Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

Ζητείται ελπίς...

Για να δανειστώ τον τίτλο από το έργο του αγαπημένου συγγραφέα Αντώνη Σαμαράκη.

Ζητείται.Γιατί όσο πάει,μέρα τη μέρα,σ'ενα πλοίο που βουλιάζει,την έχουμε χάσει.

Σιχάθηκα να βασιλεύει το μέσο,το βίσμα. Σιχάθηκα την προσκόλληση σε γελοίους τύπους και στη γραφειοκρατία.Σιχάθηκα να επιπλέουν οι φελλοί,αυτοί που δεν αξίζουν.Σιχάθηκα την αδικία.Σιχάθηκα το σκότωμα μεταξύ μας,τη φαγωμάρα.

Αυτά και άλλα πολλά.

Το πλοίο ''Ελλας'' βουλιάζει και μένει να σκεφτούμε:θα μείνουμε εδώ να πάμε στον πάτο ή θα φύγουμε να σωθούμε;Και γεννιόνται ερωτήματα:Το πλοίο που βουλιάζει έχει σωτηρία την τελευταία στιγμή να σωθεί ή το τέλος του είναι προδιαγεγραμμένο και θα έρθει όσες προσπάθειες κι αν κάνουμε να το σώσουμε;

Ρητορικές ερωτήσεις.

Συχνά όταν πέφτω ψυχολογικά και έχω χιλιάδες λόγους για να πέφτω,μου την λένε ότι είμαι απαισιόδοξη και άλλα τέτοια που δεν ισχύουν.Ρεαλίστρια είμαι.Δεν ζω πάνω σε ροζ συννεφάκι για να λέω ''τι ωραία,τι καλά'' και ''τσιγκολελέτα''.Κάθε μέρα ανεβαίνω έναν Γολγοθά για να επιβιώσω,που δεν ξέρω αν στο τέλος του έχει γκρεμό ή δρόμο που συνεχίζει και τι θα γίνει.Προφανώς όσοι νιώθουν υπέρμετρα αισιόδοξη ζουν σε άλλη χώρα ή τα γράφουν όλα και ζουν ''τσιγκολελέτα'', κοινώς ''ζαμαν φου και πάνω τούρλα''.Δεν μπορεί να γίνεται σεισμός κι εσύ να πίνεις την φραπεδιά σου.Δεν γίνεται πως να το κάνουμε.Τότε τίθεται το ερώτημα:Θα αφήσεις τη φραπεδιά και θα πανικοβληθείς ή θα κάνεις κάτι να σωθείς κι εσύ ή και οι άλλοι;

Πάντα διάλεγα την δεύτερη λύση.Να σώσω και να σωθώ.

Αυτή όμως τη δεδομένη στιγμή,το καράβι ''Ελλας'' δεν έχει σωτηρία.Κάποιοι αποφάσισαν για εμάς,χωρίς εμάς,ότι σ'αυτό το σημείο του πλανήτη πρέπει να εκλείψει ο Ελληνισμός για να έρθει μια άλλη κατάσταση.Ποια είναι αυτή η άλλη κατάσταση;Νομίζω όσοι έχουν μάτια βλέπουν.Και όχι τα μάτια αυτά,τα άλλα...Της καρδιάς.Αυτά που καταλαβαίνουν τα πάντα.Δεν θέλει πολύ φιλοσοφία.

Όταν μέσα σε μια μέρα σου γκρεμίζουν μήνες προσμονής και σε βουτάνε στην απόγνωση για μια αδικία,πως να συνεχίσεις να ελπίζεις;

Όταν περιμένουμε από τον Αύγουστο μια προκήρυξη,βγαίνει,κάνουμε χαρτιά,έχουμε τις πιθανότητες με το μέρος μας,έχουμε πολύ καλά μόρια κι οι δυο για να μας πάρουν,και έρχεται μια μέρα να μας γκρεμίσει στα Τάρταρα,ποιος θα μου πληρώσει εμένα την κατάθλιψη που με ρίξανε;Όταν προτίμησαν να πάρουν πιτσιρίκια 26 χρονών κι όχι εμένα με μια δεκαετία ακόμα στην πλάτη,παραπάνω;Και από μια αδικία...Να απορρίψουν τον άντρα μου για μια βλακεία,που επιπλέον δεν ισχύει.Για μια ημέρα διαφορά,επειδή ήταν το χαρτί μια μέρα πριν,ενώ σε εκατοντάδες άλλες προκηρύξεις που έχει κάνει,ποτέ δεν του έχουν πει κάτι τέτοιο,τα συγκεκριμένα του ΟΑΕΔ χαρτιά έχουν ισχύ 5 μέρες..Κι αυτοί τον διώξανε σαν το σκυλί για μια μέρα!!Τόση πια τυπολατρεία;

Απορρίψανε εκείνον,έχασα κι εγώ τα 8 μόρια από τη δική του ανεργία και από εκεί που είχα 53 μόρια και ήμουνα μέσα,έχω 45 και είμαι εκτός!Στη θέση μου μια 26 χρονών!Τη θέλει τέτοια αδικία ο Θεός;Τη θέλει άραγε;Αν δεν είχε γίνει η αδικία αυτή,η πρώτη είχε 55 μόρια,μετά ήμουνα εγώ και μετά η τρίτη είχε 50!Στην απίθανη περίπτωση που δεν παίρναν τον άντρα μου,εγώ είχα εξασφαλισμένη τη θέση!Τέσσερις κοινωνιολόγοι σε όλη την Πιερία και ήμουνα μόνο εγώ εκτός και ήμουνα η μεγαλύτερη!Πήρανε όλα τα πιτσιρίκια,γεννημένα το 1986,1987,1988,1990!Μείνανε έξω άνθρωποι με ανάγκη,γεννημένοι μέχρι και το 1952 βρήκαμε έναν ή μια,δεν ξέρω,δεν έχει ονόματα.Έλεος δηλαδή!60 χρονών άνθρωπο και τον αφήνουν έξω για έναν ηλίθιο λόγο,για να πάρουν το πιτσιρίκι που λίγα χρόνια πριν πήγαινε λύκειο κι ανάθεμα αν πήγε και πανεπιστήμιο!

Μετά πως να έχεις πίστη στους ανθρώπους;Καμία δεν έχω πια.

Έχω πίστη στα δυο μου χέρια και στα δυο χέρια που με αγκαλιάζουν...Μόνο αυτά με κρατούν...Για να μην λυγίσω...Κι εγώ με τα δυο μου χέρια τον αγκαλιάζω για να μην λυγίσει.

Μόνο αυτό έχουμε,ο ένας τον άλλο...Μόνο αυτό δεν μπορούν πια να μας πάρουν,αφού δεν μας άφησαν και τίποτα άλλο....Είναι ο μόνος πλούτος που έχουμε....

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

Εκδρομή

Εχθές πήγαμε μια εκδρομή,από εδώ Κατερίνη,με γκρουπ.


Πρώτη στάση το μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ στη Γουμένισσα,που πέρυσι τον Απρίλη είχαμε μείνει 3 μέρες με τον άντρα μου και είχα φτιάξει το σχέδιο για το τέμπλο για το μικρό εκκλησάκι του Αγίου Χαράλαμπου που υπάρχει μέσα.

Πήραμε και κάστανα,η πηγή τους είναι όλος ο νομός Κιλκίς.



Δεύτερη στάση η πόλη της Γουμένισσας όπου ήπιαμε καφέ με 2 ευρώ!Μια χαρά!Όταν λέω εγώ ότι η κρίση χτυπάει την Αθήνα όπου είναι όλα πανάκριβα...




Τρίτη στάση το μοναστήρι του Αγίου Νικοδήμου,κι αυτό κοντά στη Γουμένισσα.Χτισμένο ψηλά,σε πέτρα,με απίστευτη θέα,μες το πράσινο.Πανέμορφο μέρος...Νιώθεις μια ηρεμία με αυτή την επαφή με τη φύση και τον Θεό.Μας μίλησε ένας μοναχός,νέος σε ηλικία,για τον Άγιο Νικόδημο και για το μοναστήρι που μόνοι τους κάνουν εκεί όλες τις δουλειές,και χτίσιμο και περιποίηση και καθαριότητα του χώρου.Φτιάχνουν και χειροποίητα γλυκά,βότανα,κρασί,τυρί και πολλά άλλα,όπως και σε κάθε μοναστήρι.Μας κέρασε και κάτι καταπληκτικά κουλουράκια που είχαν φτιάξει οι μοναχοί.




Τέταρτη στάση το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου.Περάσαμε πια νομό και είμαστε στην Πέλλα.Αυτό είναι μοναστήρι γυναικείο,μένουν καλόγριες.Εκτός των άλλων έχουν και πολλά ζωάκια και φροντίζουν.Μου άρεσε πολύ και αυτό το μοναστήρι.

Πέμπτη στάση για φαγητό στο δρόμο για τα Γιαννιτσά.

Τελευταία στάση στα Γιαννιτσά για καφέ στον πεζόδρομο της πόλης.Όμορφα ήταν,πάνω από όλα ήσυχα.Δεν ξέρω πως είναι τις καθημερινές με ανοιχτά τα μαγαζιά αλλά εχθές ήταν πολύ ήρεμα.Χαλαρώσαμε λίγο από το ταξίδι.

Νωρίς το απόγευμα γυρίσαμε Κατερίνη γεμάτοι εικόνες και χρώματα.



Τώρα που δουλεύει ο άντρας μου πήγαμε αυτές τις δύο εκδρομές και περάσαμε ωραία.Γιατί τι καλύτερο υπάρχει από το να γνωρίζεις άλλα μέρη και να βλέπεις πως ζει ο κόσμος και κάπου αλλού;Δεν θεωρώ διασκέδαση να πηγαίνω στα θορυβώδη μπαρ με ένα ποτό στο χέρι και να βλέπω τις προσπάθειες ορισμένων να ψαρέψουν ταίρι που τείνουν στη γελοιοποίηση,με το να τα ''αποκαλύπτουν'' όλα,το ρήμα σε κυριολεκτική χρήση,τα αποκαλύπτουν όλα,στη φορά,και δείχνουν σαν να βγαίνουν για ''πεζοδρόμιο''...Αφήνω τα μπαράκια αυτά για όσους τα θεωρούν τρόπο ζωής. Περι ορέξως κολοκυθόπιτα...



Με ό,τι καταλαβαίνει κανείς,πορεύεται σε αυτή τη ζωή.Εγώ θέλω να γεμίζω εικόνες και εμπειρίες.


Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012

Μαγειρική

Τώρα που είμαι μόνη τα πρωινά,άρχισα πάλι να φτιάχνω,δειλά δειλά,τις ωραίες μου συνταγές!Όχι φυσικά κάθε μέρα,για να μην επιβαρυνόμαστε με τα ύπουλα πλασματάκια που λέγονται θερμίδες,αλλά έστω μια φορά την εβδομάδα φτιάχνω κάτι αληθινά νόστιμο.Όπως σήμερα.

Καιρό έχω να βάλω συνταγή.Για αυτό σήμερα θα μας αποζημιώσω!

Εννοείται πάντα ότι αυτοσχεδιάζω αλλά και προσαρμόζω τις συνταγές.Η μαγειρική το σηκώνει αλλά η ζαχαροπλαστική όχι.Είναι πιο αυστηρή σε αναλογίες και υλικά.Στη μαγειρική όμως μπορείς να βάλεις τη δική σου πινελιά και μια και αγαπώ και τη ζωγραφική,βάζω πάντα τις προσωπικές μου πινελιές στις συνταγές.


Παστίτσιο από την Τοσκάνη


-μισό πακέτο μακαρόνια χοντρά ή πένες
-1 κρεμμύδι
-λίγο λάδι
-3 ντομάτες κομμένες σε μικρά κομματάκια
-λίγο κίτρινο τυρί κομμένο σε τετραγωνάκια(ό,τι τυρί έχετε)
-7-8 φέτες ζαμπόν κομμένο κομματάκια(εγώ έβαλα πάριζα)
-1 αυγό
-1 κούπα γάλα
-τυρί τριμμένο


Ζεσταίνουμε το λάδι σε μια μικρή κατσαρόλα και ρίχνουμε το κρεμμύδι για 4-5 λεπτά.Μετά ρίχνουμε τις ντομάτες,αφού πρώτα τις αλατίσουμε λίγο(εγώ έριξα και λίγη ρίγανη).Αφήνουμε να πάρουν μια βράση,χαμηλώνουμε και αφήνουμε για 20-25 λεπτά να μαγειρευτούν λίγο όλα μαζί.Βράζουμε τα μακαρόνια.Όταν τα σουρώσουμε ρίχνουμε μέσα την ντομάτα,το ζαμπόν που έχουμε ήδη κόψει,το τυρί σε κυβάκια και τα ρίχνουμε όλα μαζί σε ένα βουτυρωμένο ταψί.Χτυπάμε το αυγό με το γάλα και τα ρίχνουμε πάνω από τα μακαρόνια.Ρίχνουμε από πάνω και το τριμμένο τυρί και το βάζουμε σε προθερμασμένο φούρνο για 20-25 λεπτά-ανάλογα το φούρνο μας-.στους 200,μέχρι να λιώσει το τυρί και να ροδίσει.


Πολύ νόστιμο και εύκολο!

ΥΓ:Το αδικεί η φωτογραφία,είναι πιο ωραίο!

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012

Κατερίνη-Ξάνθη-Καβάλα


Το περασμένο Σάββατο 29/9,πήγαμε εκδρομή,με ένα μικρό πούλμαν,στην Ξάνθη και την Καβάλα.

Ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα.Ο άντρας μου είχε ξαναπάει παλιότερα,όταν σπούδαζε στην Αλεξανδρούπολη.

Στο πούλμαν ήμασταν 24 άτομα,μαζί με τον οδηγό,το συνοδό και τη γυναίκα του.Ο άντρας μου τον ξέρει τον συνοδό και την γυναίκα του,κι εγώ τον είχα δει μια φορά,που είχαμε δηλώσει και πληρώσει για μια εκδρομή αλλά δεν είχε γίνει...Ένας πολύ καλός κύριος,παρόλο που είναι σχετικά μεγάλης ηλικίας,έχει παιδιά μεγαλύτερα από εμάς,είναι πολύ συμπαθητικός και συζητάς μαζί του άνετα.

Στο πούλμαν ως συνήθως υπήρχαν και 2-3 παρατράγουδα(βλέπε κατίνες)αλλά σε γενικές γραμμές καλά ήταν.Μήπως θα τους ξαναδούμε;Σιγά,για τον κόσμο πας εκδρομή ή για το μέρος;

Κάναμε στάση λίγο έξω από την Καβάλα,αλλά πήγαμε πρώτα στην Ξάνθη και μετά στην Καβάλα.


Μας άφησαν κοντά στο παζάρι.Πολύ ωραίο!Μεγάλο,είχε τα πάντα και σε πολύ καλές τιμές!Πήρε ο άντρας μου σπορτεξ με 5 ευρώ!Πήραμε κάτι μικροπραγματάκια και μετά πήγαμε βόλτα στην πλατεία,όπου και φάγαμε.Πολύ ωραίο μαγαζί και καλές τιμές!Έφαγα κάτι φοβερά κεφτεδάκια,πεντανόστιμα και μια ντομάτα που θύμιζε ντομάτα,όχι τα πλαστικά που τρώμε συνήθως...

Έβγαλα φωτογραφίες(κλασικά),κάναμε τη βόλτα μας και ήρθε η ώρα να φύγουμε.Δεν προλάβαμε να δούμε και πολλά πράγματα αλλά ήταν πολύ όμορφα.

Εγώ είδα μια πόλη όπου Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι συμβιώνουν απόλυτα αρμονικά,σεβόμενοι ο ένας τον άλλο.Καμία σχέση με το γκέτο της Αθήνας,όπου πλέον στο κέντρο ο Έλληνας είναι είδος υπο εξαφάνιση.Είδα μια πόλη όπου υπήρχε ζωή.Κόσμος να ψωνίζει στο παζάρι,αλλά και στα μαγαζιά.Κόσμος να κάθεται να πίνει τον καφέ του στην πλατεία.Για κάτσε στο κέντρο της Αθήνας να πιείς τον καφέ σου...Αν έχεις τρέλα μόνο..Γιατί λογικός και να κάθεσαι,δεν παίζει...Μου έκανε πολύ καλή εντύπωση η Ξάνθη για όλα αυτά.Μια πόλη με ζωή,με χρώματα και μυρωδιές μπαχαρικών.Όμορφη πόλη.




Μετά πήγαμε στην Καβάλα.Εκεί καθίσαμε ακόμα λιγότερο.Κάναμε βόλτα στο λιμάνι.Καθίσαμε ήπιαμε τον καφέ μας.Όσο πληρώσαμε έναν καφέ,φραπέ και μια σοκολάτα,θα πληρώναμε μόνο την σοκολάτα στην Αθήνα...

Τελικά αυτό που συζητάμε πολλές φορές με τη μάνα μου και είναι αλήθεια...Η κρίση την Αθήνα έχει τσακίσει περισσότερο...Η επαρχία έχει περισσότερο ζωή.Το βλέπω και στην Κατερίνη,βλέπεις κόσμο στις πλατείες,στο δρόμο.Στην Αθήνα,είπαμε,στο κέντρο,μόνο αν δεν την θες τη ζωή σου κυκλοφορείς μετά το μεσημέρι.Άσε που όλα είναι πανάκριβα.Στην Κατερίνη αν ξέρεις που θα πας,μπορεί να φας πολύ φτηνά και να πιείς πολύ φτηνά τον καφέ σου.Επίσης άλλο ένα θέμα.Τα ενοίκια.Γκαρσονιέρα το πολύ 35 τετραγωνικών,δίπλα από τη μάνα μου,νοικιάζεται 280 ευρώ!!!!!!!!!ΑΙΣΧΟΣ!!Και που;Στο Γαλάτσι,μακράν την χειρότερη περιοχή της Αθήνας.Εμείς δίνουμε λιγότερο και μένουμε σε ένα τέλειο σπίτι,του 2009,όχι σπίτι του 1975 που είναι η πολυκατοικία της μάνα μου.Τα ενοίκια στην Κατερίνη,και πιστεύω παντού στην επαρχία είναι πολύ φτηνά,ενώ στην Αθήνα στα ύψη.Κλείνει η παρένθεση.



Η Καβάλα επίσης πολύ ωραία πολη!Άλλο στυλ τελείως,είναι η θάλασσα,το λιμάνι.

Αργά το βράδυ γυρίσαμε σπίτι.Κουρασμένοι αλλά γεμάτοι,από τις όμορφες εικόνες που είδαμε!