Θυμάμαι στιγμές του παρελθόντος...
Δεν ήταν τυχαίο που ξεκίνησα,λίγο μετά το λύκειο,στην αρχή του πανεπιστημίου,να αλληλογραφώ.Γνώρισα αξιόλογους ανθρώπους,γνώρισα όμως και ανθρώπους που με έκαναν επιφυλακτική και προσεκτική.Ταξίδεψα στη Σύρο και συνάντησα μια κοπέλα,ξαναταξίδεψα όταν βάπτισε τον γιό της.Μπορεί να χαθήκαμε τώρα,αλλά ήταν μια ευχάριστη γνωριμία και ήταν μια ευκαιρία να δω και αυτό το καταπληκτικό νησί.Από την αλληλογραφία απέκτησα δύο πολύ καλούς φίλους,που ακόμα και μετά από 15 χρόνια σχεδόν,είμαστε πάντα πολύ κοντά.
Δεν είναι τυχαία η σχολή που πέρασα,γιατί είχα την ευκαιρία να γνωρίσω δύο πολύ καλές φίλες.Με τη μια,είχα την ευκαιρία να γνωρίσω το υπέροχο νησί της Ζακύνθου,και θα το επισκεπτώ ξανά σε λιγότερο από ένα μήνα.Από τις πιο αγαπημένες μου φίλες,κι ας είμαστε τόσο μακριά,δεν παίζει κανένα ρόλο.Δεν χωρίζει η απόσταση τους ανθρώπους.Όλοι οι φίλοι και οι φίλες μου μακριά είναι,αλλά είμαστε κοντά,γιατί μας ενώνουν στιγμές.
Εκτός των άλλων,η σχολή αυτή θεωρώ ότι μου ταίριαζε από άποψη αντικειμένου.Δεν μπορώ να με φανταστώ σε κάποια άλλη.Άρα δεν ήταν τυχαίο ότι βρέθηκα εκεί.
Δεν είναι τυχαίες οι διαδικτυακές κοινότητες που διάλεξα να μπω.Στη μια γνώρισα πολύ καλές φίλες που ακόμα και σήμερα,συναντιόμαστε,μιλάμε και είμαστε πολύ αγαπημένες.Όχι μόνο αυτό,αλλά μου δόθηκε και η ευκαιρία μιας νέας εμπειρίας,να συμμετάσχω σε θεατρική παράσταση!Κάτι που και να μου το λέγανε παλιά,δεν θα το πίστευα.Απέκτησα αληθινούς φίλους,από αυτή την διαδικτυακή-μουσική-κοινότητα.
Στην άλλη διαδικτυακή κοινότητα,γνώρισα παιδιά μικρότερα από μένα,φοιτητές και φοιτήτριες ως επί το πλείστον,που μας ένωνε η αγάπη για ένα συγκεκριμένο μουσικό σχήμα,που γνωρίζαμε και τα μέλη του.Περάσαμε ωραία και με αυτά τα παιδιά,στις συναυλίες κυρίως αλλά και εκτός,σε κάποιες συναντήσεις.
Στην τρίτη διαδικτυακή κοινότητα γνώρισα παιδιά αρκετά μεγαλύτερα μου σε ηλικία,και κάποια συνομήλικα ή μικρότερα, που μας ένωνε η αγάπη για τη φύση,για τη θάλασσα και ένας κοινός τρόπος ζωής και κώδικας επικοινωνίας.Πήγαμε για μπάνιο,φάγαμε και ήπιαμε μαζί,περάσαμε όμορφες στιγμές.Είμαι χαρούμενη που γνώρισα αυτά τα παιδιά.
Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι κάποια στιγμή μπήκα στη διαδικτυακή κοινότητα που γνώρισα τον άντρα μου.Δεν είναι τυχαίο που του απάντησα στο μήνυμα του και που τελικά βρέθηκα στην Κατερίνη.Πάντα ήθελα να φύγω απ' την Αθήνα,αν και τελευταία έχω αρχίσει να αναθεωρώ...Ναι μεν με πνίγει η Αθήνα όταν κατεβαίνω στους γονείς μου,αλλά κάποιες φορές η φυγή δεν είναι λύση...Μπορεί εκεί που πας,τα προβλήματα να είναι πιο μεγάλα πχ η ανεργία...Αυτό συμβαίνει εδώ...
Άρα ούτε αυτή η εμπειρία είναι τυχαία,γιατί και η ζωή στην επαρχία έχει να μου διδάξει πράγματα...Γνώρισα ανθρώπους καλούς,όπως τους περίμενα,αλλά γνώρισα και ανθρώπους ντροπή για το ανθρώπινο γένος...Μικροπρεπείς,κουτσομπόληδες και με χωριάτικη αντίληψη...Συναντώ και ανθρώπους που με κοιτάνε με μισό μάτι...Οι παρέες μου είναι ανύπαρκτες...Οι φίλες και οι φίλοι μου όλοι στην Αθήνα.Ζω όμως με λιγότερο άγχος και οι αποστάσεις είναι μικρές.Η ζωή πιο απλή αλλά όχι φυσικά χωρίς προβλήματα.Έτσι όπως είναι η κατάσταση στην Ελλάδα,και στο τελευταίο χωριουδάκι των 100 κατοίκων να πας,τα προβλήματα σου θα είναι τεράστια...
Τίποτα δεν είναι τυχαίο.Οι επιλογές μας σημαίνουν ότι εκείνη τη στιγμή έτσι ήταν το σωστό να γίνει.Μην φοβάστε τα λάθη.Για να τα διαλέξετε,σημαίνει ότι κάτι θα σας διδάξουν...
ΥΓ:Οι επιλογές μας είναι παράθυρο στη ζωή και στο μέλλον...Από εκεί μπαίνουν σωστά και λάθη,διδασκόμαστε και συνεχίζουμε πορεία...Κερδίζουμε εμπειρίες,με κάθε μας επιλογή,με κάθε μας λάθος,με κάθε μας ταξίδι,με κάθε άνθρωπο που συναντάμε,με κάθε τόπο που γνωρίζουμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου