Σαν ένα μπουκάλι με μήνυμα,βγήκα στην άμμο,στην ακτή.
Πως αλλάζει η διάθεση μέσα σε μια μέρα...Σε λίγα λεπτά.Από εκεί που είσαι σκυμμένος,σηκώνεις το κεφάλι.Από εκεί που έχει συννεφιά,σκάει δειλά δειλά ο ήλιος.Μετά την βροχή το ουράνιο τόξο.
Λίγες στιγμές χρειάζονται.Το πιο μεγάλο ταξίδι από ένα βήμα ξεκινά.Ζητούσα πάντα τα λίγα και δεν είχα τίποτα.Έμαθα όμως το τίποτα να το μεταλλάσω σε κάτι.Έτσι,με δύναμη και θετική διάθεση.
Η καθημερινότητα δύσκολη για όλους.Αλλά αν μας εξουσιάζει εκείνη και όχι εμείς δεν θα πετύχουμε πολλά..
Βγήκα στον στεριά και χάρισα ένα χαμόγελο στη ζωή.Κι ας είναι δειλό και ντροπαλό,δεν βγαίνει συχνά,αρχίζει να σκάει μύτη,να φαίνεται αμυδρά στην άκρη των χειλιών.Μένει τώρα να πάει και στα μάτια,να γελάνε κι αυτά και να βρει θέση στην καρδιά,να φωλιάσει....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου