Επιστροφή σπίτι...
Με γερό κρύωμα,φαρυγγίτιδα και αντιβίωση...Τα άσχημα.
Με εικόνες στις αποσκευές μου.Με ένα ημερολόγιο-του παππού-που ανέλαβα να διορθώσω και να γράψω στον υπολογιστή,μήπως και εκδόσουμε λίγα αντίτυπα,ίσα ίσα για μας.Με διάφορα πραγματάκια για να κάνω τις κατασκευές μου.Με 3 κουτάκια μου που πουλήθηκαν!Τα ευχάριστα.
Αθήνα.Μια εβδομάδα κι αυτή με δυσκολία...Τις μισές μέρες τις πέρασα με ένα χαρτομάντηλο στο χέρι και δέκατα.
Αποχαιρετήσαμε τον παππού.
Διαβάζοντας σκόρπιες φράσεις απ'το ημερολόγιο 2 συμπεράσματα βγάζω.
1ο: Δεν ήταν ο παράξενος και δυνατός που όλοι νομίζαμε,αλλά είχε και μια πολύ τρυφερή πλευρά που έκρυβε καλά.Υποψιάζομαι ότι διαβάζοντας το σε σύνολο,θα σταματήσω πολλές φορές για να σκουπίσω δάκρυα..
2ο: Του έμοιασα σε 2 πράγματα,στην αγάπη για τη Νάξο και στο ότι κρατούσε σημειώσεις για τα πάντα,και αναμνηστικά από εκδρομές.
Έτσι είμαι υπεύθυνη για το ημερολόγιο.Θα το φτιάξω όσο πιο όμορφο μπορώ γιατί κι αυτά που περιέχει είναι λόγια καρδιάς.Μπορεί να μην είναι όλες οι αναμνήσεις ευχάριστες και οι εικόνες του,εικόνες πολέμου,και δύσκολες στιγμές φτώχειας,αλλά θέλω να το φτιάξω όμορφο.Για έναν παππού που ήθελε να νομίζουμε δυνατό αλλά τελικά ήταν ευαίσθητη ψυχή στο βάθος.
Στις μέρες που ήμουνα στην Αθήνα δεν πρόλαβα να δω κανέναν από τους φίλους και τις φίλες μου.Προλάβαμε όμως και πήγαμε με τον άντρα μου και είδαμε τα ζωάκια στο Αττικό ζωολογικό πάρκο.Κάτι είναι κι αυτό.Πάντα λατρεύω να βλέπω ζωάκια.
Πίσω στο σπίτι,ανάμεσα σε κουτάκια,καμβάδες, ακρυλλικά χρώματα, πινέλα, φωτογραφίες, μολύβια, γόμες.Δουλεύω πυρετωδώς.
Στιγμές χαλάρωσης στο σπίτι με όλα αυτά γύρω μου.Γιατί χαλάρωση είναι για μένα να δουλεύουν τα χέρια μου και να αποκαλύπτουν μικρά χρωματιστά έργα τέχνης.
