Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Αντι σχολίου

Αντί σχολίου σε όσα συμβαίνουν,έκανα κάποιες σκέψεις.

Είναι φορές που η καθημερινότητα σε ξεπερνάει.

Η κακία γύρω σου σε πνίγει.Το συμφέρον που κυβερνά τα πάντα,παρέα με το χρήμα,βασιλεύουν και βασιλεύουν άσχημα.Τυραννικά.

Και λες,δεν μπορεί...Δεν θα αλλάξει κάτι;Πάντα όλα έτσι θα είναι;Γιατί εσύ θυμάσαι και όμορφες στιγμές.Θυμάσαι χρώματα...Πως όλα έχουν γίνει τόσο ασπρόμαυρα;

Και σε κατακλύζουν σκέψεις:

1).Δεν μπορεί.Δεν εξηγείται.Μας ψεκάζουν.Είμαι πιο σίγουρη από ποτέ.Δεν μπορεί να μην βλέπουμε πέρα από τη μύτη μας.Δεν μπορεί να έχουμε γίνει τόσο αδιάφοροι.Τόσο εγκληματικά αδιάφοροι.

2).Κάνουμε πανεύκολη τη ζωή σε όσους θέλουν να ακυρώσουν και να σβήσουν αιώνες Ελληνικής ιστορίας.Με το να δείχνουμε τόσο απροκάλυπτα το μίσος μας για αυτή τη χώρα,τους κάνουμε πολύ εύκολο το έργο της κατάκτησης.

3).Όσο εμείς μισούμε ο ένας τον άλλο,όσο τσακωνόμαστε,όσο σκοτωνόμαστε μεταξύ μας,τόσο όλοι αυτοί που καραδοκούν να μας κατακτήσουν,τρίβουν με ικανοποίηση τα χέρια.Δεν χρειάζεται να κάνουν σχεδόν τίποτα.Είμαστε πολύ απασχολημένοι με το να φάμε ο ένας τον άλλο,για να δούμε ότι έχουν βγάλει το χάρτη και μοιράζουν τα κομμάτια της Ελλάδας,με συννενόηση ποιος θα πάρει το καθένα.

4).Είμαστε τόσο πολύ αντι-ρατσιστές για τους μετανάστες και τόσο πολύ ρατσιστές για το ίδιο μας το αίμα,για τον αδελφό,το φίλο,το γνωστό,το γείτονα κλπ,κλπ,που με μίσος θέλουμε να του βγάλουμε το μάτι.Ζήλεια,κακία,συμφέρον,χρήμα,φθόνος,μπλέκονται σε ένα εκρηκτικό κοκτέιλ.Αλληλοτρωγόμαστε.Όλοι οι Έλληνες μεταξύ μας.Για ασήμαντους λόγους.Συγχωρούμε τα πάντα τους λαθρομετανάστες με τον φόβο μην εκτοξεύσουν οι άλλοι την τραγική βρισιά και μας πούνε ρατσιστές επειδή δεν ανεχόμαστε τις εγκληματικές τους πράξεις.Αντίθετα αν βρεθεί ένας τίμιος μετανάστης ανάμεσα τους,αυτόν τον βάζουμε στο μάτι,γιατί μοιάζει με εμάς.

5).Όσα εκατομμύρια Έλληνες,τόσα εκατομμύρια και οι γνώμες.Κοινώς,δεν θα συννενοηθούμε ΠΟΤΕ.Όλοι είναι τόσο απασχολημένοι να πούνε τη γνώμη τους που δεν ακούνε καμία άλλη.Αγύριστα κεφάλια.Ξερόλες.

6).Ο στόχος που έχουν οι μέλλοντες κατακτητές να διαλύσουν τη χώρα διαλύοντας γλώσσα,θρησκεία,ήθη,έθιμα,παραδόσεις,συνήθειες,παιδεία,οικογένεια,έχει ήδη επιτευχθεί.Μπορούν να είναι ήσυχοι.Εμείς οι ίδιοι τα διαλύσαμε

7).Η οικογένεια διαλύεται σιγά σιγά,τα διαζύγια αυξάνονται καθημερινά,η οικογένεια δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα,τα παιδιά λιγοστεύουν,οι γεννήσεις είναι ελάχιστες,η χώρα γερνάει.

8).Η παιδεία σιγά σιγά διαλύεται.Κάθε καινούριος υπουργός βάζει ένα λιθαράκι να διαλυθεί μια ώρα αρχύτερα.Στα σχολεία έχουν ξεφύγει τα παιδιά.Δεν διδάσκονται τα βασικά.Λέγοντας βασικά,δεν εννοώ τα μαθήματα,αλλά τις αξίες.Σεβασμό,ευγένεια,καλοσύνη,αλληλεγγύη.Ούτε να τις γράψουν δεν ξέρουν πλέον,όχι να τις ακολουθούν.Δεν φταίνε τα παιδιά.Κανείς δεν τα έμαθε.

9).Η γλώσσα δεν διαλύεται;Όλες οι αλλαγές εκεί αποσκοπούν.Σε λίγα χρόνια τα Τούρκικα σίριαλ θα τα βλέπουμε χωρίς υπότιτλους.Τα greeklish έχουν δώσει τη χαριστική βολή στη γλώσσα.

10).Ήθη,έθιμα,παραδόσεις,είναι λέξεις που πλέον όλοι θεωρούν γραφικές.Έχουν μπει όλα αυτά στο περιθώριο και θεωρούνται ξεπερασμένα,αλλά δεν είναι σε καμία των περιπτώσεων.Όλα αυτά μας χαρακτηρίζουν σαν Έθνος.

11).Οι μέλλοντες κατακτητές τρίβουν τα χέρια τους και για το ότι μας έχουν κάνει άθεους.Να μην πιστεύουμε σε τίποτα.Έτσι θα είναι για αυτούς πιο εύκολο να επιβάλλουν τον Ισλαμισμό.Ο τόσο μεγάλος αριθμός Μουσουλμάνων που τείνουν να γίνουν πιο πολλοί από τους Έλληνες,δεν είναι τυχαίος.Κι εμείς αντί να ενωθούμε,ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι,το μόνο που κάνουμε είναι να κοροιδεύουμε τη θρησκεία.

12).Η κρίση πρώτα από όλα είναι ηθική και κοινωνική.Μετά είναι οικονομική.Προσπαθούν να μας εξοντώσουν με ό,τι τρόπο έχουν εύκαιρο.Μας βάζουν να σκοτωνόμαστε και στο καπάκι μας εξαθλιώνουν με την ανεργία και με τη διάλυση της αγοράς.

13).Έχουμε ισοπεδώσει τόσο πολύ τα πάντα.Δεν έχει επιζήσει καμία αξία.Βασιλεύει τόσο η κακία,βασιλεύει τόσο η αχαριστία.Δεν μπορείς να εμπιστευτείς,έχουν διαλυθεί οι παρέες,έχουν φαγωθεί μεταξύ τους οι συγγενείς,ο ένας εκμεταλεύεται τον άλλο,ο ένας προδίδει τον άλλο.Κουτσομπολιό,κακία,κάθε μέρα.Ο ένας χαίρεται να βλέπει τον άλλο να δυστυχεί κι αν μπορεί να τον κάνει ακόμα πιο δυστυχή,με προθυμία το κάνει.Δεν έχει μείνει τίποτα.Πλέον γυρνάς την πλάτη και πίσω θα βρεθούν δεκάδες μαχαίρια.

14).Είμαστε πολύ απορροφημένοι να συλλέγουμε υλικά αγαθά,να κάνουμε φιγούρα,να παρουσιάζουμε ψεύτικους εαυτούς,να είμαστε ψευτοδιανοούμενοι,ψευτοανθρωπιστές,και ψεύτικοι γενικά,σε όλα τα επίπεδα.Ζούμε για τη φιγούρα.


Υπο αυτές τις συνθήκες,το μυαλό μου γυρίζει πίσω.

Νιώθω τυχερή που πρόλαβα,έστω και λίγο,μια άλλη Ελλάδα.Αυτή που υπήρχαν γειτονιές,υπήρχαν παρέες.Υπήρχαν φίλοι.Υπήρχαν συγγενείς που νοιάζονταν.Υπήρχαν άνθρωποι να σε βοηθήσουν χωρίς να έχουν συμφέρον.Υπήρχαν παιδιά που παίζαν στους δρόμους.Στα σχολεία τα παιδιά ήταν αγαπημένα και όλα μια παρέα,όχι το καθένα κλεισμένο στον εαυτό του,μπροστά σε μια οθόνη.Το παιδί ήταν παιδί και ο έφηβος έφηβος.Δεν πήγαινε η κάθε 15 χρονη στο σχολείο λες και είναι έτοιμη να βγει στην πίστα ή κάτι χειρότερο,να βγει στο πεζοδρόμιο.Δεν είχε διαβρώσει η μόδα τα μυαλά των παιδιών,να μοιάζει η κάθε κοπελίτσα με τα ανορεξικά μοντέλα της πασαρέλας.Τότε ήμασταν παιδιά.Στην ψυχή κυρίως.Τώρα τα παιδιά δεν έχουν παιδική ηλικία.Φροντίζει η κοινωνία για αυτό,οι γονείς,η τηλεόραση.Φροντίζουν τα παιδιά να μεγαλώνουν πριν την ώρα τους.Γιαυτό γεμίσαμε κομπλεξικούς ενήλικες.

Σε αυτή την πραγματικότητα,κάθε μέρα κάτι σε πληγώνει.Όταν έχεις ζήσει και αλλιώς και έχεις μέτρο σύγκρισης είναι πιο δύσκολο...Τα παιδιά τώρα,δεν έχουν μάθει ότι υπάρχουν χρώματα...Έμεις όμως που μάθαμε στα χρώματα,πως να συνηθίσουμε στο ασπρόμαυρο;

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

Οι τρεις υποσχέσεις(βιβλίο)

Όσο έλειπα από το σπίτι,στους γονείς μου,διάβασα ένα υπέροχο βιβλίο...Μιας αγαπημένης συγγραφέα.Η φωτογραφία νομίζω τα λέει όλα.

Ένα βιβλίο που από την αρχή σχεδόν κράταγε αμείωτο το ενδιαφέρον.

Μια κοπέλα,η Μυρτάλη,που έμελλε να γεννηθεί μια μέρα σημαδιακή,για την Κύπρο,20 Ιουλίου του 1974.Η ίδια η ζωή της έμελλε να είναι τρικυμμιώδης,όπως η μέρα που γεννήθηκε.

Από την Αμμόχωστο καταλήγουν οικογενειακώς στην Αθήνα,τόπο καταγωγής της μητέρας της,οι γονείς της,εκείνη και η μεγαλύτερη αδελφή της,Άντρη.Ο πατέρας της πάντα νοσταλγεί την αγαπημένη του Κύπρο.

Χρόνια αργότερα ο πατέρας της ταξιδεύει για το αιώνιο ταξίδι.Πριν φύγει όμως,δένει με τρεις υποσχέσεις την κόρη του.Περάσαν χρόνια και η Μυρτάλη κατάφερε να πραγματοποιήσει και την τελευταία υπόσχεση.

Γύρισε στα πάτρια εδάφη και έφερε άμμο για τον πατέρα της,για την τελευταία κατοικία του.Μια και δεν γύρισε εκείνος,η φωτογραφία του έμεινε για λίγο στα συρματοπλέγματα.

Η ζωή της Μυρτάλης κάθε άλλο παρά ήρεμη ήταν.

Μικρή ακόμα,λίγο πριν ενηλικιωθεί,χάρη στη μητέρα της-που πάντα της στάθηκε πολύτιμο στήριγμα,σε κάθε εμπόδιο στη ζωή-οι σημειώσεις της,μετά από τον πρώτο αποτυχημένο της έρωτα,έγιναν βιβλίο που παραδόθηκε σε εκδοτικό οίκο και η επιτυχία του ξεπέρασε κάθε προσδοκία.

Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα,η Μυρτάλη έγινε διάσημη.Από εκεί που μετα βίας τα έβγαζε πέρα,εκείνη κι η μητέρα της,απέκτησαν χρήματα για να ζουν καλύτερα.

Συνοδοιπόροι στη ζωή της,εκτός τη μητέρα της,και οι δύο παιδικές-σχεδόν αδελφικές-φίλες,η Σοφούλα κι η Σεβαστή.

Ώσπου ένας άντρας,μια κακή επιλογή συζύγου,της γκρέμισε τη ζωή που είχε χτίσει ως εκείνη τη στιγμή.Άρχισε να βάλλεται από παντού,να χρωστάει-εκείνη που πάντα ήταν τακτική σε όλα-και να προδόσει τον Καλλέργη,τον άνθρωπο που της στάθηκε σαν πατέρας και την βόηθησε,από τότε που,ανήλικη,είχε πάει για πρώτη φορά στον εκδοτικό του οίκο.

Ο Καλλέργης την συγχώρεσε και την δέχτηκε πίσω,όταν πέρασε η μπόρα.Η επιλογή να φύγει από τον οίκο του ήταν κακή και έπεσε σε απατεώνα,στον εκδοτικό οίκο που κατέφυγε,ύστερα από πίεση του συζύγου της,Άλκη.

Ο Άλκης διέφυγε με άλλη γυναίκα στο εξωτερικό,για να αποφύγει τη σύλληψη και η Μυρτάλη πλήρωσε για εκείνον...Την άφησε κουρελιασμένη,οικονομικά,συναισθηματικά.

Η Μυρτάλη αναζήτησε και βρήκε τη μητέρα του Άλκη,που ζούσε μόνη και ξεχασμένη,με μεγάλες οικονομικές δυσκολίες,μια που τόσο,  ο γιός της,όσο και ο πρώην άντρας της, δεν της άφησαν τίποτα,από την άλλοτε μεγάλη περιουσία της.

Η Μυρτάλη την βόηθησε και λίγα χρόνια αργότερα,όταν πια έμενε μόνη-γιατί ένα μεγάλο διάστημα έμεινε με τη μητέρα της και τον Στέλιο,έναν πολύ καλό ώριμο κύριο που γνώρισε-την πήρε στο σπίτι της.Η πρώην πεθερά της ήταν που πρόδωσε τον ίδιο της τον γιό,όταν της τηλεφώνησε και εκείνος επέστρεψε στην Ελλάδα,νικημένος,στην φυλακή.

Κάπου εκεί άρχισαν οι κρίσεις πανικού.Πάνω σε μια τέτοια κρίση,γνώρισε τον Αντώνη.Την αγάπησε παράφορα.Όμως εκείνη δεν είχε τίποτα να δώσει.

Έπρεπε να τον χάσει για να καταλάβει ότι τελικά την έκανε να αγαπήσει ξανά.

Καρπός αυτής της αγάπης,ένα κοριτσάκι,που βαπτίστηκε στην Κύπρο.

Μεγαλώνοντας η κόρη της,ζητούσε τον πατέρα της,όλο και περισσότερο.Αναγκάστηκε να τον ψάξει.Εκείνος μέχρι τότε αγνοούσε την αλήθεια.Είχε παντρευτεί στην Θεσσαλονίκη.Αυτό όμως που δεν ήξερε η Μυρτάλη όταν τον έψαξε,ήταν ότι είχε ήδη χωρίσει.

Η συνάντηση Αντώνη,Μυρτάλης,παρουσία της κόρης τους,ήταν συναισθηματικά φορτισμένη.Το ίδιο και οι μήνες που ακολούθησαν.Ο Αντώνης λάτρεψε την κόρη του,αλλά έδειχνε να μην έχει συγχωρέσει την ίδια.Κάτι που όπως αποδείχτηκε δεν ίσχυε.

Λίγο καιρό αργότερα,οι δυο τους πάλι έγιναν ζευγάρι και ετοιμάζονταν να παντρευτούν.Μόνο που τώρα πια ήταν τρεις και πολύ ευτυχισμένοι!

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

Και λίγο χιούμορ...

Μετά την ανακοίνωση ότι θα φορολογούνται τα πτυχία,αυτά τα κομμάτια πάπυρου που κάθονται για -χ χρόνια στις κορνίζες-όπου Χ βάζεις τα χρόνια που έχεις τελειώσει,σε μένα συγκεκριμένα είναι 13-μετά λοιπόν από αυτή την νέα σκέψη που μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στην εξόντωση,έρχονται κι άλλα βήματα που θα μας φέρουν στο παρά πέντε της εξόντωσης.

Από δω και πέρα θα φορολογούνται οι εξής κατηγορίες πολιτών:

1.Όσοι πιάνονται να κρατάνε σακούλες σουπερ μαρκετ γιατί αυτό σημαίνει ότι ακόμα έχουν χρήματα να τρώνε.

2.Όσοι πιάνονται να κρατάνε σακούλες από εμπορικά καταστήματα.Αυτοί θα τιμωρούνται πιο αυστηρά γιατί σημαίνει ότι έχουν χρήματα ακόμα να ψωνίζουν.

3.Όσοι πηγαίνουν στην τουαλέτα καθημερινά και κυρίως όσοι πηγαίνουν πολλές φορές.Αυτό αποτελεί τεκμήριο,σημαίνει ότι ακόμα τρώνε.

4.Όσοι πιάνονται να περνάνε σε κοντινή απόσταση από τράπεζα(είναι πιθανό να μπούνε μέσα για ανάληψη!!),από καφετέρια(είναι πιθανό να μπούνε για καφέ!!),από περίπτερο(είναι πιθανό να πάρουν τσιγάρα!!),από ζαχαροπλαστείο(είναι πιθανό να πάρουν γλυκά!!).Επίσης και όσοι περνάνε από κομμωτήρια ή κουρεία,είναι πιθανόν να κουρευτούν.Από δω και πέρα ναι στα μακριά μαλλιά!!Εννοείται ότι απαγορεύεται το σινεμά ή το θέατρο και επισύρουν μεγάλες ποινές.Το ίδιο και οι συναυλίες.

5.Όσοι πιάνονται να μιλάνε δημόσια στο κινητό.Η τιμωρία αυστηρή,γιατί σημαίνει ότι έχουν λεφτά να αγοράσουν κάρτες ή να πληρώσουν το λογαριασμό.

6.Όσοι ακόμα κυκλοφορούν τα αυτοκίνητα τους.Η τιμωρία εδώ είναι η κατάσχεση του οχήματος,το παράπτωμα μεγάλο,η βενζίνη είναι στα ύψη,που βρήκαν λεφτά να βάλουν;

7.Όσοι παίρνουν ταξί ή το λεωφορείο για τη δουλειά.Εδώ η τιμωρία είναι το να τους κατεβάσει ο οδηγός κάτω.Όλοι με τα πόδια στη δουλειά τους(στην ποιά;;;;;;)Κάνετε και τσάμπα γυμναστική γιατί,εννοείται ότι και το γυμναστήριο απαγορεύται,σαν δαπάνη.

8.Όσες νοικοκυρές απλώνουν ρούχα,γιατί σημαίνει ότι ψώνισαν απορρυπαντικά(άρα έχουν λεφτά) και έβαλαν το πλυντήριο σε λειτουργία(άρα κατανάλωσαν ρεύμα και νερό).

9.Όσοι περνούν έξω από ταχυδρομείο,επίσης έχουν πρόστιμα,γιατί στέλνουν γράμματα ή δέματα σε άλλες πόλεις.Τα γραμματόσημα τσάμπα τους τα έδωσαν;Σ'αυτή την περίπτωση,τα γράμματα σκίζονται επι τόπου και τα δέματα αδειάζονται-το περιεχόμενο-στα σκουπίδια.

10.Όσοι έχουν υπολογιστές στο σπίτι,θα παρακολουθούνται και θα φορολογούνται ανάλογα με τις ώρες που κάθονται.Η κάθε ώρα θα έχει τόσο υψηλή χρέωση που δεν θα κάθεται κανείς.

11.Όσοι παντρεύονται,θα φορολούνται και μάλιστα βαριά.Αφού έχουν λεφτά να κάνουν γάμο,τους αξίζει τιμωρία.Κάθε μπομπονιέρα που θα δίνουν επίσης,θα έχει χαρτάκι που θα γράφει και το φόρο που αναλογεί στον καλεσμένο.Αφού είχε χρήματα να πάρει δώρο για το γάμο,πρέπει κι αυτός να φορολογηθεί.Επίσης θα εξετάζεται και η περίπτωση που πήρε και καινούρια ρούχα.Ε,εκεί,του αξίζει πιο μεγάλος φόρος.

12.Όσοι κάθονται στα παγκάκια στις πλατείες,κι αυτοί θα πληρώνουν το κάτιτις τους...Γιατί σημαίνει ότι είναι άνεργοι,άρα επιβαρύνουν τον ΟΑΕΔ,ή ότι είναι συνταξιούχοι,άρα επιβαρύνουν το κράτος σε σύνολο.Αν βάλεις μάλιστα ότι χαλάνε από το πολύωρο κάθισμα τους τα παγκάκια,επιβαρύνουν τον δήμο να τα φτιάξει.

13.Όσα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο,κι αυτά ακόμα θα τους παρακρατάει το κράτος από το χαρτζιλίκι τους,γιατί το κράτος ξοδεύει για τα βιβλία,τους μισθούς των δασκάλων και καθηγητών,τα κτίρια,τα θρανία και ό,τι άλλο απαιτείται για τη λειτουργία των σχολείων.Εδώ που τα λέμε και οι γονείς θα φορολούνται,που βρήκαν λεφτά για να δώσουν χαρτζιλίκι;

14.Όσα παιδιά πάνε πανεπιστήμιο,αυτοί θα φορολογούνται περισσότερο,και ειδικά όσοι σπουδάζουν σε άλλη πόλη.Που βρήκαν οι γονείς λεφτά να πληρώνουν κι άλλο ενοίκιο και τόσα έξοδα;



Από δω και πέρα,προωθείται η νέα μορφή νεοέλληνα.Ένας τύπος με μακριά μαλλιά,ρούχα ζητιάνου,αδύνατος(από την αφαγία) και γυμνασμένος(από το συνεχές περπάτημα).Δεν θα μορφώνεται πάνω από το λύκειο,γιατί μετά θα του φορολογούν το πτυχίο του.Θα κάθεται στο σπίτι όλη μέρα,όταν θα σχολάει από τη δουλειά(όσοι ακόμα έχουν τέτοιο προνόμιο),χωρίς καμία επικοινωνία με φίλους.Το μόνο μέρος που επιτρέπεται και ενθαρύνεται να επισκέπτεται συχνά,είναι τα μέρη όπου ασκεί την υποχρέωση που έχει:ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ,ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ,ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ,ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ,ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΗ:ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ!!!!!!!!!!!!!!!


Πέρα από πλάκα-γιατί τα πράγματα δεν είναι καθόλου αστεία-έχουν βαλθεί,κυβερνώντες και μη-να μας εξοντώσουν,να μας κάνουν να σερνόμαστε.Κι εμείς,αντί να είμαστε ενωμένοι μεταξύ μας,για να τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη και να μην περάσουν τα αιμοβόρα σχέδια τους,τους κάνουμε βούτυρο στο ψωμί τη ζωή...Με το να τρωγόμαστε μεταξύ μας,να τσακωνόμαστε,να ζηλεύουμε και να σκάβουμε το λάκκο στο συνάνθρωπο μας.

Αν όλοι-ΟΛΟΙ όμως-αποφάσιζαν ότι δεν θα ξαναπληρώσουν ΤΙΠΟΤΑ,από όλα αυτά τα παράλογα που μας ζητάνε,αυτό θα τους έτσουζε...Σιγά μην ιδρώσει το αυτί τους αν πάνε οι αγανακτισμένοι και μουτζώνουν τη βουλή ή κάνουν την εκκατομμυριοστή απεργία στο δημόσιο.Δεν τους νοιάζει.Το μόνο που θέλουν είναι να εισπράττουν,αλλά εμείς σαν χαλβάδες και χαιβάνια που είμαστε,τρέχουμε να τους τα ακουμπάμε.Αν 10.000.000 κόσμος δεν πλήρωνε τίποτα,δεν μπορούσαν να ρίξουν πρόστιμα,να κάνουν κατασχέσεις,να κόψουν το ρεύμα,σε 10.000.000 κόσμο.Σε 5-10 ή 100 ή 1000 που δεν θα πληρώσουν,μπορούν και θα το κάνουν.Γιατί απλά: ΜΠΟΡΟΥΝ.

ΞΥΠΝΗΣΤΕ: ΧΤΥΠΗΣΤΕ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΟΝΑΝΕ.

Για πείτε μου μετά,τι ελπίδα έχουμε;

Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012

Μόνο εκεί

Μόνο εκεί νιώθω στο σπίτι μου...Κι ας μην είναι.

Μόνο εκεί,νιώθω ζωντανή.

Μόνο εκεί σε  μεθάνε τα χρώματα.

Μόνο εκεί ανακαλύπτω συνεχώς νέα στενά,νέες εικόνες και δεν πλήττω ποτέ.

Η μεγαλύτερη αγάπη μου είναι αυτό το νησί που μπορεί να μην έχω ζήσει εκεί,να μην έχω γεννηθεί εκεί,αλλά λατρεύω.

Τελικά όμως τα όμορφα πρέπει να κρατάνε λίγο.Κρατάνε λίγο στην πραγματικότητα κι αυτό είναι το σωστό.Διαφορετικά θα γίνονταν συνήθεια και θα μας κούραζαν.

Ίσως τελικά είναι καλύτερα που βλέπω την αγαπημένη μου Νάξο μια φορά το χρόνο και αυτό συνήθως όχι και κάθε χρόνο.Μπορεί αν έμενα εκεί να την είχα απομυθοποιήσει,να με είχε κουράσει η πραγματικότητα.

Και στην Αθήνα όταν έμενα,αυτό έγινε,κι όμως τώρα,πιάνω τον εαυτό μου να μου λείπει...

Η τριβή με την καθημερινότητα τα φθείρει όλα.

Εικοσιδύο χρόνια πέρασαν από την πρώτη φορά που αντίκρισα τη Νάξο.1990-2012.

Πριν 22 χρόνια η Πορτάρα με καλωσόρισε για πρώτη φορά.

Πάντα η ίδια αίσθηση από τότε.Την απόλυτης χαράς,χαλάρωσης,ηρεμίας.Θέλω να ρουφήξω την εικόνα της,την κάθε στιγμή,το κάθε της δρομάκι.

Λατρεύω την ηρεμία που μου δίνει.Σαν να έχει μαγικό ραβδάκι και να με μεταμορφώνει.Κάθε φορά γυρίζω πιο σίγουρη,πιο δυνατή,πιο ήρεμη.Σαν να γαληνεύει το πρόσωπο μου.

Ευλογημένη γη,ευλογημένη θάλασσα.Πανέμορφος τόπος...