.Σε κάποια φάση της εκπομπής,μαγειρεύουν και διαγωνίζονται 2 ομάδες για 20 λεπτά.Ωραίες συνταγές συνήθως!Τώρα,εδώ και 2 εβδομάδες,Κυριακή και Τρίτη,μετά το deal, 10.10-10.15(δική μας) βάζει μια σειρά,σε συνέχειες είναι,βάζει κάθε φορά 2 επεισόδια,και είναι πολύ ωραίο!Με μια οικογένεια με 3 κόρες,που το ζευγάρι δεν έχει παντρευτεί γιατί ο άντρας είναι παντρεμένος αλλά η γυναίκα του η πρώτη τον έχει παρατήσει και ούτε ξέρει που είναι για να ζητήσει διαζύγιο και επειδή και στην Ιταλία το 1967,στο Τορίνο,οι αντιλήψεις ήταν το ίδιο σκουριασμένες σαν να ήταν Ελλάδα,τους κοιτάνε με μισό μάτι επειδή δεν έχουν παντρευτεί.Αυτή τη σειρά τη λάτρεψα από την αρχή!

Σε ένα άλλο Ιταλικό,στο Rete 4,βάζει τα Σάββατα ''Νόμος και Τάξη'',τα ίδια που έβαζε και σε μας και βάζει ακόμα στο ALPHA,αλλά σε εμάς τα βάζει όταν δεν έχει τις υπόλοιπες σάχλες με μαγειρικές,reality,Νικολούλη και τέτοια.

Αλλιώς στα δικά μας κανάλια όλο βλακείες,λίγα αξίζουν,το πρωί ψιλοβλέπω στον ALPHA το χορεύοντας στη σιωπή αλλά τελειώνει,την Κατακουζήνα το μεσημέρι που τρώμε βλέπουμε με τον άντρα μου και έχουμε μάθει την ατάκα πριν την πούνε για 1.290.453 φορά που το έχουμε δει,τις Τετάρτες βάζει Ελληνικές ταινίες ευτυχώς,τα Εγκλήματα βλέπω στο ΑΝΤ1 το απόγευμα.

Τις άλλες ώρες δουλειές στο σπίτι,μαγείρεμα,και ατέλειωτες ώρες βαρεμάρας.

Δεν είμαι άνθρωπος που αντέχει έτσι..Όσο πιο απασχολημένη είμαι τόσο πιο ευτυχισμένη είμαι..Αλλά η ζωή με αντάμειψε με την ανεργία...Άλλοι δουλεύουν και γκρινιάζουν και περιμένουν το Σαβ/κο.Εμένα οι καθημερινές ήταν η ζωή μου όσο δούλευα.Λάτρευα να δουλεύω.Ακόμα κι όταν δούλευα δωδεκάωρα.

Αλλά είπε κανείς ότι η ζωή είναι δίκαια;Όποιος το είπε,ας το ξανασκεφτεί.

Έχω κάνει την αυτοκριτική μου και ξέρω πως αν δούλευα θα ήμουνα πολύ καλή.Επειδή ακριβώς το νου μου δεν θα τον είχα σαν άλλους πότε θα φύγω τριήμερο με την παρέα γιατί ούτε τριήμερα φεύγω ούτε παρέα έχω.Είμαι ευγενική και υπομονετική.

Μάλλον όμως δεν φτάνει να θες κάτι.Στη συγκεκριμένη περίπτωση,στο θέμα δουλειά δεν φτάνει να θες να δουλέψεις.Δουλειά θα βρεις αν είσαι τυχερός.Αν βρεθείς την κατάλληλη ώρα στο κατάλληλο μέρος.Αλλά κυρίως αν γλείψεις περισσότερο.Εγώ δεν έχω μάθει έτσι.Άρα...Σπιτάκι μου.

Να πιάνομαι από ό,τι χαζομάρα βρω...Να περνάει ο καιρός..

ΥΓ:Κλείνω για δω deal.

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

Ζητείται ελπίς...

Για να δανειστώ τον τίτλο από το έργο του αγαπημένου συγγραφέα Αντώνη Σαμαράκη.

Ζητείται.Γιατί όσο πάει,μέρα τη μέρα,σ'ενα πλοίο που βουλιάζει,την έχουμε χάσει.

Σιχάθηκα να βασιλεύει το μέσο,το βίσμα. Σιχάθηκα την προσκόλληση σε γελοίους τύπους και στη γραφειοκρατία.Σιχάθηκα να επιπλέουν οι φελλοί,αυτοί που δεν αξίζουν.Σιχάθηκα την αδικία.Σιχάθηκα το σκότωμα μεταξύ μας,τη φαγωμάρα.

Αυτά και άλλα πολλά.

Το πλοίο ''Ελλας'' βουλιάζει και μένει να σκεφτούμε:θα μείνουμε εδώ να πάμε στον πάτο ή θα φύγουμε να σωθούμε;Και γεννιόνται ερωτήματα:Το πλοίο που βουλιάζει έχει σωτηρία την τελευταία στιγμή να σωθεί ή το τέλος του είναι προδιαγεγραμμένο και θα έρθει όσες προσπάθειες κι αν κάνουμε να το σώσουμε;

Ρητορικές ερωτήσεις.

Συχνά όταν πέφτω ψυχολογικά και έχω χιλιάδες λόγους για να πέφτω,μου την λένε ότι είμαι απαισιόδοξη και άλλα τέτοια που δεν ισχύουν.Ρεαλίστρια είμαι.Δεν ζω πάνω σε ροζ συννεφάκι για να λέω ''τι ωραία,τι καλά'' και ''τσιγκολελέτα''.Κάθε μέρα ανεβαίνω έναν Γολγοθά για να επιβιώσω,που δεν ξέρω αν στο τέλος του έχει γκρεμό ή δρόμο που συνεχίζει και τι θα γίνει.Προφανώς όσοι νιώθουν υπέρμετρα αισιόδοξη ζουν σε άλλη χώρα ή τα γράφουν όλα και ζουν ''τσιγκολελέτα'', κοινώς ''ζαμαν φου και πάνω τούρλα''.Δεν μπορεί να γίνεται σεισμός κι εσύ να πίνεις την φραπεδιά σου.Δεν γίνεται πως να το κάνουμε.Τότε τίθεται το ερώτημα:Θα αφήσεις τη φραπεδιά και θα πανικοβληθείς ή θα κάνεις κάτι να σωθείς κι εσύ ή και οι άλλοι;

Πάντα διάλεγα την δεύτερη λύση.Να σώσω και να σωθώ.

Αυτή όμως τη δεδομένη στιγμή,το καράβι ''Ελλας'' δεν έχει σωτηρία.Κάποιοι αποφάσισαν για εμάς,χωρίς εμάς,ότι σ'αυτό το σημείο του πλανήτη πρέπει να εκλείψει ο Ελληνισμός για να έρθει μια άλλη κατάσταση.Ποια είναι αυτή η άλλη κατάσταση;Νομίζω όσοι έχουν μάτια βλέπουν.Και όχι τα μάτια αυτά,τα άλλα...Της καρδιάς.Αυτά που καταλαβαίνουν τα πάντα.Δεν θέλει πολύ φιλοσοφία.

Όταν μέσα σε μια μέρα σου γκρεμίζουν μήνες προσμονής και σε βουτάνε στην απόγνωση για μια αδικία,πως να συνεχίσεις να ελπίζεις;

Όταν περιμένουμε από τον Αύγουστο μια προκήρυξη,βγαίνει,κάνουμε χαρτιά,έχουμε τις πιθανότητες με το μέρος μας,έχουμε πολύ καλά μόρια κι οι δυο για να μας πάρουν,και έρχεται μια μέρα να μας γκρεμίσει στα Τάρταρα,ποιος θα μου πληρώσει εμένα την κατάθλιψη που με ρίξανε;Όταν προτίμησαν να πάρουν πιτσιρίκια 26 χρονών κι όχι εμένα με μια δεκαετία ακόμα στην πλάτη,παραπάνω;Και από μια αδικία...Να απορρίψουν τον άντρα μου για μια βλακεία,που επιπλέον δεν ισχύει.Για μια ημέρα διαφορά,επειδή ήταν το χαρτί μια μέρα πριν,ενώ σε εκατοντάδες άλλες προκηρύξεις που έχει κάνει,ποτέ δεν του έχουν πει κάτι τέτοιο,τα συγκεκριμένα του ΟΑΕΔ χαρτιά έχουν ισχύ 5 μέρες..Κι αυτοί τον διώξανε σαν το σκυλί για μια μέρα!!Τόση πια τυπολατρεία;

Απορρίψανε εκείνον,έχασα κι εγώ τα 8 μόρια από τη δική του ανεργία και από εκεί που είχα 53 μόρια και ήμουνα μέσα,έχω 45 και είμαι εκτός!Στη θέση μου μια 26 χρονών!Τη θέλει τέτοια αδικία ο Θεός;Τη θέλει άραγε;Αν δεν είχε γίνει η αδικία αυτή,η πρώτη είχε 55 μόρια,μετά ήμουνα εγώ και μετά η τρίτη είχε 50!Στην απίθανη περίπτωση που δεν παίρναν τον άντρα μου,εγώ είχα εξασφαλισμένη τη θέση!Τέσσερις κοινωνιολόγοι σε όλη την Πιερία και ήμουνα μόνο εγώ εκτός και ήμουνα η μεγαλύτερη!Πήρανε όλα τα πιτσιρίκια,γεννημένα το 1986,1987,1988,1990!Μείνανε έξω άνθρωποι με ανάγκη,γεννημένοι μέχρι και το 1952 βρήκαμε έναν ή μια,δεν ξέρω,δεν έχει ονόματα.Έλεος δηλαδή!60 χρονών άνθρωπο και τον αφήνουν έξω για έναν ηλίθιο λόγο,για να πάρουν το πιτσιρίκι που λίγα χρόνια πριν πήγαινε λύκειο κι ανάθεμα αν πήγε και πανεπιστήμιο!

Μετά πως να έχεις πίστη στους ανθρώπους;Καμία δεν έχω πια.

Έχω πίστη στα δυο μου χέρια και στα δυο χέρια που με αγκαλιάζουν...Μόνο αυτά με κρατούν...Για να μην λυγίσω...Κι εγώ με τα δυο μου χέρια τον αγκαλιάζω για να μην λυγίσει.

Μόνο αυτό έχουμε,ο ένας τον άλλο...Μόνο αυτό δεν μπορούν πια να μας πάρουν,αφού δεν μας άφησαν και τίποτα άλλο....Είναι ο μόνος πλούτος που έχουμε....

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

Εκδρομή

Εχθές πήγαμε μια εκδρομή,από εδώ Κατερίνη,με γκρουπ.


Πρώτη στάση το μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ στη Γουμένισσα,που πέρυσι τον Απρίλη είχαμε μείνει 3 μέρες με τον άντρα μου και είχα φτιάξει το σχέδιο για το τέμπλο για το μικρό εκκλησάκι του Αγίου Χαράλαμπου που υπάρχει μέσα.

Πήραμε και κάστανα,η πηγή τους είναι όλος ο νομός Κιλκίς.



Δεύτερη στάση η πόλη της Γουμένισσας όπου ήπιαμε καφέ με 2 ευρώ!Μια χαρά!Όταν λέω εγώ ότι η κρίση χτυπάει την Αθήνα όπου είναι όλα πανάκριβα...




Τρίτη στάση το μοναστήρι του Αγίου Νικοδήμου,κι αυτό κοντά στη Γουμένισσα.Χτισμένο ψηλά,σε πέτρα,με απίστευτη θέα,μες το πράσινο.Πανέμορφο μέρος...Νιώθεις μια ηρεμία με αυτή την επαφή με τη φύση και τον Θεό.Μας μίλησε ένας μοναχός,νέος σε ηλικία,για τον Άγιο Νικόδημο και για το μοναστήρι που μόνοι τους κάνουν εκεί όλες τις δουλειές,και χτίσιμο και περιποίηση και καθαριότητα του χώρου.Φτιάχνουν και χειροποίητα γλυκά,βότανα,κρασί,τυρί και πολλά άλλα,όπως και σε κάθε μοναστήρι.Μας κέρασε και κάτι καταπληκτικά κουλουράκια που είχαν φτιάξει οι μοναχοί.




Τέταρτη στάση το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου.Περάσαμε πια νομό και είμαστε στην Πέλλα.Αυτό είναι μοναστήρι γυναικείο,μένουν καλόγριες.Εκτός των άλλων έχουν και πολλά ζωάκια και φροντίζουν.Μου άρεσε πολύ και αυτό το μοναστήρι.

Πέμπτη στάση για φαγητό στο δρόμο για τα Γιαννιτσά.

Τελευταία στάση στα Γιαννιτσά για καφέ στον πεζόδρομο της πόλης.Όμορφα ήταν,πάνω από όλα ήσυχα.Δεν ξέρω πως είναι τις καθημερινές με ανοιχτά τα μαγαζιά αλλά εχθές ήταν πολύ ήρεμα.Χαλαρώσαμε λίγο από το ταξίδι.

Νωρίς το απόγευμα γυρίσαμε Κατερίνη γεμάτοι εικόνες και χρώματα.



Τώρα που δουλεύει ο άντρας μου πήγαμε αυτές τις δύο εκδρομές και περάσαμε ωραία.Γιατί τι καλύτερο υπάρχει από το να γνωρίζεις άλλα μέρη και να βλέπεις πως ζει ο κόσμος και κάπου αλλού;Δεν θεωρώ διασκέδαση να πηγαίνω στα θορυβώδη μπαρ με ένα ποτό στο χέρι και να βλέπω τις προσπάθειες ορισμένων να ψαρέψουν ταίρι που τείνουν στη γελοιοποίηση,με το να τα ''αποκαλύπτουν'' όλα,το ρήμα σε κυριολεκτική χρήση,τα αποκαλύπτουν όλα,στη φορά,και δείχνουν σαν να βγαίνουν για ''πεζοδρόμιο''...Αφήνω τα μπαράκια αυτά για όσους τα θεωρούν τρόπο ζωής. Περι ορέξως κολοκυθόπιτα...



Με ό,τι καταλαβαίνει κανείς,πορεύεται σε αυτή τη ζωή.Εγώ θέλω να γεμίζω εικόνες και εμπειρίες.


Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012

Μαγειρική

Τώρα που είμαι μόνη τα πρωινά,άρχισα πάλι να φτιάχνω,δειλά δειλά,τις ωραίες μου συνταγές!Όχι φυσικά κάθε μέρα,για να μην επιβαρυνόμαστε με τα ύπουλα πλασματάκια που λέγονται θερμίδες,αλλά έστω μια φορά την εβδομάδα φτιάχνω κάτι αληθινά νόστιμο.Όπως σήμερα.

Καιρό έχω να βάλω συνταγή.Για αυτό σήμερα θα μας αποζημιώσω!

Εννοείται πάντα ότι αυτοσχεδιάζω αλλά και προσαρμόζω τις συνταγές.Η μαγειρική το σηκώνει αλλά η ζαχαροπλαστική όχι.Είναι πιο αυστηρή σε αναλογίες και υλικά.Στη μαγειρική όμως μπορείς να βάλεις τη δική σου πινελιά και μια και αγαπώ και τη ζωγραφική,βάζω πάντα τις προσωπικές μου πινελιές στις συνταγές.


Παστίτσιο από την Τοσκάνη


-μισό πακέτο μακαρόνια χοντρά ή πένες
-1 κρεμμύδι
-λίγο λάδι
-3 ντομάτες κομμένες σε μικρά κομματάκια
-λίγο κίτρινο τυρί κομμένο σε τετραγωνάκια(ό,τι τυρί έχετε)
-7-8 φέτες ζαμπόν κομμένο κομματάκια(εγώ έβαλα πάριζα)
-1 αυγό
-1 κούπα γάλα
-τυρί τριμμένο


Ζεσταίνουμε το λάδι σε μια μικρή κατσαρόλα και ρίχνουμε το κρεμμύδι για 4-5 λεπτά.Μετά ρίχνουμε τις ντομάτες,αφού πρώτα τις αλατίσουμε λίγο(εγώ έριξα και λίγη ρίγανη).Αφήνουμε να πάρουν μια βράση,χαμηλώνουμε και αφήνουμε για 20-25 λεπτά να μαγειρευτούν λίγο όλα μαζί.Βράζουμε τα μακαρόνια.Όταν τα σουρώσουμε ρίχνουμε μέσα την ντομάτα,το ζαμπόν που έχουμε ήδη κόψει,το τυρί σε κυβάκια και τα ρίχνουμε όλα μαζί σε ένα βουτυρωμένο ταψί.Χτυπάμε το αυγό με το γάλα και τα ρίχνουμε πάνω από τα μακαρόνια.Ρίχνουμε από πάνω και το τριμμένο τυρί και το βάζουμε σε προθερμασμένο φούρνο για 20-25 λεπτά-ανάλογα το φούρνο μας-.στους 200,μέχρι να λιώσει το τυρί και να ροδίσει.


Πολύ νόστιμο και εύκολο!

ΥΓ:Το αδικεί η φωτογραφία,είναι πιο ωραίο!

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012

Κατερίνη-Ξάνθη-Καβάλα


Το περασμένο Σάββατο 29/9,πήγαμε εκδρομή,με ένα μικρό πούλμαν,στην Ξάνθη και την Καβάλα.

Ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα.Ο άντρας μου είχε ξαναπάει παλιότερα,όταν σπούδαζε στην Αλεξανδρούπολη.

Στο πούλμαν ήμασταν 24 άτομα,μαζί με τον οδηγό,το συνοδό και τη γυναίκα του.Ο άντρας μου τον ξέρει τον συνοδό και την γυναίκα του,κι εγώ τον είχα δει μια φορά,που είχαμε δηλώσει και πληρώσει για μια εκδρομή αλλά δεν είχε γίνει...Ένας πολύ καλός κύριος,παρόλο που είναι σχετικά μεγάλης ηλικίας,έχει παιδιά μεγαλύτερα από εμάς,είναι πολύ συμπαθητικός και συζητάς μαζί του άνετα.

Στο πούλμαν ως συνήθως υπήρχαν και 2-3 παρατράγουδα(βλέπε κατίνες)αλλά σε γενικές γραμμές καλά ήταν.Μήπως θα τους ξαναδούμε;Σιγά,για τον κόσμο πας εκδρομή ή για το μέρος;

Κάναμε στάση λίγο έξω από την Καβάλα,αλλά πήγαμε πρώτα στην Ξάνθη και μετά στην Καβάλα.


Μας άφησαν κοντά στο παζάρι.Πολύ ωραίο!Μεγάλο,είχε τα πάντα και σε πολύ καλές τιμές!Πήρε ο άντρας μου σπορτεξ με 5 ευρώ!Πήραμε κάτι μικροπραγματάκια και μετά πήγαμε βόλτα στην πλατεία,όπου και φάγαμε.Πολύ ωραίο μαγαζί και καλές τιμές!Έφαγα κάτι φοβερά κεφτεδάκια,πεντανόστιμα και μια ντομάτα που θύμιζε ντομάτα,όχι τα πλαστικά που τρώμε συνήθως...

Έβγαλα φωτογραφίες(κλασικά),κάναμε τη βόλτα μας και ήρθε η ώρα να φύγουμε.Δεν προλάβαμε να δούμε και πολλά πράγματα αλλά ήταν πολύ όμορφα.

Εγώ είδα μια πόλη όπου Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι συμβιώνουν απόλυτα αρμονικά,σεβόμενοι ο ένας τον άλλο.Καμία σχέση με το γκέτο της Αθήνας,όπου πλέον στο κέντρο ο Έλληνας είναι είδος υπο εξαφάνιση.Είδα μια πόλη όπου υπήρχε ζωή.Κόσμος να ψωνίζει στο παζάρι,αλλά και στα μαγαζιά.Κόσμος να κάθεται να πίνει τον καφέ του στην πλατεία.Για κάτσε στο κέντρο της Αθήνας να πιείς τον καφέ σου...Αν έχεις τρέλα μόνο..Γιατί λογικός και να κάθεσαι,δεν παίζει...Μου έκανε πολύ καλή εντύπωση η Ξάνθη για όλα αυτά.Μια πόλη με ζωή,με χρώματα και μυρωδιές μπαχαρικών.Όμορφη πόλη.




Μετά πήγαμε στην Καβάλα.Εκεί καθίσαμε ακόμα λιγότερο.Κάναμε βόλτα στο λιμάνι.Καθίσαμε ήπιαμε τον καφέ μας.Όσο πληρώσαμε έναν καφέ,φραπέ και μια σοκολάτα,θα πληρώναμε μόνο την σοκολάτα στην Αθήνα...

Τελικά αυτό που συζητάμε πολλές φορές με τη μάνα μου και είναι αλήθεια...Η κρίση την Αθήνα έχει τσακίσει περισσότερο...Η επαρχία έχει περισσότερο ζωή.Το βλέπω και στην Κατερίνη,βλέπεις κόσμο στις πλατείες,στο δρόμο.Στην Αθήνα,είπαμε,στο κέντρο,μόνο αν δεν την θες τη ζωή σου κυκλοφορείς μετά το μεσημέρι.Άσε που όλα είναι πανάκριβα.Στην Κατερίνη αν ξέρεις που θα πας,μπορεί να φας πολύ φτηνά και να πιείς πολύ φτηνά τον καφέ σου.Επίσης άλλο ένα θέμα.Τα ενοίκια.Γκαρσονιέρα το πολύ 35 τετραγωνικών,δίπλα από τη μάνα μου,νοικιάζεται 280 ευρώ!!!!!!!!!ΑΙΣΧΟΣ!!Και που;Στο Γαλάτσι,μακράν την χειρότερη περιοχή της Αθήνας.Εμείς δίνουμε λιγότερο και μένουμε σε ένα τέλειο σπίτι,του 2009,όχι σπίτι του 1975 που είναι η πολυκατοικία της μάνα μου.Τα ενοίκια στην Κατερίνη,και πιστεύω παντού στην επαρχία είναι πολύ φτηνά,ενώ στην Αθήνα στα ύψη.Κλείνει η παρένθεση.



Η Καβάλα επίσης πολύ ωραία πολη!Άλλο στυλ τελείως,είναι η θάλασσα,το λιμάνι.

Αργά το βράδυ γυρίσαμε σπίτι.Κουρασμένοι αλλά γεμάτοι,από τις όμορφες εικόνες που είδαμε!

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Αντι σχολίου

Αντί σχολίου σε όσα συμβαίνουν,έκανα κάποιες σκέψεις.

Είναι φορές που η καθημερινότητα σε ξεπερνάει.

Η κακία γύρω σου σε πνίγει.Το συμφέρον που κυβερνά τα πάντα,παρέα με το χρήμα,βασιλεύουν και βασιλεύουν άσχημα.Τυραννικά.

Και λες,δεν μπορεί...Δεν θα αλλάξει κάτι;Πάντα όλα έτσι θα είναι;Γιατί εσύ θυμάσαι και όμορφες στιγμές.Θυμάσαι χρώματα...Πως όλα έχουν γίνει τόσο ασπρόμαυρα;

Και σε κατακλύζουν σκέψεις:

1).Δεν μπορεί.Δεν εξηγείται.Μας ψεκάζουν.Είμαι πιο σίγουρη από ποτέ.Δεν μπορεί να μην βλέπουμε πέρα από τη μύτη μας.Δεν μπορεί να έχουμε γίνει τόσο αδιάφοροι.Τόσο εγκληματικά αδιάφοροι.

2).Κάνουμε πανεύκολη τη ζωή σε όσους θέλουν να ακυρώσουν και να σβήσουν αιώνες Ελληνικής ιστορίας.Με το να δείχνουμε τόσο απροκάλυπτα το μίσος μας για αυτή τη χώρα,τους κάνουμε πολύ εύκολο το έργο της κατάκτησης.

3).Όσο εμείς μισούμε ο ένας τον άλλο,όσο τσακωνόμαστε,όσο σκοτωνόμαστε μεταξύ μας,τόσο όλοι αυτοί που καραδοκούν να μας κατακτήσουν,τρίβουν με ικανοποίηση τα χέρια.Δεν χρειάζεται να κάνουν σχεδόν τίποτα.Είμαστε πολύ απασχολημένοι με το να φάμε ο ένας τον άλλο,για να δούμε ότι έχουν βγάλει το χάρτη και μοιράζουν τα κομμάτια της Ελλάδας,με συννενόηση ποιος θα πάρει το καθένα.

4).Είμαστε τόσο πολύ αντι-ρατσιστές για τους μετανάστες και τόσο πολύ ρατσιστές για το ίδιο μας το αίμα,για τον αδελφό,το φίλο,το γνωστό,το γείτονα κλπ,κλπ,που με μίσος θέλουμε να του βγάλουμε το μάτι.Ζήλεια,κακία,συμφέρον,χρήμα,φθόνος,μπλέκονται σε ένα εκρηκτικό κοκτέιλ.Αλληλοτρωγόμαστε.Όλοι οι Έλληνες μεταξύ μας.Για ασήμαντους λόγους.Συγχωρούμε τα πάντα τους λαθρομετανάστες με τον φόβο μην εκτοξεύσουν οι άλλοι την τραγική βρισιά και μας πούνε ρατσιστές επειδή δεν ανεχόμαστε τις εγκληματικές τους πράξεις.Αντίθετα αν βρεθεί ένας τίμιος μετανάστης ανάμεσα τους,αυτόν τον βάζουμε στο μάτι,γιατί μοιάζει με εμάς.

5).Όσα εκατομμύρια Έλληνες,τόσα εκατομμύρια και οι γνώμες.Κοινώς,δεν θα συννενοηθούμε ΠΟΤΕ.Όλοι είναι τόσο απασχολημένοι να πούνε τη γνώμη τους που δεν ακούνε καμία άλλη.Αγύριστα κεφάλια.Ξερόλες.

6).Ο στόχος που έχουν οι μέλλοντες κατακτητές να διαλύσουν τη χώρα διαλύοντας γλώσσα,θρησκεία,ήθη,έθιμα,παραδόσεις,συνήθειες,παιδεία,οικογένεια,έχει ήδη επιτευχθεί.Μπορούν να είναι ήσυχοι.Εμείς οι ίδιοι τα διαλύσαμε

7).Η οικογένεια διαλύεται σιγά σιγά,τα διαζύγια αυξάνονται καθημερινά,η οικογένεια δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα,τα παιδιά λιγοστεύουν,οι γεννήσεις είναι ελάχιστες,η χώρα γερνάει.

8).Η παιδεία σιγά σιγά διαλύεται.Κάθε καινούριος υπουργός βάζει ένα λιθαράκι να διαλυθεί μια ώρα αρχύτερα.Στα σχολεία έχουν ξεφύγει τα παιδιά.Δεν διδάσκονται τα βασικά.Λέγοντας βασικά,δεν εννοώ τα μαθήματα,αλλά τις αξίες.Σεβασμό,ευγένεια,καλοσύνη,αλληλεγγύη.Ούτε να τις γράψουν δεν ξέρουν πλέον,όχι να τις ακολουθούν.Δεν φταίνε τα παιδιά.Κανείς δεν τα έμαθε.

9).Η γλώσσα δεν διαλύεται;Όλες οι αλλαγές εκεί αποσκοπούν.Σε λίγα χρόνια τα Τούρκικα σίριαλ θα τα βλέπουμε χωρίς υπότιτλους.Τα greeklish έχουν δώσει τη χαριστική βολή στη γλώσσα.

10).Ήθη,έθιμα,παραδόσεις,είναι λέξεις που πλέον όλοι θεωρούν γραφικές.Έχουν μπει όλα αυτά στο περιθώριο και θεωρούνται ξεπερασμένα,αλλά δεν είναι σε καμία των περιπτώσεων.Όλα αυτά μας χαρακτηρίζουν σαν Έθνος.

11).Οι μέλλοντες κατακτητές τρίβουν τα χέρια τους και για το ότι μας έχουν κάνει άθεους.Να μην πιστεύουμε σε τίποτα.Έτσι θα είναι για αυτούς πιο εύκολο να επιβάλλουν τον Ισλαμισμό.Ο τόσο μεγάλος αριθμός Μουσουλμάνων που τείνουν να γίνουν πιο πολλοί από τους Έλληνες,δεν είναι τυχαίος.Κι εμείς αντί να ενωθούμε,ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι,το μόνο που κάνουμε είναι να κοροιδεύουμε τη θρησκεία.

12).Η κρίση πρώτα από όλα είναι ηθική και κοινωνική.Μετά είναι οικονομική.Προσπαθούν να μας εξοντώσουν με ό,τι τρόπο έχουν εύκαιρο.Μας βάζουν να σκοτωνόμαστε και στο καπάκι μας εξαθλιώνουν με την ανεργία και με τη διάλυση της αγοράς.

13).Έχουμε ισοπεδώσει τόσο πολύ τα πάντα.Δεν έχει επιζήσει καμία αξία.Βασιλεύει τόσο η κακία,βασιλεύει τόσο η αχαριστία.Δεν μπορείς να εμπιστευτείς,έχουν διαλυθεί οι παρέες,έχουν φαγωθεί μεταξύ τους οι συγγενείς,ο ένας εκμεταλεύεται τον άλλο,ο ένας προδίδει τον άλλο.Κουτσομπολιό,κακία,κάθε μέρα.Ο ένας χαίρεται να βλέπει τον άλλο να δυστυχεί κι αν μπορεί να τον κάνει ακόμα πιο δυστυχή,με προθυμία το κάνει.Δεν έχει μείνει τίποτα.Πλέον γυρνάς την πλάτη και πίσω θα βρεθούν δεκάδες μαχαίρια.

14).Είμαστε πολύ απορροφημένοι να συλλέγουμε υλικά αγαθά,να κάνουμε φιγούρα,να παρουσιάζουμε ψεύτικους εαυτούς,να είμαστε ψευτοδιανοούμενοι,ψευτοανθρωπιστές,και ψεύτικοι γενικά,σε όλα τα επίπεδα.Ζούμε για τη φιγούρα.


Υπο αυτές τις συνθήκες,το μυαλό μου γυρίζει πίσω.

Νιώθω τυχερή που πρόλαβα,έστω και λίγο,μια άλλη Ελλάδα.Αυτή που υπήρχαν γειτονιές,υπήρχαν παρέες.Υπήρχαν φίλοι.Υπήρχαν συγγενείς που νοιάζονταν.Υπήρχαν άνθρωποι να σε βοηθήσουν χωρίς να έχουν συμφέρον.Υπήρχαν παιδιά που παίζαν στους δρόμους.Στα σχολεία τα παιδιά ήταν αγαπημένα και όλα μια παρέα,όχι το καθένα κλεισμένο στον εαυτό του,μπροστά σε μια οθόνη.Το παιδί ήταν παιδί και ο έφηβος έφηβος.Δεν πήγαινε η κάθε 15 χρονη στο σχολείο λες και είναι έτοιμη να βγει στην πίστα ή κάτι χειρότερο,να βγει στο πεζοδρόμιο.Δεν είχε διαβρώσει η μόδα τα μυαλά των παιδιών,να μοιάζει η κάθε κοπελίτσα με τα ανορεξικά μοντέλα της πασαρέλας.Τότε ήμασταν παιδιά.Στην ψυχή κυρίως.Τώρα τα παιδιά δεν έχουν παιδική ηλικία.Φροντίζει η κοινωνία για αυτό,οι γονείς,η τηλεόραση.Φροντίζουν τα παιδιά να μεγαλώνουν πριν την ώρα τους.Γιαυτό γεμίσαμε κομπλεξικούς ενήλικες.

Σε αυτή την πραγματικότητα,κάθε μέρα κάτι σε πληγώνει.Όταν έχεις ζήσει και αλλιώς και έχεις μέτρο σύγκρισης είναι πιο δύσκολο...Τα παιδιά τώρα,δεν έχουν μάθει ότι υπάρχουν χρώματα...Έμεις όμως που μάθαμε στα χρώματα,πως να συνηθίσουμε στο ασπρόμαυρο;

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

Οι τρεις υποσχέσεις(βιβλίο)

Όσο έλειπα από το σπίτι,στους γονείς μου,διάβασα ένα υπέροχο βιβλίο...Μιας αγαπημένης συγγραφέα.Η φωτογραφία νομίζω τα λέει όλα.

Ένα βιβλίο που από την αρχή σχεδόν κράταγε αμείωτο το ενδιαφέρον.

Μια κοπέλα,η Μυρτάλη,που έμελλε να γεννηθεί μια μέρα σημαδιακή,για την Κύπρο,20 Ιουλίου του 1974.Η ίδια η ζωή της έμελλε να είναι τρικυμμιώδης,όπως η μέρα που γεννήθηκε.

Από την Αμμόχωστο καταλήγουν οικογενειακώς στην Αθήνα,τόπο καταγωγής της μητέρας της,οι γονείς της,εκείνη και η μεγαλύτερη αδελφή της,Άντρη.Ο πατέρας της πάντα νοσταλγεί την αγαπημένη του Κύπρο.

Χρόνια αργότερα ο πατέρας της ταξιδεύει για το αιώνιο ταξίδι.Πριν φύγει όμως,δένει με τρεις υποσχέσεις την κόρη του.Περάσαν χρόνια και η Μυρτάλη κατάφερε να πραγματοποιήσει και την τελευταία υπόσχεση.

Γύρισε στα πάτρια εδάφη και έφερε άμμο για τον πατέρα της,για την τελευταία κατοικία του.Μια και δεν γύρισε εκείνος,η φωτογραφία του έμεινε για λίγο στα συρματοπλέγματα.

Η ζωή της Μυρτάλης κάθε άλλο παρά ήρεμη ήταν.

Μικρή ακόμα,λίγο πριν ενηλικιωθεί,χάρη στη μητέρα της-που πάντα της στάθηκε πολύτιμο στήριγμα,σε κάθε εμπόδιο στη ζωή-οι σημειώσεις της,μετά από τον πρώτο αποτυχημένο της έρωτα,έγιναν βιβλίο που παραδόθηκε σε εκδοτικό οίκο και η επιτυχία του ξεπέρασε κάθε προσδοκία.

Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα,η Μυρτάλη έγινε διάσημη.Από εκεί που μετα βίας τα έβγαζε πέρα,εκείνη κι η μητέρα της,απέκτησαν χρήματα για να ζουν καλύτερα.

Συνοδοιπόροι στη ζωή της,εκτός τη μητέρα της,και οι δύο παιδικές-σχεδόν αδελφικές-φίλες,η Σοφούλα κι η Σεβαστή.

Ώσπου ένας άντρας,μια κακή επιλογή συζύγου,της γκρέμισε τη ζωή που είχε χτίσει ως εκείνη τη στιγμή.Άρχισε να βάλλεται από παντού,να χρωστάει-εκείνη που πάντα ήταν τακτική σε όλα-και να προδόσει τον Καλλέργη,τον άνθρωπο που της στάθηκε σαν πατέρας και την βόηθησε,από τότε που,ανήλικη,είχε πάει για πρώτη φορά στον εκδοτικό του οίκο.

Ο Καλλέργης την συγχώρεσε και την δέχτηκε πίσω,όταν πέρασε η μπόρα.Η επιλογή να φύγει από τον οίκο του ήταν κακή και έπεσε σε απατεώνα,στον εκδοτικό οίκο που κατέφυγε,ύστερα από πίεση του συζύγου της,Άλκη.

Ο Άλκης διέφυγε με άλλη γυναίκα στο εξωτερικό,για να αποφύγει τη σύλληψη και η Μυρτάλη πλήρωσε για εκείνον...Την άφησε κουρελιασμένη,οικονομικά,συναισθηματικά.

Η Μυρτάλη αναζήτησε και βρήκε τη μητέρα του Άλκη,που ζούσε μόνη και ξεχασμένη,με μεγάλες οικονομικές δυσκολίες,μια που τόσο,  ο γιός της,όσο και ο πρώην άντρας της, δεν της άφησαν τίποτα,από την άλλοτε μεγάλη περιουσία της.

Η Μυρτάλη την βόηθησε και λίγα χρόνια αργότερα,όταν πια έμενε μόνη-γιατί ένα μεγάλο διάστημα έμεινε με τη μητέρα της και τον Στέλιο,έναν πολύ καλό ώριμο κύριο που γνώρισε-την πήρε στο σπίτι της.Η πρώην πεθερά της ήταν που πρόδωσε τον ίδιο της τον γιό,όταν της τηλεφώνησε και εκείνος επέστρεψε στην Ελλάδα,νικημένος,στην φυλακή.

Κάπου εκεί άρχισαν οι κρίσεις πανικού.Πάνω σε μια τέτοια κρίση,γνώρισε τον Αντώνη.Την αγάπησε παράφορα.Όμως εκείνη δεν είχε τίποτα να δώσει.

Έπρεπε να τον χάσει για να καταλάβει ότι τελικά την έκανε να αγαπήσει ξανά.

Καρπός αυτής της αγάπης,ένα κοριτσάκι,που βαπτίστηκε στην Κύπρο.

Μεγαλώνοντας η κόρη της,ζητούσε τον πατέρα της,όλο και περισσότερο.Αναγκάστηκε να τον ψάξει.Εκείνος μέχρι τότε αγνοούσε την αλήθεια.Είχε παντρευτεί στην Θεσσαλονίκη.Αυτό όμως που δεν ήξερε η Μυρτάλη όταν τον έψαξε,ήταν ότι είχε ήδη χωρίσει.

Η συνάντηση Αντώνη,Μυρτάλης,παρουσία της κόρης τους,ήταν συναισθηματικά φορτισμένη.Το ίδιο και οι μήνες που ακολούθησαν.Ο Αντώνης λάτρεψε την κόρη του,αλλά έδειχνε να μην έχει συγχωρέσει την ίδια.Κάτι που όπως αποδείχτηκε δεν ίσχυε.

Λίγο καιρό αργότερα,οι δυο τους πάλι έγιναν ζευγάρι και ετοιμάζονταν να παντρευτούν.Μόνο που τώρα πια ήταν τρεις και πολύ ευτυχισμένοι!

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

Και λίγο χιούμορ...

Μετά την ανακοίνωση ότι θα φορολογούνται τα πτυχία,αυτά τα κομμάτια πάπυρου που κάθονται για -χ χρόνια στις κορνίζες-όπου Χ βάζεις τα χρόνια που έχεις τελειώσει,σε μένα συγκεκριμένα είναι 13-μετά λοιπόν από αυτή την νέα σκέψη που μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στην εξόντωση,έρχονται κι άλλα βήματα που θα μας φέρουν στο παρά πέντε της εξόντωσης.

Από δω και πέρα θα φορολογούνται οι εξής κατηγορίες πολιτών:

1.Όσοι πιάνονται να κρατάνε σακούλες σουπερ μαρκετ γιατί αυτό σημαίνει ότι ακόμα έχουν χρήματα να τρώνε.

2.Όσοι πιάνονται να κρατάνε σακούλες από εμπορικά καταστήματα.Αυτοί θα τιμωρούνται πιο αυστηρά γιατί σημαίνει ότι έχουν χρήματα ακόμα να ψωνίζουν.

3.Όσοι πηγαίνουν στην τουαλέτα καθημερινά και κυρίως όσοι πηγαίνουν πολλές φορές.Αυτό αποτελεί τεκμήριο,σημαίνει ότι ακόμα τρώνε.

4.Όσοι πιάνονται να περνάνε σε κοντινή απόσταση από τράπεζα(είναι πιθανό να μπούνε μέσα για ανάληψη!!),από καφετέρια(είναι πιθανό να μπούνε για καφέ!!),από περίπτερο(είναι πιθανό να πάρουν τσιγάρα!!),από ζαχαροπλαστείο(είναι πιθανό να πάρουν γλυκά!!).Επίσης και όσοι περνάνε από κομμωτήρια ή κουρεία,είναι πιθανόν να κουρευτούν.Από δω και πέρα ναι στα μακριά μαλλιά!!Εννοείται ότι απαγορεύεται το σινεμά ή το θέατρο και επισύρουν μεγάλες ποινές.Το ίδιο και οι συναυλίες.

5.Όσοι πιάνονται να μιλάνε δημόσια στο κινητό.Η τιμωρία αυστηρή,γιατί σημαίνει ότι έχουν λεφτά να αγοράσουν κάρτες ή να πληρώσουν το λογαριασμό.

6.Όσοι ακόμα κυκλοφορούν τα αυτοκίνητα τους.Η τιμωρία εδώ είναι η κατάσχεση του οχήματος,το παράπτωμα μεγάλο,η βενζίνη είναι στα ύψη,που βρήκαν λεφτά να βάλουν;

7.Όσοι παίρνουν ταξί ή το λεωφορείο για τη δουλειά.Εδώ η τιμωρία είναι το να τους κατεβάσει ο οδηγός κάτω.Όλοι με τα πόδια στη δουλειά τους(στην ποιά;;;;;;)Κάνετε και τσάμπα γυμναστική γιατί,εννοείται ότι και το γυμναστήριο απαγορεύται,σαν δαπάνη.

8.Όσες νοικοκυρές απλώνουν ρούχα,γιατί σημαίνει ότι ψώνισαν απορρυπαντικά(άρα έχουν λεφτά) και έβαλαν το πλυντήριο σε λειτουργία(άρα κατανάλωσαν ρεύμα και νερό).

9.Όσοι περνούν έξω από ταχυδρομείο,επίσης έχουν πρόστιμα,γιατί στέλνουν γράμματα ή δέματα σε άλλες πόλεις.Τα γραμματόσημα τσάμπα τους τα έδωσαν;Σ'αυτή την περίπτωση,τα γράμματα σκίζονται επι τόπου και τα δέματα αδειάζονται-το περιεχόμενο-στα σκουπίδια.

10.Όσοι έχουν υπολογιστές στο σπίτι,θα παρακολουθούνται και θα φορολογούνται ανάλογα με τις ώρες που κάθονται.Η κάθε ώρα θα έχει τόσο υψηλή χρέωση που δεν θα κάθεται κανείς.

11.Όσοι παντρεύονται,θα φορολούνται και μάλιστα βαριά.Αφού έχουν λεφτά να κάνουν γάμο,τους αξίζει τιμωρία.Κάθε μπομπονιέρα που θα δίνουν επίσης,θα έχει χαρτάκι που θα γράφει και το φόρο που αναλογεί στον καλεσμένο.Αφού είχε χρήματα να πάρει δώρο για το γάμο,πρέπει κι αυτός να φορολογηθεί.Επίσης θα εξετάζεται και η περίπτωση που πήρε και καινούρια ρούχα.Ε,εκεί,του αξίζει πιο μεγάλος φόρος.

12.Όσοι κάθονται στα παγκάκια στις πλατείες,κι αυτοί θα πληρώνουν το κάτιτις τους...Γιατί σημαίνει ότι είναι άνεργοι,άρα επιβαρύνουν τον ΟΑΕΔ,ή ότι είναι συνταξιούχοι,άρα επιβαρύνουν το κράτος σε σύνολο.Αν βάλεις μάλιστα ότι χαλάνε από το πολύωρο κάθισμα τους τα παγκάκια,επιβαρύνουν τον δήμο να τα φτιάξει.

13.Όσα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο,κι αυτά ακόμα θα τους παρακρατάει το κράτος από το χαρτζιλίκι τους,γιατί το κράτος ξοδεύει για τα βιβλία,τους μισθούς των δασκάλων και καθηγητών,τα κτίρια,τα θρανία και ό,τι άλλο απαιτείται για τη λειτουργία των σχολείων.Εδώ που τα λέμε και οι γονείς θα φορολούνται,που βρήκαν λεφτά για να δώσουν χαρτζιλίκι;

14.Όσα παιδιά πάνε πανεπιστήμιο,αυτοί θα φορολογούνται περισσότερο,και ειδικά όσοι σπουδάζουν σε άλλη πόλη.Που βρήκαν οι γονείς λεφτά να πληρώνουν κι άλλο ενοίκιο και τόσα έξοδα;



Από δω και πέρα,προωθείται η νέα μορφή νεοέλληνα.Ένας τύπος με μακριά μαλλιά,ρούχα ζητιάνου,αδύνατος(από την αφαγία) και γυμνασμένος(από το συνεχές περπάτημα).Δεν θα μορφώνεται πάνω από το λύκειο,γιατί μετά θα του φορολογούν το πτυχίο του.Θα κάθεται στο σπίτι όλη μέρα,όταν θα σχολάει από τη δουλειά(όσοι ακόμα έχουν τέτοιο προνόμιο),χωρίς καμία επικοινωνία με φίλους.Το μόνο μέρος που επιτρέπεται και ενθαρύνεται να επισκέπτεται συχνά,είναι τα μέρη όπου ασκεί την υποχρέωση που έχει:ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ,ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ,ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ,ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ,ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΗ:ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ!!!!!!!!!!!!!!!


Πέρα από πλάκα-γιατί τα πράγματα δεν είναι καθόλου αστεία-έχουν βαλθεί,κυβερνώντες και μη-να μας εξοντώσουν,να μας κάνουν να σερνόμαστε.Κι εμείς,αντί να είμαστε ενωμένοι μεταξύ μας,για να τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη και να μην περάσουν τα αιμοβόρα σχέδια τους,τους κάνουμε βούτυρο στο ψωμί τη ζωή...Με το να τρωγόμαστε μεταξύ μας,να τσακωνόμαστε,να ζηλεύουμε και να σκάβουμε το λάκκο στο συνάνθρωπο μας.

Αν όλοι-ΟΛΟΙ όμως-αποφάσιζαν ότι δεν θα ξαναπληρώσουν ΤΙΠΟΤΑ,από όλα αυτά τα παράλογα που μας ζητάνε,αυτό θα τους έτσουζε...Σιγά μην ιδρώσει το αυτί τους αν πάνε οι αγανακτισμένοι και μουτζώνουν τη βουλή ή κάνουν την εκκατομμυριοστή απεργία στο δημόσιο.Δεν τους νοιάζει.Το μόνο που θέλουν είναι να εισπράττουν,αλλά εμείς σαν χαλβάδες και χαιβάνια που είμαστε,τρέχουμε να τους τα ακουμπάμε.Αν 10.000.000 κόσμος δεν πλήρωνε τίποτα,δεν μπορούσαν να ρίξουν πρόστιμα,να κάνουν κατασχέσεις,να κόψουν το ρεύμα,σε 10.000.000 κόσμο.Σε 5-10 ή 100 ή 1000 που δεν θα πληρώσουν,μπορούν και θα το κάνουν.Γιατί απλά: ΜΠΟΡΟΥΝ.

ΞΥΠΝΗΣΤΕ: ΧΤΥΠΗΣΤΕ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΟΝΑΝΕ.

Για πείτε μου μετά,τι ελπίδα έχουμε;

Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012

Μόνο εκεί

Μόνο εκεί νιώθω στο σπίτι μου...Κι ας μην είναι.

Μόνο εκεί,νιώθω ζωντανή.

Μόνο εκεί σε  μεθάνε τα χρώματα.

Μόνο εκεί ανακαλύπτω συνεχώς νέα στενά,νέες εικόνες και δεν πλήττω ποτέ.

Η μεγαλύτερη αγάπη μου είναι αυτό το νησί που μπορεί να μην έχω ζήσει εκεί,να μην έχω γεννηθεί εκεί,αλλά λατρεύω.

Τελικά όμως τα όμορφα πρέπει να κρατάνε λίγο.Κρατάνε λίγο στην πραγματικότητα κι αυτό είναι το σωστό.Διαφορετικά θα γίνονταν συνήθεια και θα μας κούραζαν.

Ίσως τελικά είναι καλύτερα που βλέπω την αγαπημένη μου Νάξο μια φορά το χρόνο και αυτό συνήθως όχι και κάθε χρόνο.Μπορεί αν έμενα εκεί να την είχα απομυθοποιήσει,να με είχε κουράσει η πραγματικότητα.

Και στην Αθήνα όταν έμενα,αυτό έγινε,κι όμως τώρα,πιάνω τον εαυτό μου να μου λείπει...

Η τριβή με την καθημερινότητα τα φθείρει όλα.

Εικοσιδύο χρόνια πέρασαν από την πρώτη φορά που αντίκρισα τη Νάξο.1990-2012.

Πριν 22 χρόνια η Πορτάρα με καλωσόρισε για πρώτη φορά.

Πάντα η ίδια αίσθηση από τότε.Την απόλυτης χαράς,χαλάρωσης,ηρεμίας.Θέλω να ρουφήξω την εικόνα της,την κάθε στιγμή,το κάθε της δρομάκι.

Λατρεύω την ηρεμία που μου δίνει.Σαν να έχει μαγικό ραβδάκι και να με μεταμορφώνει.Κάθε φορά γυρίζω πιο σίγουρη,πιο δυνατή,πιο ήρεμη.Σαν να γαληνεύει το πρόσωπο μου.

Ευλογημένη γη,ευλογημένη θάλασσα.Πανέμορφος τόπος...


Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012

Το μαρτύριο της σταγόνας


Κάθε μέρα,εδώ και 10 μέρες περίπου,είναι αδύνατον να μην μας κόψουν το νερό.Εχθές μάλιστα το έκοψαν δύο φορές,και πρωί και απόγευμα.Άλλες φορές το κόβουν πρωί,άλλες το κόβουν βράδυ,άλλες απόγευμα,άλλες για μισή ώρα,άλλες για δύο ώρες,άλλες για τέσσερις,άλλες έρχεται για λίγο και ξανακόβεται.Ούτε οι ίδιοι δεν έχουν ιδέα.

Μες το καλοκαίρι και δεν έχεις να κάνεις ένα μπάνιο.Πλένω τα κρεμμύδια,τις ντομάτες,για τα φαγητά,με νερό που έχω μαζέψει σε μπουκάλια.Με μπουκάλια κάνουμε όλη την δουλειά πλέον.Όταν έρθει,η πρώτη μου δουλειά είναι να μαζέψω νερό για την επόμενη φορά που θα το κόψουν,που συνήθως είναι πολύ σύντομα.

Πιάτα πλένουμε μια φορά την ημέρα και γίνεται βουνό στον νεροχύτη...Όταν έρθει το νερό, αμέσως στο νεροχύτη...

Σαν να μην φτάνουν οι συνεχείς διακοπές νερού,πληρώνουμε το πιο ακριβό νερό σε όλη την Μακεδονία.Καλά,με την Αθήνα δεν τίθεται θέμα σύγκρισης,εκεί ο λογαριασμός του νερού,παλιά ήταν αμελητέος,σήμερα άντε να τον υπολογίσεις κι αυτό επειδή είμαστε όλοι άφραγκοι.

Εννοείται ότι και το μαγείρεμα γίνεται με τα μπουκάλια,γεμίζω μ'αυτά τις κατσαρόλες.

Αλλά ότι θα έκανα και μπάνιο με τα μπουκάλια,εν έτει 2012,ε,δεν το περίμενα...Στην μπανιέρα,με το νερό να τρέχει σταγόνα σταγόνα,γέμιζα τα μπουκάλια και έκανα μπάνιο μ'αυτά...Δεν άντεχα άλλη μια μέρα να μην μπει σαπούνι πάνω μου...Κάναμε μπάνιο τις τελευταίες 2-3 μέρες με σκέτο νερό...Αηδία,αλλά και τι να κάναμε;Από το να μην φύγει καθόλου ο ιδρώτας,ε,κάτι έγινε τουλάχιστον με το νεράκι.

Και αναρωτιέμαι...Τελικά υπάρχει πιο πολύτιμο αγαθό από το νερό;

Τρίτη 28 Αυγούστου 2012

Ανάδυση

Είναι σαν να βγήκα απ'το νερό.Σαν να ήμουνα κάτω απ'την επιφάνεια και να βγήκα στον αφρό.

Σαν ένα μπουκάλι με μήνυμα,βγήκα στην άμμο,στην ακτή.

Πως αλλάζει η διάθεση μέσα σε μια μέρα...Σε λίγα λεπτά.Από εκεί που είσαι σκυμμένος,σηκώνεις το κεφάλι.Από εκεί που έχει συννεφιά,σκάει δειλά δειλά ο ήλιος.Μετά την βροχή το ουράνιο τόξο.

Λίγες στιγμές χρειάζονται.Το πιο μεγάλο ταξίδι από ένα βήμα ξεκινά.Ζητούσα πάντα τα λίγα και δεν είχα τίποτα.Έμαθα όμως το τίποτα να το μεταλλάσω σε κάτι.Έτσι,με δύναμη και θετική διάθεση.

Η καθημερινότητα δύσκολη για όλους.Αλλά αν μας εξουσιάζει εκείνη και όχι εμείς δεν θα πετύχουμε πολλά..

Βγήκα στον στεριά και χάρισα ένα χαμόγελο στη ζωή.Κι ας είναι δειλό και ντροπαλό,δεν βγαίνει συχνά,αρχίζει να σκάει μύτη,να φαίνεται αμυδρά στην άκρη των χειλιών.Μένει τώρα να πάει και στα μάτια,να γελάνε κι αυτά και να βρει θέση στην καρδιά,να φωλιάσει....

Κυριακή 19 Αυγούστου 2012

Μια βόλτα

Μια απλή βόλτα,Κυριακή βράδυ,ένας περίπατος,κι αμέσως αλλάζει η διάθεση.

Νομίζω ότι η πιο σωστή απόφαση που έχουμε πάρει ως τώρα σαν ζευγάρι,είναι που μετακομίσαμε σε αυτό το σπίτι.Η γύρω περιοχή μοιάζει απόλυτα σε επαρχία,σε αντίθεση με το κέντρο,που μοιάζει περισσότερο σε γειτονιά της Αθήνας,με όλα τα στραβά που συνεπάγεται κάτι τέτοιο.

Εχθές μου έδινε την εντύπωση η γύρω περιοχή ότι είμαι διακοπές και κάνουμε βόλτα.Σπιτάκια χαμηλά με αυλές,κήπους,γλάστρες,γειτονιές ήσυχες,ψησταριές στις αυλές,ξύλα για το τζάκι.Επαρχία με μια λέξη.Στο κέντρο η κύρια λέξη είναι η λέξη πολυκατοικία.


Αντίθετα,εδώ,θυμάμαι πάλι ότι ζω στην επαρχία.Άλλωστε αυτό δεν ήθελα;Να ζω πιο απλά.Τώρα το αν το πέτυχα,αυτό χωράει συζήτηση...Η λέξη ανεργία μας αλλάζει την καθημερινότητα,θέλοντας και μη...


Να και δύο γατάκια!Παιχνιδιάρικα παίζουν στις ρόδες ενός σταματημένου αυτοκινήτου,κλειστό ημι-φορτηγάκι.


Η διάθεση έστω και στιγμιαία άλλαξε.Αυτό το καλοκαίρι δεν ήταν και το καλύτερο μου...Μπορώ να πω το χειρότερο μου είναι...Το πρώτο καλοκαίρι σε 36 χρόνια ζωής που δεν πήγα διακοπές και αυτό με έχει ρίξει.Τις έχω ανάγκη.Άλλοι άνθρωποι μπορεί να μην τους ενδιαφέρει,γιατί έχουν άλλες διεξόδους,μπορεί όλο το χειμώνα να την βγάζουν σε καφετέριες και μπαράκια.Όχι τώρα απαραίτητα,όλα τα χρόνια.Εγώ όμως πάντα περίμενα σαν σωτήρα μου τις διακοπές γιατί δεν ήμουνα-ούτε είμαι-ο τύπος που την βγάζει στα μπαράκια.Προτιμώ την επαφή με τη φύση και λατρεύω τη θάλασσα.

Φέτος την βγάζω στην βεράντα.

Έστω όμως και μια μικρή βόλτα,αποτελεί τονωτική ένεση,στην μιζέρια της καθημερινότητας που μας έχουν επιβάλλει...

Τετάρτη 15 Αυγούστου 2012

Δεκαπενταύγουστος

Μέρα γιορτής σήμερα.Η Παναγία γιορτάζει.

Ας δώσει να σωθεί αυτή η έρημη χώρα...Να δούμε πιο όμορφες μέρες...Να χαθεί όλη αυτή η μαυρίλα που απλώνεται σαν μαύρο σύννεφο από πάνω μας...

Με αφορμή αυτή τη γιορτή,σκέψεις πολλές στο μυαλό μου ήρθαν...

Καλό άνθρωπο και καλό Χριστιανό δεν σε κάνει μόνο το να πηγαίνεις στην εκκλησία,να τηρείς τις νηστείες και να λαμβάνεις τη θεία κοινωνία.

Σε κάνει καλό άνθρωπο το να μην βλάπτεις τον άλλο συνειδητά,να μην σκέφτεσαι ή να κάνεις το κακό,το να κοιτάζεις τη δουλειά σου και να μην κρίνεις ή παρεμποδίζεις τους άλλους στο να κάνουν τη δική τους,το να μην κοιτάζεις το κακό παράδειγμα των άλλων και να το ακολουθείς επειδή πιστεύεις ότι δεν μπορείς να σώσεις τον κόσμο.

Αν πχ βρωμίζεις από δω κι από εκεί,πετάς σκουπίδια παντού, επειδή έτσι κάνουν όλοι,και επειδή λες ''εγώ θα σώσω τον κόσμο'' θεωρείς καλό άνθρωπο τον εαυτό σου,επειδή μετά πας στην εκκλησία;

Καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του,για τα λάθη και τα σωστά του.

Αν πχ μόλις βγεις από την εκκλησία αρχίζεις να βρίζεις την οικογένεια σου, ή κάθε γνωστό ή κάθε άγνωστο στο δρόμο, αυτό σε κάνει καλό άνθρωπο επειδή βγήκες από την εκκλησία;

Αν πχ βγεις από την εκκλησία και αρχίσεις το κουτσομπολιό και αρχίσεις να σχολιάζεις και να κοροιδεύεις τους άλλους, αυτό σε κάνει καλό άνθρωπο επειδή βγήκες από την εκκλησία;

Αν πχ βγεις από την εκκλησία και μετά αγνοείς κάθε άνθρωπο που σε έχει ανάγκη και δεν τον βοηθάς ενώ μπορείς να το κάνεις, αυτό σε κάνει καλό άνθρωπο επειδή βγήκες από την εκκλησία;

Αν φέρεσαι άσχημα σε παιδιά,σε ηλικιωμένους,σε αδέσποτα σκυλιά,όταν βγεις από την εκκλησία,αυτό σου δίνει άφεση αμαρτιών,το ότι βγήκες από την εκκλησία;

Καλό άνθρωπο σε κάνει να μην κάνεις το κακό,ακόμα κι αν όλοι γύρω σου πράττουν το κακό σε κάθε ευκαιρία χωρίς τύψεις,εσύ να διαλέγεις τον δύσκολο δρόμο του καλού.

Αν ένα πράγμα σιχαίνομαι είναι οι ''δήθεν''.Αυτοί που κάνουν κάτι επειδή έτσι πρέπει αλλά κατά βάθος δεν έχουν καθαρή ψυχή.

Ένας άνθρωπος πχ που θέλει να δείχνει καλός οικογενειάρχης για να βλέπουν οι γύρω και να τον θεωρούν καλό παράδειγμα αλλά μέσα στην οικογένεια του φέρεται με άσχημο τρόπο,τους βρίζει,τους ταπεινώνει και τους θεωρεί κατώτερους του,θεωρείται καλός άνθρωπος επειδή πάει στην εκκλησία;

Το θέμα είναι η ουσία,όχι το ''δήθεν''.Η καλή συμπεριφορά για όλους,αλλά όχι ''για τα μάτια του κόσμου''.Να είσαι καλός γιατί έτσι είσαι από τη φύση σου,όχι για να σε δουν οι άλλοι ότι είσαι καλός.

Είναι αυτό που λένε ότι ''η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να δείχνει τίμια,πρέπει και να είναι''.

Ο Καθένας ας κάνει την αυτοκριτική του.Δεν είμαι αρμόδια να κρίνω,όπως και δεν είναι αρμόδιος κανένας να κρίνει τους άλλους.Για τον εαυτό μου μπορώ να ξέρω,για τους άλλους όχι.Ο καθένας ας ψάξει βαθιά μες τον εαυτό του και ας καταλάβει που έχει κάνει λάθος και που όχι.Τότε θα καταλάβει πολλά,θα διορθώσει άλλα τόσα και θα συγχωρήσει τον εαυτό του και τους άλλους.


ΥΓ:Φωτ1:Νάξος,Αργοκοιλιώτισσα,Κόρωνος(το χωριό του παππού μου), φωτ2:Τήνος, φωτ3:Παναγία Παντάνασσα,Χώρα Νάξου,  φωτ4:Άνδρος,Χώρα,Αγιά Θαλασσινή.

Παρασκευή 10 Αυγούστου 2012

Δεν είναι τυχαίο

Τίποτα δεν είναι τυχαίο στη ζωή.Οι επιλογές μας δεν είναι τυχαίες.Ό,τι διαλέξουμε,σημαίνει ότι έπρεπε να γίνει,όπου πάμε σημαίνει ότι έπρεπε να πάμε,όποιον γνωρίσουμε,σημαίνει ότι έπρεπε να τον γνωρίσουμε.

Θυμάμαι στιγμές του παρελθόντος...

Δεν ήταν τυχαίο που ξεκίνησα,λίγο μετά το λύκειο,στην αρχή του πανεπιστημίου,να αλληλογραφώ.Γνώρισα αξιόλογους ανθρώπους,γνώρισα όμως και ανθρώπους που με έκαναν επιφυλακτική και προσεκτική.Ταξίδεψα στη Σύρο και συνάντησα μια κοπέλα,ξαναταξίδεψα όταν βάπτισε τον γιό της.Μπορεί να χαθήκαμε τώρα,αλλά ήταν μια ευχάριστη γνωριμία και ήταν μια ευκαιρία να δω και αυτό το καταπληκτικό νησί.Από την αλληλογραφία απέκτησα δύο πολύ καλούς φίλους,που ακόμα και μετά από 15 χρόνια σχεδόν,είμαστε πάντα πολύ κοντά.

Δεν είναι τυχαία η σχολή που πέρασα,γιατί είχα την ευκαιρία να γνωρίσω δύο πολύ καλές φίλες.Με τη μια,είχα την ευκαιρία να γνωρίσω το υπέροχο νησί της Ζακύνθου,και θα το επισκεπτώ ξανά σε λιγότερο από ένα μήνα.Από τις πιο αγαπημένες μου φίλες,κι ας είμαστε τόσο μακριά,δεν παίζει κανένα ρόλο.Δεν χωρίζει η απόσταση τους ανθρώπους.Όλοι οι φίλοι και οι φίλες μου μακριά είναι,αλλά είμαστε κοντά,γιατί μας ενώνουν στιγμές.

Εκτός των άλλων,η σχολή αυτή θεωρώ ότι μου ταίριαζε από άποψη αντικειμένου.Δεν μπορώ να με φανταστώ σε κάποια άλλη.Άρα δεν ήταν τυχαίο ότι βρέθηκα εκεί.

Δεν είναι τυχαίες οι διαδικτυακές κοινότητες που διάλεξα να μπω.Στη μια γνώρισα πολύ καλές φίλες που ακόμα και σήμερα,συναντιόμαστε,μιλάμε και είμαστε πολύ αγαπημένες.Όχι μόνο αυτό,αλλά μου δόθηκε και η ευκαιρία μιας νέας εμπειρίας,να συμμετάσχω σε θεατρική παράσταση!Κάτι που και να μου το λέγανε παλιά,δεν θα το πίστευα.Απέκτησα αληθινούς φίλους,από αυτή την διαδικτυακή-μουσική-κοινότητα.

Στην άλλη διαδικτυακή κοινότητα,γνώρισα παιδιά μικρότερα από μένα,φοιτητές και φοιτήτριες ως επί το πλείστον,που μας ένωνε η αγάπη για ένα συγκεκριμένο μουσικό σχήμα,που γνωρίζαμε και τα μέλη του.Περάσαμε ωραία και με αυτά τα παιδιά,στις συναυλίες κυρίως αλλά και εκτός,σε κάποιες συναντήσεις.

Στην τρίτη διαδικτυακή κοινότητα γνώρισα παιδιά αρκετά μεγαλύτερα μου σε ηλικία,και κάποια συνομήλικα ή μικρότερα, που μας ένωνε η αγάπη για τη φύση,για τη θάλασσα και ένας κοινός τρόπος ζωής και κώδικας επικοινωνίας.Πήγαμε για μπάνιο,φάγαμε και ήπιαμε μαζί,περάσαμε όμορφες στιγμές.Είμαι χαρούμενη που γνώρισα αυτά τα παιδιά.

Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι κάποια στιγμή μπήκα στη διαδικτυακή κοινότητα που γνώρισα τον άντρα μου.Δεν είναι τυχαίο που του απάντησα στο μήνυμα του και που τελικά βρέθηκα στην Κατερίνη.Πάντα ήθελα να φύγω απ' την Αθήνα,αν και τελευταία έχω αρχίσει να αναθεωρώ...Ναι μεν με πνίγει η Αθήνα όταν κατεβαίνω στους γονείς μου,αλλά κάποιες φορές η φυγή δεν είναι λύση...Μπορεί εκεί που πας,τα προβλήματα να είναι πιο μεγάλα πχ η ανεργία...Αυτό συμβαίνει εδώ...

Άρα ούτε αυτή η εμπειρία είναι τυχαία,γιατί και η ζωή στην επαρχία έχει να μου διδάξει πράγματα...Γνώρισα ανθρώπους καλούς,όπως τους περίμενα,αλλά γνώρισα και ανθρώπους ντροπή για το ανθρώπινο γένος...Μικροπρεπείς,κουτσομπόληδες και με χωριάτικη αντίληψη...Συναντώ και ανθρώπους που με κοιτάνε με μισό μάτι...Οι παρέες μου είναι ανύπαρκτες...Οι φίλες και οι φίλοι μου όλοι στην Αθήνα.Ζω όμως με λιγότερο άγχος και οι αποστάσεις είναι μικρές.Η ζωή πιο απλή αλλά όχι φυσικά χωρίς προβλήματα.Έτσι όπως είναι η κατάσταση στην Ελλάδα,και στο τελευταίο χωριουδάκι των 100 κατοίκων να πας,τα προβλήματα σου θα είναι τεράστια...

Τίποτα δεν είναι τυχαίο.Οι επιλογές μας σημαίνουν ότι εκείνη τη στιγμή έτσι ήταν το σωστό να γίνει.Μην φοβάστε τα λάθη.Για να τα διαλέξετε,σημαίνει ότι κάτι θα σας διδάξουν...


ΥΓ:Οι επιλογές μας είναι παράθυρο στη ζωή και στο μέλλον...Από εκεί μπαίνουν σωστά και λάθη,διδασκόμαστε και συνεχίζουμε πορεία...Κερδίζουμε εμπειρίες,με κάθε μας επιλογή,με κάθε μας λάθος,με κάθε μας ταξίδι,με κάθε άνθρωπο που συναντάμε,με κάθε τόπο που γνωρίζουμε...

Σάββατο 4 Αυγούστου 2012

Συμβουλές κουζίνας(για το νοικοκυριό)

Τώρα με την κρίση και την κακή οικονομική κατάσταση όλων των οικογενειών σχεδόν-πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων-υπάρχουν πάντα τρόποι να κάνουμε οικονομία,όταν σκεφτόμαστε πρακτικά.

Μπορούμε στην κουζίνα,αρχικά,να ξεκινήσουμε μια πιο οικονομική χρήση των πρώτων υλών που έχουμε για την μαγειρική.

Θα σας πω εγώ τι κάνω.

ΛΕΜΟΝΙΑ:Είχα λεμόνια για καιρό στο ψυγείο και πλησίαζαν να χαλάσουν.Έτσι τα έστυψα και τα έβαλα σε παγοθήκη,που βάζουμε τα παγάκια,και τα έβαλα στην κατάψυξη.Έτσι όταν χρειάζομαι λεμόνι για κάποιο φαγητό,βγάζω 2-3 παγάκια λίγο να ξεπαγώσουν και τα ρίχνω στο φαγητό.

ΚΙΜΑΣ:Μαγειρεύω πάντα περισσότερο από όσο θα φάμε και όταν φάμε και ο κιμάς κρυώσει,όσο περίσσεψε,το βάζω σε 2-3 ταπεράκια και το βάζω και αυτό κατάψυξη.

ΦΑΣΟΛΙΑ,ΓΙΓΑΝΤΕΣ,ΑΡΑΚΑΣ:Το ίδιο που κάνω με τον κιμά,το κάνω και με τα φασόλια,τους γίγαντες,τον αρακά.Ό,τι περισσέψει,μπαίνει σε ταπεράκια.

ΚΑΡΟΤΑ:Είχα 2 καρότα εδώ και καιρό,δεν τύχαινε να κάνω φαγητό να τα χρειαστώ.Τα έκοψα ροδέλες,αφού φυσικά πρώτα τα καθάρισα και τα έπλυνα,τα έβαλα σε ένα σακουλάκι και αυτά στην κατάψυξη.

ΣΑΛΤΣΑ:Το ίδιο κάνω και με τη σάλτσα,ότι και με τα άλλα φαγητά.Όση περισσέψει τη βάζω κι αυτή σε ταπεράκια και στην κατάψυξη.

ΝΤΟΜΑΤΕΣ:Αν οι ντομάτες έχουν παραγίνει,είναι μαλακές και πάνε να χαλάσουν,τις τρίβω και τις βάζω κι αυτές στην κατάψυξη,σε ταπεράκι.

ΠΙΠΕΡΙΑ:Όταν περισσέψει λίγη πιπεριά,την τυλίγω με μεμβράνη και την βάζω στο ψυγείο,αν είναι να την βάλω σύντομα,την ίδια ή την επόμενη μέρα σε φαγητό.Παίρνω πάντα πιπεριές Φλωρίνης,μας αρέσουν καλύτερα και είναι ελαφριές.Της βάζω μέχρι και στην ομελέτα.

ΑΥΓΑ:Παίρνω αυγά από το σουπερ μαρκετ,σε 6αδες,αλλά επειδή δεν θα θυμάμαι πότε λήγουν,γράφω σε ένα αυγό,με ένα μολυβάκι,την ημερομηνία.

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:Κάθετι που είναι να μπει κατάψυξη,σε σακουλάκια,πχ μπριζόλες,κοτόπουλο,κλπ,έχω αυτοκόλλητες ετικέτες,σαν αυτές που έχουν τα μαγαζιά και κολλάνε τις τιμές στα προιόντα.Γράφω τι περιέχει το σακουλάκι ή το ταπεράκι που μπορεί να περιέχει σάλτσα,κιμά ή οτιδήποτε άλλο,και μετά μπαίνουν κατάψυξη.Διευκρινίζω επίσης αν το φαγητό είναι ωμό ή μαγειρεμένο,Αυτή τη στιγμή πχ έχω σάλτσα ωμή,ντομάτες τριμμένες,έχω και σάλτσα μαγειρεμένη που είχε περισσέψει από μακαρόνια,αν θυμάμαι καλά.Η μαγειρεμένη σάλτσα μπορεί εξίσου να μπει σε φαγητά,όπως και η ωμή,πχ στους γίγαντες που θα φτιάξω μεθαύριο.

ΦΡΟΥΤΑ:Επειδή μπορεί να τύχει να έχουμε 2-3 διαφορετικά φρούτα κι ο άντρας μου πρέπει να τον κυνηγάω να φάει,πόσα να φάω εγώ;Όσα περισσέυουν,παίρνω το μπλέντερ και τα κάνω χυμό.Είχα βάλει τις προάλλες πεπόνι,αχλάδι και μπανάνα και έβγαλα 2-3 σείκερ χυμό.Εννοείται βάζω και λίγο νερό για να χτυπηθούν και λίγες σταγόνες λεμόνι στα φρούτα για να μην μαυρίσουν.Τον βγάζω λίγες ώρες πριν τον πιώ τον χυμό και ξεπαγώνει και τον πίνω με καλαμάκι,πολλές φορές βάζω και άλλα παγάκια μέσα για πιο δροσιά.

ΒΑΖΑΚΙΑ:Τα ζυμαρικά τα βάζω σε βαζάκια γυάλινα στα οποία από πάνω γράφω τι περιέχει μέσα και πότε λήγει,αν και τα ζυμαρικά αργούν να λήξουν.Τα βαζάκια αυτά τα γυάλινα τα έχω από cacao Hemo,που έβαζα παλιά στο γάλα.

ΑΛΕΥΡΙ:Επειδή το αλεύρι τώρα το καλοκαίρι είναι επίφοβο να πιάσει ζουζούνια μέσα,το βάζω σε τάπερ που κλείνει και το βάζω ψυγείο,στο συρτάρι του ψυγείου,κάτω.

ΦΡΥΓΑΝΙΑ:Όταν έχω αρκετές φρυγανιές,τις βάζω στο μπλέντερ και τις κάνω τρίμμα και το βάζω κι αυτό,μαζί με το αλεύρι στο ψυγείο.Το χρησιμοποιώ κι αυτό σε φαγητά.

ΝΕΡΟ:Επειδή τώρα το καλοκαίρι πίνουμε πάρα πολύ νερό,δεν προλαβαίνει να παγώσει.Γεμίζω μια κανάτα που έχω,της τάπερ,και την βάζω κατάψυξη.Την αφήνω αρκετές ώρες και έχουμε κρύο νερό για αρκετές ώρες,να μην ανοιγοκλείνουμε το ψυγείο όλη την ώρα.

ΤΑΠΕΡ:Τα τόσο χρήσιμα ταπεράκια που μου τη σπάνε στην παραλία όταν δω να βγάζουν κάτι υστερικές μανάδες και να κυνηγάνε τα βλαστάρια τους να φάνε,στην κουζίνα είναι χρήσιμα εργαλεία.Εκτός από τα ταπεράκια που γεννήθηκαν για αυτή τη χρήση,ταπεράκια κάνω και από κεσεδάκια από βούτυρο ή γιαουρτι που τέλειωσαν και τα πλύναμε καλά,ή από ξηρούς καρπούς που είναι σε πλαστικό ταπεράκι που κλείνει.

ΜΑΙΝΤΑΝΟΣ,ΑΝΗΘΟΣ,ΣΕΛΙΝΟ:Όταν έχω αρκετό από αυτά τα μυρωδικά,τα πλένω καλά,τα στεγνώνω πάνω σε πετσέτα και χαρτί κουζίνας και μετά τα κόβω και τα βάζω κατάψυξη.Έτσι έχω πάντα μυρωδικά στην ποσότητα που τα θέλω και φρέσκα,γιατί στο ψυγείο δεν κρατάνε πολλές μέρες και μετά μαραίνονται.Εννοείται ότι κολλάω ετικέτες και σε αυτά για να ξέρω τι έχουν τα ταπεράκια τους στην κατάψυξη.

ΤΑΨΙ:Όταν βάζω φαγητά στο ταψί που ενδέχεται να κολλήσουν,βάζω χαρτί ψησίματος.Πολύ βολικό και δεν κάνεις χάλια το ταψί.

ΓΑΛΑ:Επειδή πίνουμε πολύ γάλα,παίρνουμε πάντα και φρέσκο που λήγει σε λίγες μέρες και μακράς διαρκείας που λήγει σε 7-10 μέρες,έτσι έχουμε πάντα,ακόμα και τις Κυριακές που είναι κλειστά.

Αυτά είναι εν ολίγοις τα κόλπα που υιοθετώ στην κουζίνα,γιατί οι καιροί που μπορούσαμε να σπαταλήσουμε αγαθά,έχουν περάσει ανεπιστρεπτί...Τώρα επιβάλλεται να κάνεις οικονομία,γιατί δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει...








Τετάρτη 1 Αυγούστου 2012

Ήταν όλα αλήθεια γλυκιά μου

Επανέρχομαι με την κριτική και σχολιασμό βιβλίων που μου άρεσαν.

''Ήταν όλα αλήθεια γλυκιά μου''.Ένα βιβλίο της Ευγενίας Κόκαλη,το οποίο διάβασα σε λίγες μέρες,γιατί από τη στιγμή που το ξεκίνησα,ήθελα να δω τι θα γίνει παρακάτω,και μετά παρακάτω...

Η ιστορία ενός κοριτσιού που έφυγε από τον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε,όταν ο πατριός της,την πούλησε σε έναν ξένο,κατόπιν συμφωνίας.Η μικρή Σοφία που έχασε μικρή τη μητέρα της,στα 10 της χρόνια,έφυγε,μαζί με άλλα κορίτσια,συνομίληκα,μικρότερα και μεγαλύτερα,για το άγνωστο.

Πρώτος σταθμός η Βουλγαρία και το σπίτι ενός πλούσιου Έλληνα της Βουλγαρίας.Ήρεμη ζωή αρχικά μέχρι που η μικρή Σοφία ερωτεύτηκε το γιό της οικογενείας.Έμεινε έγκυος από αυτόν και την έδιωξαν με άσχημο τρόπο απ'το σπίτι,αφού της αφαίρεσαν με βια το παιδί που περίμενε.

Όταν συνήλθε από την πρωτοφανή αγριότητα,με έκπληξη έμαθε,από μια υπηρέτρια που την βόηθησε να το σκάσει,ότι βρίσκεται στην Οδησσό.

Η λέσχη της μανταμ Ζουλί,ήταν η νέα της κατοικία,από δω και πέρα.Πλούσιοι πελάτες περνούσαν απ'τη λέσχη ζητώντας όμορφες συνοδούς.Η Σοφία έγινε αποκλειστική συνοδός ενός Ρώσου στρατηγού,μέχρι που εκείνος πέθανε.

Ταυτόχρονα,μεταφερόμαστε στην Κωνσταντινούπολη,αρχικά και ύστερα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου,και γνωριζόμαστε με τον Λυμπεράκη Καρχσιούνη,έναν πλούσιο νέο άντρα,που η οικογένεια του στέλνει στην Αίγυπτο,εξαιτίας της άστατης ζωής του.Εκεί ανοίγει ένα νυχτερινό μαγαζί.

Από την Αίγυπτο,ξανά πίσω στη Ρωσία και στην Αγια Πετρούπολη συγκεκριμένα,όπου γνωρίζουμε τον πρίγκηπα Βαλόντια Αλεξέγιεβιτς.

Αυτοί οι δυο άντρες έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή της Σοφίας,η οποία συνέχιζε να μένει στη λέσχη της μαντάμ Ζουλί,μόνο που τώρα είχε να αντιμετωπίσει την εχθρότητα των άλλων κοριτσιών,από τη ζήλεια τους που εκείνη ήταν προστατευόμενη,τόσα χρόνια,ενός ευγενή.

Η Σοφία κατάφερε με μεγάλη δυσκολία να το σκάσει από τη λέσχη και περιπλανήθηκε στους δρόμους.Την προστάτευσε ένας νεαρός αλλά για κακή της τύχη,ο νεαρός προστάτης,που της είχε φερθεί τόσο φιλικά,σκοτώθηκε.Ξανά στο δρόμο,σε απόγνωση μέχρι που τα βήματα της την έφεραν μπροστά στον Βαλόντια Αλεξέγιεβιτς που την πήρε σπίτι του,στο κρεβάτι και στην καρδιά του.Λίγο καιρό αργότερα παντρεύτηκαν.Του χάρισε ένα γιό.Όμως η μοίρα στάθηκε σκληρή για τη Σοφία,με την Οκτωμβριανή επανάσταση,η Σοφία αναγκάστηκε να φύγει,για να γλιτώσει,μαζί με την πριγκήπισσα Αναστασία,την οποία πήρε μαζί,χωρίς την έγκριση των γονιών της,κάτι που στάθηκε σωτήριο για τη μικρή.Ο πρίγκηπας Βαλόντια,ο αγαπημένος άντρας της,ήταν νεκρός,το ίδιο και ο γιός τους...

Κατέφυγαν στην Κωνσταντινούπολη,όπου με πολλές δυσκολίες και έχοντας να αντιμετωπίσει την εχθρική συμπεριφορά των συγγενών του Βαλόντια,έπιασε δουλειά ως τραγουδίστρια σε ένα νυχτερινό μαγαζί.Στο πιάνο μια άλλοτε Ρωσίδα ευγενής,η Ναταλία,η μόνη φίλη που έκανε η Σοφία.

Τα βήματα έφεραν τη Σοφία στην Αλεξάνδρεια,όπου γνώρισε και κατόπιν παντρεύτηκε τον Λυμπεράκη.Δεν τον αγάπησε τόσο βαθιά όπως τον Βαλόντια,αλλά παρόλ'αυτά,πέρασε όμορφα μαζί του,ώσπου τα τραγικά γεγονότα του 1922,βύθισαν την οικογένεια του Λυμπεράκη στο πένθος.Η μικρή του αδελφή νεκρή και κατόπιν οι γονείς του.

Τελευταίος σταθμός η Θεσσαλονίκη,όπου το ζευγάρι έζησε ήσυχα,μέχρι που ξέσπασε ο πόλεμος κι ο Λυμπεράκης προσχώρησε στην αντίσταση.Λίγο καιρό αργότερα,σκοτώθηκε.Η Σοφία διατήρησε το μαγαζί που είχαν,το οποίο στην πραγματικότητα,τότε εξυπηρετούσε τους σκοπούς της αντίστασης.

Η Σοφία έζησε στο τέλος της ζωής της στην Θεσσαλονίκη.Ξεκίνησε και τέλειωσε τη ζωή της στη Μακεδονία,μετά από περιπλάνηση.

Όλα αυτά,όπως διαφαίνεται στο τέλος,ήταν οι διηγήσεις της στην ίδια τη συγγραφέα,κάτι που αναφέρεται με πλάγιο τρόπο,στο τέλος,η συγγραφέας μάλιστα,όπως προκύπτει,ήταν συγγενής του Λυμπεράκη.Εξ'ου και ο τίτλος,γιατί όλα αυτά είναι τόσο μυθιστορηματικά που μπερδεύεται η αλήθεια με το παραμύθι.

Ένα πολύ ωραίο βιβλίο που μου κράτησε συντροφιά και με ταξίδεψε!


Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

Δορυφορική


Κόντρα στην τηλεοπτική ξεραίλα του καλοκαιριού και κυρίως του Σαββατοκύριακου,που η μια μπούρδα διαδέχεται την άλλη,βάλαμε το μηχάνημα που πιάνει τα δορυφορικά κανάλια.Είμαστε τυχεροί που εδώ στην πολυκατοικία,υπάρχει ήδη δορυφορικό πιάτο,οπότε με ένα μηχάνημα και δύο καλώδια,βλέπουμε κανάλια πολλών χωρών!!

Τα μόνα που δεν μου αρέσουν είναι τα Αραβικά,αλλά έχει τόσες άλλες επιλογές!!Ιταλικά κυρίως βλέπω,για να κάνω εξάσκηση την γλώσσα. Βλέπω όμως και άλλα, Ισπανικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ρώσικα,Ρουμάνικα.


Μερικά κανάλια έχουν γίνει ήδη αγαπημένα μου!!Κυρίως αυτά που δείχνουν ντοκιμαντερ και τοπία.


Απ'το Μιλάνο πετάγομαι στα βουνά του Βορρά.Από τις πλατείες,τα μουσεία της,τα συντριβάνια,σε λιβάδια και βουνά.






Βιβλιοθήκες,συντριβάνια,βιβλία του μεσαίωνα,αγάλματα,γλυπτά,κάνουν παρέλαση μπροστά στα μάτια μου.





Λίμνες,ποτάμια και παλάτια με υπέροχη διακόσμηση,στη συνέχεια.Όμορφα τοπία,μεγαλεία άλλων εποχών.



Γιορτές,αναπαραστάσεις παλιών εθίμων,ιππότες,σπαθιά,εκθέσεις αλλά και φαγητά,ζυμαρικά και νοστιμότατα γλυκά και παγωτά.




Τυροκομεία,τυριά και καταπράσινα λιβάδια,με αγελάδες,κατσίκες.

Όμορφες εικόνες εναλλάσονται.




Οι ατέλειωτες ώρες βαρεμάρας είναι παρελθόν!!
Όμορφες εικόνες,τοπία, εναλάσσονται μπροστά μου.Κουλτούρες άλλων λαών, ήθη, έθιμα, γιορτές, συνεντεύξεις,νέα,θάλασσες,βουνά,πολιτική,μουσική.Άπειρα θέματα να διαλέξεις!

Νιώθω όμορφα,οι ατέλειωτες ώρες βαρετού ζάπινγκ,στα Ελληνικά κανάλια,τέλειωσαν!!

Αφού τα ταξίδια είναι δύσκολα,στην καθημερινότητα που ζούμε,τουλάχιστον ας ταξιδεύει το μυαλό,ας ταξιδεύει το μάτι μας!!

Αγαπώ τόσο τα ταξίδια!!Ας είναι και του μυαλού!!