Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

Λάθη...


...κι άλλα τόσα υπαρξιακά...

Είναι φορές που το μυαλό μου,μίξερ,επεξεργάζεται σκέψεις τόσο πολύ,σαν να τις κάνει όλα ένα.Ένα κουβάρι σκέψεις.

Δεν λένε ''πρόσεξε τι εύχεσαι γιατί θα πραγματοποιηθεί;''

Ευχήθηκα να φύγω απ'την Αθήνα.Πραγματοποιήθηκε.Σωστό ήταν;Αναρωτιέμαι.

Νόμιζα ότι μου έφταιγε η πόλη,οι γρήγοροι ρυθμοί της που μας είχαν όλους αποξενώσει.Σωστό ήταν;Αναρωτιέμαι.

Πως μπορεί να φταίει μια πόλη;Δεν φταίνε οι άνθρωποι που την αποτελούν;Κι αυτό παίζεται...Σίγουρο δεν είναι.Πολλές φορές κανείς δεν φταίει και φταίνε όλοι μαζί.

Νόμιζα ότι οι άνθρωποι στην επαρχία είναι άνθρωποι και τελικά βρήκα άγρια θηρία.Σωστό ήταν αυτό που πίστευα ή αυτό που πιστεύω τώρα;Αναρωτιέμαι αν βρήκα ανθρώπους ή θηρία.

Νόμιζα ότι εδώ οι άνθρωποι θα είναι πιο δεκτικοί,θα σου λένε καλημέρα και ότι θα κάνω φίλους.Σωστό ήταν;Σωστό ήταν όταν το νόμιζα,λάθος αποδείχτηκε.

Νόμιζα ότι η κατάσταση θα βελτιώνεται με τα χρόνια,σε επίπεδο χώρας,όσο περνάνε τα χρόνια η ζωή καλυτερεύει ή έτσι πρέπει τουλάχιστον.Σωστό ήταν;Σωστά το νόμιζα αλλά λάθος αποδείχτηκε.Αντί να πηγαίνουμε μπροστά από άποψη πολιτισμού όλο και πιο ανθρωποφάγοι γινόμαστε.

Νόμιζα ότι ζούσα σε μια όμορφη χώρα με ευγενικούς κατοίκους.Σωστό ήταν;Κάποτε ναι.Τώρα εξακολουθώ να ζω σε μια όμορφη χώρα με αγενέστατους κατοίκους.

Νόμιζα ότι θα ήμουν άνετη όταν θα έφευγα από την Αθήνα,ότι δεν θα μου έλειπαν οι δικοί μου άνθρωποι.Σωστό ήταν;Τότε έτσι νόμιζα,αλλά έκανα ένα τεράστιο λάθος...Μου λείπουν βασανιστικά πολύ...Όσες φορές ήρθαν οι γονείς μου και έφυγαν,δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου...Πριν ακόμα φύγουν,ένιωθα να μου λείπουν...Το ίδιο νοσταλγώ και τις όμορφες στιγμές που πέρασα με φίλους.

Νόμιζα ότι εδώ που ο χρόνος θα είναι περισσότερος,θα έχουμε και περισσότερες δραστηριότητες;Σωστό ήταν;Εν μέρει ναι,έχουμε περισσότερο χρόνο,όλα είναι πιο κοντά,περπατάμε περισσότερο αλλά από δραστηριότητες...Υπό του μηδενός....Η βόλτα μου είναι το σουπερ μαρκετ...Κι ένα σινεμά που σε διάστημα 3 χρόνων έχουμε πάει 3 φορές...Με μια καλή ταινία κάθε 2-3 μήνες κι αν...Και στανταρ 3-4 παιδικές κάθε φορά...Ας μην μιλήσω για συναυλίες που έχω ήδη ξεχάσει τι σημαίνει η λέξη...Όσοι καλοί τραγουδιστές έρχονται ΟΛΟΙ μα ΟΛΟΙ έρχονται στην παραλία...Που σημαίνει ότι δεν μπορούμε τη νύχτα να γυρίσουμε χωρίς να μας φύγει ένα 10 ευρω σε ταξί...Θέατρο;Άλλη μια μουσειακού είδους λέξη....Όσα θέατρα ήρθαν είτε ήταν μακριά είτε ήταν ακριβά...

Νόμιζα ότι εδώ θα είχα ανθρώπους γύρω μου,συμπαράσταση,κάποιον να μιλήσω.Σωστό ήταν;Έτσι νόμιζα αλλά στην ουσία είμαι εγώ κι ο άντρας μου.Ναι μεν δυο είναι καλύτερα από έναν αλλά...Όταν κουβαλάω σαν την τρελή τις τσάντες στα λεωφορεία,όταν κάπου θέλω να πάω και δεν μπορώ γιατί είναι μακριά,όταν μια συναυλία αγαπημένου καλλιτέχνη έρχεται,όταν θέλω να κάνω μια αγορά και το μόνο μαγαζί που έχει το συγκεκριμένο πράγμα είναι στην άλλη άκρη,όταν τα εισιτήρια του λεωφορείου είναι ακριβά κι ένα μπάνιο για δυο άτομα μας στοιχίζει 6 ευρώ πήγαινε-έλα, θυμάμαι όλες αυτές τις φορές που ο πατέρας μου με έβγαλε από τη δύσκολη θέση,με το να με πάει.Τόσο απλά, τόσο ανθρώπινα και τόσο δύσκολα σ'αυτή την πόλη... Απλά αν θες να πας κάπου που το λεωφορείο δεν πάει,απλά δεν πας κι εσύ ή ξοδεύεις ένα σωρό λεφτά σε ταξί...

