Όταν κοιτάζω αυτές τις αποτρόπαιες εικόνες των καρβουνιασμένων τοπίων.Όταν ακούω αυτές τις αποτρόπαιες ειδήσεις,των χωριών,των πόλεων,που καίγονται.
Σαρώνει τα πάντα στο πέρασμα της.Κάθε που φυσάει,εύχεσαι να σταματήσει ο αέρας κι ας ψήνεσαι.Γιατί ξέρεις ότι θα αποβεί μοιραίο αυτό το λίγο,το ελάχιστο αεράκι...
Καίγεται το δάσος...Καίγεται η ζωή...Καίγεται το μέλλον...
Σε λίγα χρόνια θα πληρώνουμε ΟΛΟΙ τα ολέθρια ''κατορθώματα'' των λίγων ανεγκέφαλων,που καμιά ποινή δεν είναι αρκετή για να τιμωρήσει το έγκλημα που κάνουν κατά της ανθρωπότητας.
Θλίψη..Θυμός..Οργή...
Μερικά από τα συναισθήματα που νιώθω όταν βλέπω αυτές τις καταστροφές.
Αβεβαιότητα..
Αυτό που νιώθω,για το μέλλον που μας περιμένει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου