Για ένα φίλο που έφυγε νωρίς...

Πόσα θυμάμαι και πόσα θέλω να πω...Για έναν φίλο που έφυγε νωρίς...

Είναι φορές που το ξεχνάω,το απωθώ στη μνήμη ότι έχει φύγει.Είχε ακόμα χρόνια να ζήσει,είχε να προσφέρει.Όπως εκείνος ήξερε.Αθόρυβα αλλά ουσιαστικά.Αφανής ήρωας χωρίς να θέλει να το φωνάζει.Προστατευτικός με όλους.Όταν μπορούσε να βοηθήσει,το έκανε χωρίς δεύτερη σκέψη.

Σου έσφιγγε το χέρι και σου έδινε δύναμη.Με βλέμμα έντονο,σε κοιτούσε και σου έδινε ενέργεια.Δυνατός αλλά ταυτόχρονα ευαίσθητος άνθρωπος.Πονόψυχος.

Όταν τον γνώρισα ήμουνα 18.Εκείνος 41.Λίγο μικρότερος απ'τον πατέρα μου.Ιδιαίτερος άνθρωπος.Ξεχωριστός κι ας μην ήθελε να ξεχωρίζει.

Είχαμε ένα περίεργο δέσιμο.Ίσως επειδή κι η κόρη του είναι συνομήλικη μου.Ίσως κι όχι.Απλά υπήρχε μια αμοιβαία συμπάθεια.Καταλαβαινόμασταν.Λάτρευε την μουσική κι εγώ λάτρευα τα τραγούδια που έγραφε και επειδή έπαιζα κιθάρα,τα αγαπούσα ακόμα πιο πολύ,κι ας έλεγε εκείνος ότι δεν αξίζουν.

Όταν έλεγα κάτι,με προθυμία το έκανε,όπως τότε που ήθελα να με πάρει στο στούντιο.Με πήρε.Δυνατή εμπειρία.

Μου στάθηκε σε ένα σοβαρό πρόβλημα που είχα.

Είμαι σίγουρη ότι θα ήταν πολύ χαρούμενος αν είχε μάθει ότι παντρεύτηκα,αλλά την τελευταία φορά που τον είδα,δεν είχα καν γνωρίσει τον άντρα μου.

Κρατώ δύο δώρα του.Ένα βιβλίο κι ένα τραγούδι.Το δεύτερο έχει μεγάλη ιστορία...Αλλά αυτό είναι ένα μυστικό που λίγοι ξέρουν,για ένα τραγούδι που πολλοί έχουν ακούσει.Μάλλον η πιο θετική κίνηση -και η πιο συγκινητική- που έχει κάνει κάποιος για μένα,κάποιος πέρα από την οικογένεια μου δηλαδή.

Κι όταν του ζήτησα να μου παίξουν κάποια τραγούδια,κούρδισε την κιθάρα και τραγούδησε,με την παρέα του.

Τώρα έχουν μείνει τα τραγούδια...Και οι στιγμές.Κι όσα έμαθα.Κι όσα έζησα.Με μια παρέα ανθρώπων απόλυτα θετικών,που με ειλικρίνεια στέκονταν απέναντι σου,που τους πλησίαζα και τους ένιωθα κοντά μου.Κάθε συναυλία ήταν συνάντηση μας.

Τώρα η παρέα σκόρπισε,αλλά έμειναν στη μνήμη μου οι στιγμές.Πλέον συναντιέμαι σπάνια με τον καθένα ξεχωριστά κι είναι μια έλλειψη αυτό.Αλλά τουλάχιστον ξέρω ότι κάποια στιγμή θα τους ξαναδώ,αν το φέρει η ώρα,ενώ εκείνος λείπει...

Αθήνα 1994.Το πρώτο ''γειά''.

Αθήνα 2010.Το τελευταίο...

ΥΓ:Φωτο:Ο τόπος καταγωγής του.Το όμορφο νησί της Μήλου.