Το μαρτύριο της σταγόνας

Κάθε μέρα,εδώ και 10 μέρες περίπου,είναι αδύνατον να μην μας κόψουν το νερό.Εχθές μάλιστα το έκοψαν δύο φορές,και πρωί και απόγευμα.Άλλες φορές το κόβουν πρωί,άλλες το κόβουν βράδυ,άλλες απόγευμα,άλλες για μισή ώρα,άλλες για δύο ώρες,άλλες για τέσσερις,άλλες έρχεται για λίγο και ξανακόβεται.Ούτε οι ίδιοι δεν έχουν ιδέα.

Μες το καλοκαίρι και δεν έχεις να κάνεις ένα μπάνιο.Πλένω τα κρεμμύδια,τις ντομάτες,για τα φαγητά,με νερό που έχω μαζέψει σε μπουκάλια.Με μπουκάλια κάνουμε όλη την δουλειά πλέον.Όταν έρθει,η πρώτη μου δουλειά είναι να μαζέψω νερό για την επόμενη φορά που θα το κόψουν,που συνήθως είναι πολύ σύντομα.

Πιάτα πλένουμε μια φορά την ημέρα και γίνεται βουνό στον νεροχύτη...Όταν έρθει το νερό, αμέσως στο νεροχύτη...

Σαν να μην φτάνουν οι συνεχείς διακοπές νερού,πληρώνουμε το πιο ακριβό νερό σε όλη την Μακεδονία.Καλά,με την Αθήνα δεν τίθεται θέμα σύγκρισης,εκεί ο λογαριασμός του νερού,παλιά ήταν αμελητέος,σήμερα άντε να τον υπολογίσεις κι αυτό επειδή είμαστε όλοι άφραγκοι.

Εννοείται ότι και το μαγείρεμα γίνεται με τα μπουκάλια,γεμίζω μ'αυτά τις κατσαρόλες.

Αλλά ότι θα έκανα και μπάνιο με τα μπουκάλια,εν έτει 2012,ε,δεν το περίμενα...Στην μπανιέρα,με το νερό να τρέχει σταγόνα σταγόνα,γέμιζα τα μπουκάλια και έκανα μπάνιο μ'αυτά...Δεν άντεχα άλλη μια μέρα να μην μπει σαπούνι πάνω μου...Κάναμε μπάνιο τις τελευταίες 2-3 μέρες με σκέτο νερό...Αηδία,αλλά και τι να κάναμε;Από το να μην φύγει καθόλου ο ιδρώτας,ε,κάτι έγινε τουλάχιστον με το νεράκι.

Και αναρωτιέμαι...Τελικά υπάρχει πιο πολύτιμο αγαθό από το νερό;

Ανάδυση

Είναι σαν να βγήκα απ'το νερό.Σαν να ήμουνα κάτω απ'την επιφάνεια και να βγήκα στον αφρό.

Σαν ένα μπουκάλι με μήνυμα,βγήκα στην άμμο,στην ακτή.

Πως αλλάζει η διάθεση μέσα σε μια μέρα...Σε λίγα λεπτά.Από εκεί που είσαι σκυμμένος,σηκώνεις το κεφάλι.Από εκεί που έχει συννεφιά,σκάει δειλά δειλά ο ήλιος.Μετά την βροχή το ουράνιο τόξο.

Λίγες στιγμές χρειάζονται.Το πιο μεγάλο ταξίδι από ένα βήμα ξεκινά.Ζητούσα πάντα τα λίγα και δεν είχα τίποτα.Έμαθα όμως το τίποτα να το μεταλλάσω σε κάτι.Έτσι,με δύναμη και θετική διάθεση.

Η καθημερινότητα δύσκολη για όλους.Αλλά αν μας εξουσιάζει εκείνη και όχι εμείς δεν θα πετύχουμε πολλά..

Βγήκα στον στεριά και χάρισα ένα χαμόγελο στη ζωή.Κι ας είναι δειλό και ντροπαλό,δεν βγαίνει συχνά,αρχίζει να σκάει μύτη,να φαίνεται αμυδρά στην άκρη των χειλιών.Μένει τώρα να πάει και στα μάτια,να γελάνε κι αυτά και να βρει θέση στην καρδιά,να φωλιάσει....

Μια βόλτα

Μια απλή βόλτα,Κυριακή βράδυ,ένας περίπατος,κι αμέσως αλλάζει η διάθεση.

Νομίζω ότι η πιο σωστή απόφαση που έχουμε πάρει ως τώρα σαν ζευγάρι,είναι που μετακομίσαμε σε αυτό το σπίτι.Η γύρω περιοχή μοιάζει απόλυτα σε επαρχία,σε αντίθεση με το κέντρο,που μοιάζει περισσότερο σε γειτονιά της Αθήνας,με όλα τα στραβά που συνεπάγεται κάτι τέτοιο.

Εχθές μου έδινε την εντύπωση η γύρω περιοχή ότι είμαι διακοπές και κάνουμε βόλτα.Σπιτάκια χαμηλά με αυλές,κήπους,γλάστρες,γειτονιές ήσυχες,ψησταριές στις αυλές,ξύλα για το τζάκι.Επαρχία με μια λέξη.Στο κέντρο η κύρια λέξη είναι η λέξη πολυκατοικία.


Αντίθετα,εδώ,θυμάμαι πάλι ότι ζω στην επαρχία.Άλλωστε αυτό δεν ήθελα;Να ζω πιο απλά.Τώρα το αν το πέτυχα,αυτό χωράει συζήτηση...Η λέξη ανεργία μας αλλάζει την καθημερινότητα,θέλοντας και μη...


Να και δύο γατάκια!Παιχνιδιάρικα παίζουν στις ρόδες ενός σταματημένου αυτοκινήτου,κλειστό ημι-φορτηγάκι.

Η διάθεση έστω και στιγμιαία άλλαξε.Αυτό το καλοκαίρι δεν ήταν και το καλύτερο μου...Μπορώ να πω το χειρότερο μου είναι...Το πρώτο καλοκαίρι σε 36 χρόνια ζωής που δεν πήγα διακοπές και αυτό με έχει ρίξει.Τις έχω ανάγκη.Άλλοι άνθρωποι μπορεί να μην τους ενδιαφέρει,γιατί έχουν άλλες διεξόδους,μπορεί όλο το χειμώνα να την βγάζουν σε καφετέριες και μπαράκια.Όχι τώρα απαραίτητα,όλα τα χρόνια.Εγώ όμως πάντα περίμενα σαν σωτήρα μου τις διακοπές γιατί δεν ήμουνα-ούτε είμαι-ο τύπος που την βγάζει στα μπαράκια.Προτιμώ την επαφή με τη φύση και λατρεύω τη θάλασσα.

Φέτος την βγάζω στην βεράντα.

Έστω όμως και μια μικρή βόλτα,αποτελεί τονωτική ένεση,στην μιζέρια της καθημερινότητας που μας έχουν επιβάλλει...

Δεκαπενταύγουστος

Μέρα γιορτής σήμερα.Η Παναγία γιορτάζει.

Ας δώσει να σωθεί αυτή η έρημη χώρα...Να δούμε πιο όμορφες μέρες...Να χαθεί όλη αυτή η μαυρίλα που απλώνεται σαν μαύρο σύννεφο από πάνω μας...

Με αφορμή αυτή τη γιορτή,σκέψεις πολλές στο μυαλό μου ήρθαν...

Καλό άνθρωπο και καλό Χριστιανό δεν σε κάνει μόνο το να πηγαίνεις στην εκκλησία,να τηρείς τις νηστείες και να λαμβάνεις τη θεία κοινωνία.

Σε κάνει καλό άνθρωπο το να μην βλάπτεις τον άλλο συνειδητά,να μην σκέφτεσαι ή να κάνεις το κακό,το να κοιτάζεις τη δουλειά σου και να μην κρίνεις ή παρεμποδίζεις τους άλλους στο να κάνουν τη δική τους,το να μην κοιτάζεις το κακό παράδειγμα των άλλων και να το ακολουθείς επειδή πιστεύεις ότι δεν μπορείς να σώσεις τον κόσμο.

Αν πχ βρωμίζεις από δω κι από εκεί,πετάς σκουπίδια παντού, επειδή έτσι κάνουν όλοι,και επειδή λες ''εγώ θα σώσω τον κόσμο'' θεωρείς καλό άνθρωπο τον εαυτό σου,επειδή μετά πας στην εκκλησία;

Καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του,για τα λάθη και τα σωστά του.

Αν πχ μόλις βγεις από την εκκλησία αρχίζεις να βρίζεις την οικογένεια σου, ή κάθε γνωστό ή κάθε άγνωστο στο δρόμο, αυτό σε κάνει καλό άνθρωπο επειδή βγήκες από την εκκλησία;

Αν πχ βγεις από την εκκλησία και αρχίσεις το κουτσομπολιό και αρχίσεις να σχολιάζεις και να κοροιδεύεις τους άλλους, αυτό σε κάνει καλό άνθρωπο επειδή βγήκες από την εκκλησία;

Αν πχ βγεις από την εκκλησία και μετά αγνοείς κάθε άνθρωπο που σε έχει ανάγκη και δεν τον βοηθάς ενώ μπορείς να το κάνεις, αυτό σε κάνει καλό άνθρωπο επειδή βγήκες από την εκκλησία;

Αν φέρεσαι άσχημα σε παιδιά,σε ηλικιωμένους,σε αδέσποτα σκυλιά,όταν βγεις από την εκκλησία,αυτό σου δίνει άφεση αμαρτιών,το ότι βγήκες από την εκκλησία;

Καλό άνθρωπο σε κάνει να μην κάνεις το κακό,ακόμα κι αν όλοι γύρω σου πράττουν το κακό σε κάθε ευκαιρία χωρίς τύψεις,εσύ να διαλέγεις τον δύσκολο δρόμο του καλού.

Αν ένα πράγμα σιχαίνομαι είναι οι ''δήθεν''.Αυτοί που κάνουν κάτι επειδή έτσι πρέπει αλλά κατά βάθος δεν έχουν καθαρή ψυχή.

Ένας άνθρωπος πχ που θέλει να δείχνει καλός οικογενειάρχης για να βλέπουν οι γύρω και να τον θεωρούν καλό παράδειγμα αλλά μέσα στην οικογένεια του φέρεται με άσχημο τρόπο,τους βρίζει,τους ταπεινώνει και τους θεωρεί κατώτερους του,θεωρείται καλός άνθρωπος επειδή πάει στην εκκλησία;

Το θέμα είναι η ουσία,όχι το ''δήθεν''.Η καλή συμπεριφορά για όλους,αλλά όχι ''για τα μάτια του κόσμου''.Να είσαι καλός γιατί έτσι είσαι από τη φύση σου,όχι για να σε δουν οι άλλοι ότι είσαι καλός.

Είναι αυτό που λένε ότι ''η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να δείχνει τίμια,πρέπει και να είναι''.

Ο Καθένας ας κάνει την αυτοκριτική του.Δεν είμαι αρμόδια να κρίνω,όπως και δεν είναι αρμόδιος κανένας να κρίνει τους άλλους.Για τον εαυτό μου μπορώ να ξέρω,για τους άλλους όχι.Ο καθένας ας ψάξει βαθιά μες τον εαυτό του και ας καταλάβει που έχει κάνει λάθος και που όχι.Τότε θα καταλάβει πολλά,θα διορθώσει άλλα τόσα και θα συγχωρήσει τον εαυτό του και τους άλλους.

ΥΓ:Φωτ1:Νάξος,Αργοκοιλιώτισσα,Κόρωνος(το χωριό του παππού μου), φωτ2:Τήνος, φωτ3:Παναγία Παντάνασσα,Χώρα Νάξου,  φωτ4:Άνδρος,Χώρα,Αγιά Θαλασσινή.

Δεν είναι τυχαίο

Τίποτα δεν είναι τυχαίο στη ζωή.Οι επιλογές μας δεν είναι τυχαίες.Ό,τι διαλέξουμε,σημαίνει ότι έπρεπε να γίνει,όπου πάμε σημαίνει ότι έπρεπε να πάμε,όποιον γνωρίσουμε,σημαίνει ότι έπρεπε να τον γνωρίσουμε.

Θυμάμαι στιγμές του παρελθόντος...

Δεν ήταν τυχαίο που ξεκίνησα,λίγο μετά το λύκειο,στην αρχή του πανεπιστημίου,να αλληλογραφώ.Γνώρισα αξιόλογους ανθρώπους,γνώρισα όμως και ανθρώπους που με έκαναν επιφυλακτική και προσεκτική.Ταξίδεψα στη Σύρο και συνάντησα μια κοπέλα,ξαναταξίδεψα όταν βάπτισε τον γιό της.Μπορεί να χαθήκαμε τώρα,αλλά ήταν μια ευχάριστη γνωριμία και ήταν μια ευκαιρία να δω και αυτό το καταπληκτικό νησί.Από την αλληλογραφία απέκτησα δύο πολύ καλούς φίλους,που ακόμα και μετά από 15 χρόνια σχεδόν,είμαστε πάντα πολύ κοντά.

Δεν είναι τυχαία η σχολή που πέρασα,γιατί είχα την ευκαιρία να γνωρίσω δύο πολύ καλές φίλες.Με τη μια,είχα την ευκαιρία να γνωρίσω το υπέροχο νησί της Ζακύνθου,και θα το επισκεπτώ ξανά σε λιγότερο από ένα μήνα.Από τις πιο αγαπημένες μου φίλες,κι ας είμαστε τόσο μακριά,δεν παίζει κανένα ρόλο.Δεν χωρίζει η απόσταση τους ανθρώπους.Όλοι οι φίλοι και οι φίλες μου μακριά είναι,αλλά είμαστε κοντά,γιατί μας ενώνουν στιγμές.

Εκτός των άλλων,η σχολή αυτή θεωρώ ότι μου ταίριαζε από άποψη αντικειμένου.Δεν μπορώ να με φανταστώ σε κάποια άλλη.Άρα δεν ήταν τυχαίο ότι βρέθηκα εκεί.

Δεν είναι τυχαίες οι διαδικτυακές κοινότητες που διάλεξα να μπω.Στη μια γνώρισα πολύ καλές φίλες που ακόμα και σήμερα,συναντιόμαστε,μιλάμε και είμαστε πολύ αγαπημένες.Όχι μόνο αυτό,αλλά μου δόθηκε και η ευκαιρία μιας νέας εμπειρίας,να συμμετάσχω σε θεατρική παράσταση!Κάτι που και να μου το λέγανε παλιά,δεν θα το πίστευα.Απέκτησα αληθινούς φίλους,από αυτή την διαδικτυακή-μουσική-κοινότητα.

Στην άλλη διαδικτυακή κοινότητα,γνώρισα παιδιά μικρότερα από μένα,φοιτητές και φοιτήτριες ως επί το πλείστον,που μας ένωνε η αγάπη για ένα συγκεκριμένο μουσικό σχήμα,που γνωρίζαμε και τα μέλη του.Περάσαμε ωραία και με αυτά τα παιδιά,στις συναυλίες κυρίως αλλά και εκτός,σε κάποιες συναντήσεις.

Στην τρίτη διαδικτυακή κοινότητα γνώρισα παιδιά αρκετά μεγαλύτερα μου σε ηλικία,και κάποια συνομήλικα ή μικρότερα, που μας ένωνε η αγάπη για τη φύση,για τη θάλασσα και ένας κοινός τρόπος ζωής και κώδικας επικοινωνίας.Πήγαμε για μπάνιο,φάγαμε και ήπιαμε μαζί,περάσαμε όμορφες στιγμές.Είμαι χαρούμενη που γνώρισα αυτά τα παιδιά.

Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι κάποια στιγμή μπήκα στη διαδικτυακή κοινότητα που γνώρισα τον άντρα μου.Δεν είναι τυχαίο που του απάντησα στο μήνυμα του και που τελικά βρέθηκα στην Κατερίνη.Πάντα ήθελα να φύγω απ' την Αθήνα,αν και τελευταία έχω αρχίσει να αναθεωρώ...Ναι μεν με πνίγει η Αθήνα όταν κατεβαίνω στους γονείς μου,αλλά κάποιες φορές η φυγή δεν είναι λύση...Μπορεί εκεί που πας,τα προβλήματα να είναι πιο μεγάλα πχ η ανεργία...Αυτό συμβαίνει εδώ...

Άρα ούτε αυτή η εμπειρία είναι τυχαία,γιατί και η ζωή στην επαρχία έχει να μου διδάξει πράγματα...Γνώρισα ανθρώπους καλούς,όπως τους περίμενα,αλλά γνώρισα και ανθρώπους ντροπή για το ανθρώπινο γένος...Μικροπρεπείς,κουτσομπόληδες και με χωριάτικη αντίληψη...Συναντώ και ανθρώπους που με κοιτάνε με μισό μάτι...Οι παρέες μου είναι ανύπαρκτες...Οι φίλες και οι φίλοι μου όλοι στην Αθήνα.Ζω όμως με λιγότερο άγχος και οι αποστάσεις είναι μικρές.Η ζωή πιο απλή αλλά όχι φυσικά χωρίς προβλήματα.Έτσι όπως είναι η κατάσταση στην Ελλάδα,και στο τελευταίο χωριουδάκι των 100 κατοίκων να πας,τα προβλήματα σου θα είναι τεράστια...

Τίποτα δεν είναι τυχαίο.Οι επιλογές μας σημαίνουν ότι εκείνη τη στιγμή έτσι ήταν το σωστό να γίνει.Μην φοβάστε τα λάθη.Για να τα διαλέξετε,σημαίνει ότι κάτι θα σας διδάξουν...


ΥΓ:Οι επιλογές μας είναι παράθυρο στη ζωή και στο μέλλον...Από εκεί μπαίνουν σωστά και λάθη,διδασκόμαστε και συνεχίζουμε πορεία...Κερδίζουμε εμπειρίες,με κάθε μας επιλογή,με κάθε μας λάθος,με κάθε μας ταξίδι,με κάθε άνθρωπο που συναντάμε,με κάθε τόπο που γνωρίζουμε...

Συμβουλές κουζίνας(για το νοικοκυριό)

Τώρα με την κρίση και την κακή οικονομική κατάσταση όλων των οικογενειών σχεδόν-πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων-υπάρχουν πάντα τρόποι να κάνουμε οικονομία,όταν σκεφτόμαστε πρακτικά.

Μπορούμε στην κουζίνα,αρχικά,να ξεκινήσουμε μια πιο οικονομική χρήση των πρώτων υλών που έχουμε για την μαγειρική.

Θα σας πω εγώ τι κάνω.

ΛΕΜΟΝΙΑ:Είχα λεμόνια για καιρό στο ψυγείο και πλησίαζαν να χαλάσουν.Έτσι τα έστυψα και τα έβαλα σε παγοθήκη,που βάζουμε τα παγάκια,και τα έβαλα στην κατάψυξη.Έτσι όταν χρειάζομαι λεμόνι για κάποιο φαγητό,βγάζω 2-3 παγάκια λίγο να ξεπαγώσουν και τα ρίχνω στο φαγητό.

ΚΙΜΑΣ:Μαγειρεύω πάντα περισσότερο από όσο θα φάμε και όταν φάμε και ο κιμάς κρυώσει,όσο περίσσεψε,το βάζω σε 2-3 ταπεράκια και το βάζω και αυτό κατάψυξη.

ΦΑΣΟΛΙΑ,ΓΙΓΑΝΤΕΣ,ΑΡΑΚΑΣ:Το ίδιο που κάνω με τον κιμά,το κάνω και με τα φασόλια,τους γίγαντες,τον αρακά.Ό,τι περισσέψει,μπαίνει σε ταπεράκια.

ΚΑΡΟΤΑ:Είχα 2 καρότα εδώ και καιρό,δεν τύχαινε να κάνω φαγητό να τα χρειαστώ.Τα έκοψα ροδέλες,αφού φυσικά πρώτα τα καθάρισα και τα έπλυνα,τα έβαλα σε ένα σακουλάκι και αυτά στην κατάψυξη.

ΣΑΛΤΣΑ:Το ίδιο κάνω και με τη σάλτσα,ότι και με τα άλλα φαγητά.Όση περισσέψει τη βάζω κι αυτή σε ταπεράκια και στην κατάψυξη.

ΝΤΟΜΑΤΕΣ:Αν οι ντομάτες έχουν παραγίνει,είναι μαλακές και πάνε να χαλάσουν,τις τρίβω και τις βάζω κι αυτές στην κατάψυξη,σε ταπεράκι.

ΠΙΠΕΡΙΑ:Όταν περισσέψει λίγη πιπεριά,την τυλίγω με μεμβράνη και την βάζω στο ψυγείο,αν είναι να την βάλω σύντομα,την ίδια ή την επόμενη μέρα σε φαγητό.Παίρνω πάντα πιπεριές Φλωρίνης,μας αρέσουν καλύτερα και είναι ελαφριές.Της βάζω μέχρι και στην ομελέτα.

ΑΥΓΑ:Παίρνω αυγά από το σουπερ μαρκετ,σε 6αδες,αλλά επειδή δεν θα θυμάμαι πότε λήγουν,γράφω σε ένα αυγό,με ένα μολυβάκι,την ημερομηνία.

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:Κάθετι που είναι να μπει κατάψυξη,σε σακουλάκια,πχ μπριζόλες,κοτόπουλο,κλπ,έχω αυτοκόλλητες ετικέτες,σαν αυτές που έχουν τα μαγαζιά και κολλάνε τις τιμές στα προιόντα.Γράφω τι περιέχει το σακουλάκι ή το ταπεράκι που μπορεί να περιέχει σάλτσα,κιμά ή οτιδήποτε άλλο,και μετά μπαίνουν κατάψυξη.Διευκρινίζω επίσης αν το φαγητό είναι ωμό ή μαγειρεμένο,Αυτή τη στιγμή πχ έχω σάλτσα ωμή,ντομάτες τριμμένες,έχω και σάλτσα μαγειρεμένη που είχε περισσέψει από μακαρόνια,αν θυμάμαι καλά.Η μαγειρεμένη σάλτσα μπορεί εξίσου να μπει σε φαγητά,όπως και η ωμή,πχ στους γίγαντες που θα φτιάξω μεθαύριο.

ΦΡΟΥΤΑ:Επειδή μπορεί να τύχει να έχουμε 2-3 διαφορετικά φρούτα κι ο άντρας μου πρέπει να τον κυνηγάω να φάει,πόσα να φάω εγώ;Όσα περισσέυουν,παίρνω το μπλέντερ και τα κάνω χυμό.Είχα βάλει τις προάλλες πεπόνι,αχλάδι και μπανάνα και έβγαλα 2-3 σείκερ χυμό.Εννοείται βάζω και λίγο νερό για να χτυπηθούν και λίγες σταγόνες λεμόνι στα φρούτα για να μην μαυρίσουν.Τον βγάζω λίγες ώρες πριν τον πιώ τον χυμό και ξεπαγώνει και τον πίνω με καλαμάκι,πολλές φορές βάζω και άλλα παγάκια μέσα για πιο δροσιά.

ΒΑΖΑΚΙΑ:Τα ζυμαρικά τα βάζω σε βαζάκια γυάλινα στα οποία από πάνω γράφω τι περιέχει μέσα και πότε λήγει,αν και τα ζυμαρικά αργούν να λήξουν.Τα βαζάκια αυτά τα γυάλινα τα έχω από cacao Hemo,που έβαζα παλιά στο γάλα.

ΑΛΕΥΡΙ:Επειδή το αλεύρι τώρα το καλοκαίρι είναι επίφοβο να πιάσει ζουζούνια μέσα,το βάζω σε τάπερ που κλείνει και το βάζω ψυγείο,στο συρτάρι του ψυγείου,κάτω.

ΦΡΥΓΑΝΙΑ:Όταν έχω αρκετές φρυγανιές,τις βάζω στο μπλέντερ και τις κάνω τρίμμα και το βάζω κι αυτό,μαζί με το αλεύρι στο ψυγείο.Το χρησιμοποιώ κι αυτό σε φαγητά.

ΝΕΡΟ:Επειδή τώρα το καλοκαίρι πίνουμε πάρα πολύ νερό,δεν προλαβαίνει να παγώσει.Γεμίζω μια κανάτα που έχω,της τάπερ,και την βάζω κατάψυξη.Την αφήνω αρκετές ώρες και έχουμε κρύο νερό για αρκετές ώρες,να μην ανοιγοκλείνουμε το ψυγείο όλη την ώρα.

ΤΑΠΕΡ:Τα τόσο χρήσιμα ταπεράκια που μου τη σπάνε στην παραλία όταν δω να βγάζουν κάτι υστερικές μανάδες και να κυνηγάνε τα βλαστάρια τους να φάνε,στην κουζίνα είναι χρήσιμα εργαλεία.Εκτός από τα ταπεράκια που γεννήθηκαν για αυτή τη χρήση,ταπεράκια κάνω και από κεσεδάκια από βούτυρο ή γιαουρτι που τέλειωσαν και τα πλύναμε καλά,ή από ξηρούς καρπούς που είναι σε πλαστικό ταπεράκι που κλείνει.

ΜΑΙΝΤΑΝΟΣ,ΑΝΗΘΟΣ,ΣΕΛΙΝΟ:Όταν έχω αρκετό από αυτά τα μυρωδικά,τα πλένω καλά,τα στεγνώνω πάνω σε πετσέτα και χαρτί κουζίνας και μετά τα κόβω και τα βάζω κατάψυξη.Έτσι έχω πάντα μυρωδικά στην ποσότητα που τα θέλω και φρέσκα,γιατί στο ψυγείο δεν κρατάνε πολλές μέρες και μετά μαραίνονται.Εννοείται ότι κολλάω ετικέτες και σε αυτά για να ξέρω τι έχουν τα ταπεράκια τους στην κατάψυξη.

ΤΑΨΙ:Όταν βάζω φαγητά στο ταψί που ενδέχεται να κολλήσουν,βάζω χαρτί ψησίματος.Πολύ βολικό και δεν κάνεις χάλια το ταψί.

ΓΑΛΑ:Επειδή πίνουμε πολύ γάλα,παίρνουμε πάντα και φρέσκο που λήγει σε λίγες μέρες και μακράς διαρκείας που λήγει σε 7-10 μέρες,έτσι έχουμε πάντα,ακόμα και τις Κυριακές που είναι κλειστά.

Αυτά είναι εν ολίγοις τα κόλπα που υιοθετώ στην κουζίνα,γιατί οι καιροί που μπορούσαμε να σπαταλήσουμε αγαθά,έχουν περάσει ανεπιστρεπτί...Τώρα επιβάλλεται να κάνεις οικονομία,γιατί δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει...

Ήταν όλα αλήθεια γλυκιά μου

Επανέρχομαι με την κριτική και σχολιασμό βιβλίων που μου άρεσαν.

''Ήταν όλα αλήθεια γλυκιά μου''.Ένα βιβλίο της Ευγενίας Κόκαλη,το οποίο διάβασα σε λίγες μέρες,γιατί από τη στιγμή που το ξεκίνησα,ήθελα να δω τι θα γίνει παρακάτω,και μετά παρακάτω...

Η ιστορία ενός κοριτσιού που έφυγε από τον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε,όταν ο πατριός της,την πούλησε σε έναν ξένο,κατόπιν συμφωνίας.Η μικρή Σοφία που έχασε μικρή τη μητέρα της,στα 10 της χρόνια,έφυγε,μαζί με άλλα κορίτσια,συνομίληκα,μικρότερα και μεγαλύτερα,για το άγνωστο.

Πρώτος σταθμός η Βουλγαρία και το σπίτι ενός πλούσιου Έλληνα της Βουλγαρίας.Ήρεμη ζωή αρχικά μέχρι που η μικρή Σοφία ερωτεύτηκε το γιό της οικογενείας.Έμεινε έγκυος από αυτόν και την έδιωξαν με άσχημο τρόπο απ'το σπίτι,αφού της αφαίρεσαν με βια το παιδί που περίμενε.

Όταν συνήλθε από την πρωτοφανή αγριότητα,με έκπληξη έμαθε,από μια υπηρέτρια που την βόηθησε να το σκάσει,ότι βρίσκεται στην Οδησσό.

Η λέσχη της μανταμ Ζουλί,ήταν η νέα της κατοικία,από δω και πέρα.Πλούσιοι πελάτες περνούσαν απ'τη λέσχη ζητώντας όμορφες συνοδούς.Η Σοφία έγινε αποκλειστική συνοδός ενός Ρώσου στρατηγού,μέχρι που εκείνος πέθανε.

Ταυτόχρονα,μεταφερόμαστε στην Κωνσταντινούπολη,αρχικά και ύστερα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου,και γνωριζόμαστε με τον Λυμπεράκη Καρχσιούνη,έναν πλούσιο νέο άντρα,που η οικογένεια του στέλνει στην Αίγυπτο,εξαιτίας της άστατης ζωής του.Εκεί ανοίγει ένα νυχτερινό μαγαζί.

Από την Αίγυπτο,ξανά πίσω στη Ρωσία και στην Αγια Πετρούπολη συγκεκριμένα,όπου γνωρίζουμε τον πρίγκηπα Βαλόντια Αλεξέγιεβιτς.

Αυτοί οι δυο άντρες έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή της Σοφίας,η οποία συνέχιζε να μένει στη λέσχη της μαντάμ Ζουλί,μόνο που τώρα είχε να αντιμετωπίσει την εχθρότητα των άλλων κοριτσιών,από τη ζήλεια τους που εκείνη ήταν προστατευόμενη,τόσα χρόνια,ενός ευγενή.

Η Σοφία κατάφερε με μεγάλη δυσκολία να το σκάσει από τη λέσχη και περιπλανήθηκε στους δρόμους.Την προστάτευσε ένας νεαρός αλλά για κακή της τύχη,ο νεαρός προστάτης,που της είχε φερθεί τόσο φιλικά,σκοτώθηκε.Ξανά στο δρόμο,σε απόγνωση μέχρι που τα βήματα της την έφεραν μπροστά στον Βαλόντια Αλεξέγιεβιτς που την πήρε σπίτι του,στο κρεβάτι και στην καρδιά του.Λίγο καιρό αργότερα παντρεύτηκαν.Του χάρισε ένα γιό.Όμως η μοίρα στάθηκε σκληρή για τη Σοφία,με την Οκτωμβριανή επανάσταση,η Σοφία αναγκάστηκε να φύγει,για να γλιτώσει,μαζί με την πριγκήπισσα Αναστασία,την οποία πήρε μαζί,χωρίς την έγκριση των γονιών της,κάτι που στάθηκε σωτήριο για τη μικρή.Ο πρίγκηπας Βαλόντια,ο αγαπημένος άντρας της,ήταν νεκρός,το ίδιο και ο γιός τους...

Κατέφυγαν στην Κωνσταντινούπολη,όπου με πολλές δυσκολίες και έχοντας να αντιμετωπίσει την εχθρική συμπεριφορά των συγγενών του Βαλόντια,έπιασε δουλειά ως τραγουδίστρια σε ένα νυχτερινό μαγαζί.Στο πιάνο μια άλλοτε Ρωσίδα ευγενής,η Ναταλία,η μόνη φίλη που έκανε η Σοφία.

Τα βήματα έφεραν τη Σοφία στην Αλεξάνδρεια,όπου γνώρισε και κατόπιν παντρεύτηκε τον Λυμπεράκη.Δεν τον αγάπησε τόσο βαθιά όπως τον Βαλόντια,αλλά παρόλ'αυτά,πέρασε όμορφα μαζί του,ώσπου τα τραγικά γεγονότα του 1922,βύθισαν την οικογένεια του Λυμπεράκη στο πένθος.Η μικρή του αδελφή νεκρή και κατόπιν οι γονείς του.

Τελευταίος σταθμός η Θεσσαλονίκη,όπου το ζευγάρι έζησε ήσυχα,μέχρι που ξέσπασε ο πόλεμος κι ο Λυμπεράκης προσχώρησε στην αντίσταση.Λίγο καιρό αργότερα,σκοτώθηκε.Η Σοφία διατήρησε το μαγαζί που είχαν,το οποίο στην πραγματικότητα,τότε εξυπηρετούσε τους σκοπούς της αντίστασης.

Η Σοφία έζησε στο τέλος της ζωής της στην Θεσσαλονίκη.Ξεκίνησε και τέλειωσε τη ζωή της στη Μακεδονία,μετά από περιπλάνηση.

Όλα αυτά,όπως διαφαίνεται στο τέλος,ήταν οι διηγήσεις της στην ίδια τη συγγραφέα,κάτι που αναφέρεται με πλάγιο τρόπο,στο τέλος,η συγγραφέας μάλιστα,όπως προκύπτει,ήταν συγγενής του Λυμπεράκη.Εξ'ου και ο τίτλος,γιατί όλα αυτά είναι τόσο μυθιστορηματικά που μπερδεύεται η αλήθεια με το παραμύθι.

Ένα πολύ ωραίο βιβλίο που μου κράτησε συντροφιά και με ταξίδεψε!