Η κρίση είναι πάνω από όλα κοινωνική

Μέρες,μήνες,αναρωτιέμαι και λέω...Που πάμε;

Γκρεμίζεται το άπαν σύμπαν γύρω μας...Οι εικόνες πόση ελπίδα να μας χαρίσουν;

Πως να μην νοσταλγείς τα παλιά;

Όταν πήγαινα σχολείο,και δεν περάσαν και τόσα πολλά χρόνια πια,πόσο διαφορετικά ήταν όλα..Είχαμε βιβλία,ενώ τώρα θέλουν να τα καταργήσουν.Είχαμε χαρτζιλίκι να πάρουμε κάτι να φάμε ή ακόμα καλύτερα είχαμε κολατσιό από το σπίτι..Τώρα τα παιδάκια λιποθυμάνε από την αφαγία,γιατί οι γονείς δεν έχουν να τους δώσουν ούτε χαρτζιλίκι ούτε τα απαραίτητα και το φαγητό είναι λιγοστό και χωρίς θρεπτικά συστατικά...

Τότε ο κόσμος δεν αυτοκτονούσε για χρέη...Δεν έμπαιναν οι ληστές στα σπίτια με όπλα,πρόθυμοι να σκοτώσουν για λίγα ευρώ(δραχμές τότε).Δεν τραβούσαν όπλο για ψύλλου πήδημα,να ξεκληρίζουν οικογένειες.Δεν σου τραβούσαν τις χρυσές αλυσίδες από το λαιμό,ούτε σε σπρώχναν να πέσεις κάτω για να σε κλέψουν.

Δεν φοβόσουν να κυκλοφορήσεις στο κέντρο της πόλης που γεννήθηκες.

Υπάρχει τόσο έλλειμα παιδείας...Από εκεί ξεκινάνε όλα..Αλλά πρώτα από όλα από την οικογένεια...Μα την αφήσαν όρθια στην θέση της την οικογένεια;Όταν οι δύο γονείς ή και ο ένας σε περιπτώσεις χήρων ή χωρισμένων γονιών,τρέχουν όλη μέρα για ένα μισθό πείνας,τα παιδιά από ποιον θα διδαχτούν;Ποιός θα τα κοινωνικοποιήσει ομαλά;Η τηλεόραση ή οι ξένες νταντάδες που δεν μιλάνε καν τη γλώσσα;Από μικρά μαθαίνουν στραβά..Πάνε στο σχολείο και εκεί αποτελειώνεται το ''στραβό'' έργο που ξεκίνησε...

Τα παιδιά πλέον βιάζονται τόσο να μεγαλώσουν..Μικρά κορίτσια και έχουν συμπεριφορά και εμπειρίες που παλιά είχαμε σαν φοιτήτριες..Βάφονται και φέρονται σαν μικρομέγαλα...

Η κρίση πάνω από όλα είναι κοινωνική...Κρίση αξιών.Δεν αφήσαμε τίποτα όρθιο.Δώσαμε τα φώτα σε όλο τον κόσμο και μείναμε στο σκοτάδι.

Ομοίως ο ρατσισμός είναι πάνω απ' όλα κοινωνικός.Μισούμε το ίδιο μας το αίμα.Ο Έλληνας αγκαλιάζει τον ξένο,από την αρχαιότητα.Ο νεοέλληνας κάνει το ίδιο,αλλά επίσης εχθρεύεται το αίμα του.Έχει τη λογική ''δεν με νοιάζει αν θα έχω μια κατσίκα εγώ,φτάνει να ψοφήσει του διπλανού μου,να μην έχει αυτός''.Όπου ''κατσίκα'' μπορεί να είναι οτιδήποτε,σπίτι,αυτοκίνητο,κλπ,κλπ.

Ζήλεια και κακία μας κυριεύει για το ίδιο μας το αίμα.Άπειρες φορές είδα και έγινα μάρτυρας περιστατικών εναντίον Ελλήνων,με διάκριση εναντίον τους.Όχι αιματηρών ή εγκληματικών,αλλά σαφής καταπάτηση δικαιωμάτων.Πως να ανεχτείς στη χώρα που σε γέννησε να έχεις μόνο υποχρεώσεις;Έχουμε καταντήσει να μην έχουμε πλέον δικαιώματα,αλλά μόνο υποχρεώσεις,να πληρώνουμε,να πληρώνουμε,να φορολογούμαστε ακόμα και για ένα λειψό επίδομα ανεργίας,και όταν έχουμε ανάγκη να χρησιμοποιήσουμε κοινωνικές παροχές πχ υγείας,να πληρώνουμε ακόμα και εκεί,ενώ όλοι οι μετανάστες να τις απολαμβάνουν δωρεάν.

Είμαι πικραμένη,είμαι μπουχτισμένη και αηδιασμένη με όσα συμβαίνουν.Για την έρημη χώρα μας που κάποιοι θέλουν να την κρατάνε τριτοκοσμική.

Υπάρχουν συμφέροντα από πίσω και όποιος τα ψάχνει και ψάχνεται,ξέρει πολύ καλά,ποιοι τα ''εχουν κατεβάσει'' στους ξένους..Αυτούς που τάχα μου και δήθεν ισχυρίζονται όλα αυτά τα αρνητικά για τη χώρα μας σε Ευρωπαικό επίπεδο.Πλέον ξέρουμε τι καπνό φουμάρουν όλοι αυτοί που-και καλά-μας εκπροσωπούν.

Όλη αυτή η ισοπέδωση με ανησυχεί.Ότι έχουμε γίνει απάνθρωποι..Των σπηλαίων.Η συμπεριφορά μας είναι τριτοκοσμική.Έχουμε ξεχάσει να έχουμε τρόπους.Η ευγένεια είναι μια λέξη μόνο στα λεξικά.Πλέον αν δεις έναν ευγενικό άνθρωπο σε εκπλήσσει αυτό και το σχολιάζεις.Ζούμε για τη φιγούρα.Ζούμε για τη βιτρίνα.Δεν έχουμε ουσία.Εκεί μας έχουν φτάσει.

Μέσα στο σχέδιο είναι όλα.Στα σχέδια μάλλον.Σιγά σιγά να μας εξαθλιώσουν.Οι μισοί να αυτοκτονήσουν.Οι υπόλοιποι να μεταναστεύσουν.Ένα μεγάλο μέρος στα ναρκωτικά.Άλλοι χωμένοι στη βία,να τα σπάνε στα γήπεδα.Πάντα χωρισμένοι στα δύο,σε όλα,πολιτική,ομάδες.Όσο εμείς τρωγόμαστε,αυτοί περνάνε νομοσχέδια.

Θα τους αφήσουμε να τους περνάει;Να μας κάνουν πιόνια στην τεράστια σκακιέρα τους;

''Αν ξυπνήσεις μονομιάς,θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς...''Τα ποιήματα,τα τραγούδια,λένε την αλήθεια..

Το θέμα είναι,θα ξυπνήσουμε;Για να αναποδογυρίσουμε τα πάντα;Πολύ φοβάμαι πως όχι..Όσο ψεκαζόμαστε υπνωτικές σκόνες και μασάμε κουτόχορτα σαν αγελάδες στα χωράφια,δεν θα σηκώνουμε κεφάλι.Βλέπουμε τις άσπρες γραμμές στον ουρανό και χαιρετάμε τα αεροπλάνα...Αυτά που μας ψεκάζουν χρυσωμένα χάπια ψεύτικης πραγματικότητας,για να έχουμε τη μακαριότητα του Βούδα...

Το χειρότερο δεν είναι ότι οι άλλοι θέλουν να μας κατακτήσουν,αλλά ότι εμείς τους προσφερόμαστε...Ανοίγουμε τα πόδια και τους περιμένουμε να μας κυριεύσουν,να μας κουρσεύσουν...

Και μισούμε τον αδελφό,το φίλο..Αυτόν που πίναμε καφέ μαζί και προσφέρουμε δουλειά στον κάθε τυχάρπαστο,που έρχεται...Του δίνουμε απλόχερα κάθε δικαίωμα.Ξεχνάμε ότι στη χώρα του οι γυναίκες υποφέρουν.Ξεχνάμε ότι βιάζονται κοριτσάκια 13-14 χρονων και μετά λιθοβολούνται με την κατηγορία ότι ''τα θέλανε''...Ξεχνάμε ότι σκοτώνουν τις γυναίκες τους επειδή γέννησαν κορίτσι και όχι τον πολυπόθητο γιο...

Ας μου εξηγήσει κάποιος πως να συμπαθήσω κάποιον που φέρεται έτσι στη μάνα,τη γυναίκα,την αδελφή του...Ας μου εξηγήσει.

Έχω μάθει να δέχομαι τον κάθε άνθρωπο για αυτό που είναι.Να μην ξεχωρίζω αν είναι διευθυντής ή εργάτης,νεαρός ή γέρος,γυναίκα ή άντρας.

Πως να συγχωρήσω μια τέτοια διάκριση κατά των γυναικών;

Πως να μην με σοκάρουν ειδήσεις σφαγών αθώων αδέσποτων,για να τα φάνε;Με κάνουν έξω φρενών.

Όλες αυτές οι νοοτροπίες μπλέχτηκαν με τα δικά μας σκουριασμένα μυαλά και έχουμε προκόψει...

Έχουμε να ζήσουμε σκηνές απείρου κάλλους..Ήδη ζούμε..

Είναι από τις λίγες φορές που όσα έχω σκεφτεί,όσα μου δείχνει το παρόν ότι θα συμβούν στο μέλλον,δεν θέλω να γίνουν...Είναι η πρώτη φορά,που θέλω τρομερά να έχω άδικο...

ΥΓ:Γιατί να μην παραδειγματιζόμαστε από τα ζωάκια της φωτογραφίας;Γιατί να μην έχουμε παράδειγμα τα ζώα,που ξεπερνούν τις κακίες και τις έχθρες,και ζουν αρμονικά;