Σε αυτή την πόλη συμβαίνει το εξής παράδοξο: Αν πάμε οι δυο μας πχ από δω που μένουμε ως το ΚΤΕΛ με τα πόδια και θέλουμε να γυρίσουμε με ταξί,συμφέρει περισσότερο από το να πάμε και να έρθουμε οι δυο μας με λωφορείο!!!Γιατί 1,10+1,10=2,20 και άλλα τόσα γυρισμός και με το ταξί δίνεις ακριβώς τα ίδια!!Το έχουμε κάνει άπειρες φορές γιατί τυχαίνει εκεί να έχει 2 φτηνά σουπερ μαρκετ και δίπλα μας ένα πανάκριβο που πάμε μόνο για 2-3 πράγματα ή όταν βιαζόμαστε ή έχει κακοκαιρία το χειμώνα.

''Πήραμε τη ζωή μας λάθος,κι αλλάξαμε ζωή....''

Τι γίνεται όταν και τη δεύτερη ευκαιρία σου την πάρεις λάθος εξαρχής;Υπάρχει και τρίτη ευκαιρία;Στις πόσες καίγεσαι;Έχω άλλη μετά από τόσα λάθη;Αν τα έβαζα στη σειρά θα φτάνανε Αθήνα-Κατερίνη άνετα.Μήπως όμως τελικά είμαι αυστηρή με τον εαυτό μου;Αναρωτιέμαι πολλές φορές τι είναι λάθος και τι σωστό...

Λάθος δεν είναι να δυσκολεύουμε οι ίδιοι τις ζωές μας;Δεν θα ήταν πιο απλό να ήμασταν όλοι αγαπημένοι;Να υπήρχε κατανόηση στις ανθρώπινες σχέσεις;Να μην νιώθεις μοναξιά και να χρειάζεται να φύγεις για να καταλάβεις ότι τελικά βρήκες μεγαλύτερη μοναξιά;Τελικά μήπως νομίζεις ότι βρήκες μοναξιά μεγαλύτερη και στην ουσία η ζυγαριά είναι στα ίσα της,δεν κλείνει ούτε αριστερά ούτε δεξιά;

Λάθος είναι να είμαι διακριτική;Να μην ενοχλώ τους άλλους,να μην ρωτάω,να μην τηλεφωνώ συνεχώς;Αναρωτιέμαι...Μήπως η διακριτικότητα μοιάζει στους άλλους και μεταφράζεται ως ''μη ενδιαφέρον;

Λάθος δεν είναι να αγαπάς τόσο πολύ τη δουλειά που θα δούλευες 7 μέρες την εβδομάδα και να μην το εκτιμάει κανείς και να σου προσφέρει δουλειά;Μήπως τελικά αυτό είναι η πηγή της όλης μου στεναχώριας;Θυμάμαι όλα τα διαστήματα που δούλευα, πόσο χαρούμενη και πλήρης ένιωθα ακόμα κι όταν δούλευα για 300 ευρώ,ακόμα κι όταν δούλευα 12ωρα. Ήμουνα πλήρης.Μήπως τελικά αυτή και μόνο η πληρότητα μου λείπει;

Μήπως έχω κορεστεί σε αυτή τη χώρα και ήθελα να δοκιμάσω νέες εμπειρίες;Μήπως ένα πουλί που θέλει να πετάξει δεν μπορεί να είναι φτιαγμένο να περπατάει στη γη;Κάπως έτσι νιώθω,σαν πουλί που το ανάγκασαν να ζει σε κλουβί κι αυτό ονειρεύεται καθαρούς ουρανούς.Λατρεύω τα ταξίδια τόσο πολύ και το μόνο όνειρο που έχω και ξέρω ότι δεν θα πραγματοποιηθεί-αλλά τελικά μήπως ποτέ δεν ξέρεις;- είναι να είμαι με μια βαλίτσα στο χέρι και να ταξιδεύω από χώρα σε χώρα.

Είναι τελικά λάθος να ονειρεύεσαι ή το πιο σωστό πράγμα που μπορείς να κάνεις;Μάλλον της δεύτερης άποψης είμαι.Ονειρεύεσαι όσο παίρνει και τα όνειρα δεν κοστίζουν τίποτα.Αλήθεια είναι αυτό ή κοστίζουν τελικά πολύ γιατί ξέρεις ότι όσο κι αν απλώσεις τα χέρια τον ουρανό δεν τον φτάνεις;Τελικά όμως κι αυτό λάθος είναι.Στη σκέψη και στο όνειρο όλα τα μπορείς....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου