Νομίζω ότι η πιο σωστή απόφαση που έχουμε πάρει ως τώρα σαν ζευγάρι,είναι που μετακομίσαμε σε αυτό το σπίτι.Η γύρω περιοχή μοιάζει απόλυτα σε επαρχία,σε αντίθεση με το κέντρο,που μοιάζει περισσότερο σε γειτονιά της Αθήνας,με όλα τα στραβά που συνεπάγεται κάτι τέτοιο.
Εχθές μου έδινε την εντύπωση η γύρω περιοχή ότι είμαι διακοπές και κάνουμε βόλτα.Σπιτάκια χαμηλά με αυλές,κήπους,γλάστρες,γειτονιές ήσυχες,ψησταριές στις αυλές,ξύλα για το τζάκι.Επαρχία με μια λέξη.Στο κέντρο η κύρια λέξη είναι η λέξη πολυκατοικία.
Αντίθετα,εδώ,θυμάμαι πάλι ότι ζω στην επαρχία.Άλλωστε αυτό δεν ήθελα;Να ζω πιο απλά.Τώρα το αν το πέτυχα,αυτό χωράει συζήτηση...Η λέξη ανεργία μας αλλάζει την καθημερινότητα,θέλοντας και μη...
Να και δύο γατάκια!Παιχνιδιάρικα παίζουν στις ρόδες ενός σταματημένου αυτοκινήτου,κλειστό ημι-φορτηγάκι.
Η διάθεση έστω και στιγμιαία άλλαξε.Αυτό το καλοκαίρι δεν ήταν και το καλύτερο μου...Μπορώ να πω το χειρότερο μου είναι...Το πρώτο καλοκαίρι σε 36 χρόνια ζωής που δεν πήγα διακοπές και αυτό με έχει ρίξει.Τις έχω ανάγκη.Άλλοι άνθρωποι μπορεί να μην τους ενδιαφέρει,γιατί έχουν άλλες διεξόδους,μπορεί όλο το χειμώνα να την βγάζουν σε καφετέριες και μπαράκια.Όχι τώρα απαραίτητα,όλα τα χρόνια.Εγώ όμως πάντα περίμενα σαν σωτήρα μου τις διακοπές γιατί δεν ήμουνα-ούτε είμαι-ο τύπος που την βγάζει στα μπαράκια.Προτιμώ την επαφή με τη φύση και λατρεύω τη θάλασσα.
Φέτος την βγάζω στην βεράντα.
Έστω όμως και μια μικρή βόλτα,αποτελεί τονωτική ένεση,στην μιζέρια της καθημερινότητας που μας έχουν επιβάλλει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου