Ζητείται.Γιατί όσο πάει,μέρα τη μέρα,σ'ενα πλοίο που βουλιάζει,την έχουμε χάσει.
Σιχάθηκα να βασιλεύει το μέσο,το βίσμα. Σιχάθηκα την προσκόλληση σε γελοίους τύπους και στη γραφειοκρατία.Σιχάθηκα να επιπλέουν οι φελλοί,αυτοί που δεν αξίζουν.Σιχάθηκα την αδικία.Σιχάθηκα το σκότωμα μεταξύ μας,τη φαγωμάρα.
Αυτά και άλλα πολλά.
Το πλοίο ''Ελλας'' βουλιάζει και μένει να σκεφτούμε:θα μείνουμε εδώ να πάμε στον πάτο ή θα φύγουμε να σωθούμε;Και γεννιόνται ερωτήματα:Το πλοίο που βουλιάζει έχει σωτηρία την τελευταία στιγμή να σωθεί ή το τέλος του είναι προδιαγεγραμμένο και θα έρθει όσες προσπάθειες κι αν κάνουμε να το σώσουμε;
Ρητορικές ερωτήσεις.
Συχνά όταν πέφτω ψυχολογικά και έχω χιλιάδες λόγους για να πέφτω,μου την λένε ότι είμαι απαισιόδοξη και άλλα τέτοια που δεν ισχύουν.Ρεαλίστρια είμαι.Δεν ζω πάνω σε ροζ συννεφάκι για να λέω ''τι ωραία,τι καλά'' και ''τσιγκολελέτα''.Κάθε μέρα ανεβαίνω έναν Γολγοθά για να επιβιώσω,που δεν ξέρω αν στο τέλος του έχει γκρεμό ή δρόμο που συνεχίζει και τι θα γίνει.Προφανώς όσοι νιώθουν υπέρμετρα αισιόδοξη ζουν σε άλλη χώρα ή τα γράφουν όλα και ζουν ''τσιγκολελέτα'', κοινώς ''ζαμαν φου και πάνω τούρλα''.Δεν μπορεί να γίνεται σεισμός κι εσύ να πίνεις την φραπεδιά σου.Δεν γίνεται πως να το κάνουμε.Τότε τίθεται το ερώτημα:Θα αφήσεις τη φραπεδιά και θα πανικοβληθείς ή θα κάνεις κάτι να σωθείς κι εσύ ή και οι άλλοι;
Πάντα διάλεγα την δεύτερη λύση.Να σώσω και να σωθώ.
Αυτή όμως τη δεδομένη στιγμή,το καράβι ''Ελλας'' δεν έχει σωτηρία.Κάποιοι αποφάσισαν για εμάς,χωρίς εμάς,ότι σ'αυτό το σημείο του πλανήτη πρέπει να εκλείψει ο Ελληνισμός για να έρθει μια άλλη κατάσταση.Ποια είναι αυτή η άλλη κατάσταση;Νομίζω όσοι έχουν μάτια βλέπουν.Και όχι τα μάτια αυτά,τα άλλα...Της καρδιάς.Αυτά που καταλαβαίνουν τα πάντα.Δεν θέλει πολύ φιλοσοφία.
Όταν μέσα σε μια μέρα σου γκρεμίζουν μήνες προσμονής και σε βουτάνε στην απόγνωση για μια αδικία,πως να συνεχίσεις να ελπίζεις;
Όταν περιμένουμε από τον Αύγουστο μια προκήρυξη,βγαίνει,κάνουμε χαρτιά,έχουμε τις πιθανότητες με το μέρος μας,έχουμε πολύ καλά μόρια κι οι δυο για να μας πάρουν,και έρχεται μια μέρα να μας γκρεμίσει στα Τάρταρα,ποιος θα μου πληρώσει εμένα την κατάθλιψη που με ρίξανε;Όταν προτίμησαν να πάρουν πιτσιρίκια 26 χρονών κι όχι εμένα με μια δεκαετία ακόμα στην πλάτη,παραπάνω;Και από μια αδικία...Να απορρίψουν τον άντρα μου για μια βλακεία,που επιπλέον δεν ισχύει.Για μια ημέρα διαφορά,επειδή ήταν το χαρτί μια μέρα πριν,ενώ σε εκατοντάδες άλλες προκηρύξεις που έχει κάνει,ποτέ δεν του έχουν πει κάτι τέτοιο,τα συγκεκριμένα του ΟΑΕΔ χαρτιά έχουν ισχύ 5 μέρες..Κι αυτοί τον διώξανε σαν το σκυλί για μια μέρα!!Τόση πια τυπολατρεία;
Απορρίψανε εκείνον,έχασα κι εγώ τα 8 μόρια από τη δική του ανεργία και από εκεί που είχα 53 μόρια και ήμουνα μέσα,έχω 45 και είμαι εκτός!Στη θέση μου μια 26 χρονών!Τη θέλει τέτοια αδικία ο Θεός;Τη θέλει άραγε;Αν δεν είχε γίνει η αδικία αυτή,η πρώτη είχε 55 μόρια,μετά ήμουνα εγώ και μετά η τρίτη είχε 50!Στην απίθανη περίπτωση που δεν παίρναν τον άντρα μου,εγώ είχα εξασφαλισμένη τη θέση!Τέσσερις κοινωνιολόγοι σε όλη την Πιερία και ήμουνα μόνο εγώ εκτός και ήμουνα η μεγαλύτερη!Πήρανε όλα τα πιτσιρίκια,γεννημένα το 1986,1987,1988,1990!Μείνανε έξω άνθρωποι με ανάγκη,γεννημένοι μέχρι και το 1952 βρήκαμε έναν ή μια,δεν ξέρω,δεν έχει ονόματα.Έλεος δηλαδή!60 χρονών άνθρωπο και τον αφήνουν έξω για έναν ηλίθιο λόγο,για να πάρουν το πιτσιρίκι που λίγα χρόνια πριν πήγαινε λύκειο κι ανάθεμα αν πήγε και πανεπιστήμιο!
Μετά πως να έχεις πίστη στους ανθρώπους;Καμία δεν έχω πια.
Έχω πίστη στα δυο μου χέρια και στα δυο χέρια που με αγκαλιάζουν...Μόνο αυτά με κρατούν...Για να μην λυγίσω...Κι εγώ με τα δυο μου χέρια τον αγκαλιάζω για να μην λυγίσει.
Μόνο αυτό έχουμε,ο ένας τον άλλο...Μόνο αυτό δεν μπορούν πια να μας πάρουν,αφού δεν μας άφησαν και τίποτα άλλο....Είναι ο μόνος πλούτος που έχουμε....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου