Για να παραφράσω το τραγούδι των Κατσιμίχα...Τουλάχιστον αυτοί επικεντρώνονται στην Κυριακή.Εμένα ούτε το Σάββατο μ'αρέσει.Πως να μ'αρέσουν;Δώστε μου επιχειρήματα να μου αρέσουν...
Πως να μ'αρέσουν δυο μέρες που με βγάζουν απ' τη σειρά μου;Τις καθημερινές ξέρω,θα σηκωθώ συγκεκριμένη ώρα,έχω δουλειές στο σπίτι,μαγείρεμα,ψώνια.Θα μου πεις,τα Σάββατα δεν τα έχεις ή τις Κυριακές;Φυσικά και τα έχω.Αλλά τις δουλειές τις συνοδεύω και με κάτι σαν ηχητική και οπτική υπόκρουση,έχει και κάτι να δεις,έστω ένα ντοκιμαντέρ,ένα κάτι...Τελικά αγαπώ τη ρουτίνα.Να ξέρω την τάδε ώρα έχω να δω αυτό,την άλλη ώρα έχω να δω εκείνο,αυτή την ώρα βάζω το φαγητό κλπ.Δεν μπορώ το χύμα πλέον.
Τα Σαββατοκύριακα είναι οι δύο μέρες που οι άνθρωποι της τηλεόρασης εκδικούνται όσους δεν μπορούν να βγούν απ'το σπίτι...Όσους δεν έχουν το μέσο ή τα χρήματα,όπως πχ εγώ κι ο άντρας μου,που και να θέλουμε να πάμε κάπου εδώ που ζούμε οι επιλογές είναι μηδαμινές και αμάξι δεν διαθέτουμε για πιο μακριά...Έτσι κοπανάμε τα κεφάλια μας στον τοίχο να μας έρθει καμιά ιδέα πως να περάσει η ώρα.Εγώ κυρίως γιατί ο άντρας μου όλη μέρα με τα αθλητικά.Κάπως την βγάζει.Εγώ η καημένη τι να δω;
Μιλάμε αν δεν είχα τη δορυφορική δεν ξέρω τι θα έκανα...Τρομερή παρηγοριά όχι αστεία!Τον υπολογιστή τον ψιλοβαριέμαι,μπαίνω μεν αλλά όχι και για κάτι ιδιαίτερο.Αν δεν ήταν η δορυφορική,απόψε θα ήμουνα με κατάθλιψη...Αλλά ευτυχώς έχει μια ταινιούλα το Rai1,συν ότι έχουμε κάθε μέρα σταθερά μια εκπομπή.Αλλά πάντα κάτι έχουν τα δορυφορικά και σε συνδυασμό ότι πλέον καταλαβαίνω αρκετά καλά Ιταλικά,μπορώ και βλέπω ταινίες και σειρές.
Το φατσοβιβλίο το βαριέμαι απίστευτα,μόνο για παιχνίδια μπαίνω πλέον.
Την κιθάρα την έχω ψιλοεγκαταλείψει.Στην Αθήνα έπαιζα σαφώς περισσότερο.Ίσως επειδή βαριέμαι να κοπανιέμαι και ο άντρας μου να μην ακούει,να ασχολείται με άλλα.Βαριέμαι να μην έχω ακροατήριο.
Για να πάμε κάπου από χλωμό ως αόρατο...Περιμένουμε σαν μάνα εξ ουρανού να γίνει καμιά εκδρομή και να έχουμε και money επίσης εξ ουρανού.
Σινεμά;Ένα υπάρχει κι αυτό έχει κάνει συλλογή από μπούρδες...Ανταγωνίζεται τον ίδιο του τον εαυτό για το ποια εβδομάδα θα βάλει τις χειρότερες ταινίες.
Με πιάνει ένα ψυχοπλάκωμα κάθε Σαββατοκύριακο...Δεν υπάρχει...Μετράω σαν τους φυλακισμένους να έρθει η Δευτέρα.
Και μην νομίζετε ότι σαν μαθήτρια,φοιτήτρια ή εργαζόμενη ήταν αλλιώς τα πράγματα.Μάλλον είμαι αλλεργική στο Σαββατοκύριακο.Δεν εξηγείται αλλιώς.Μιλάμε για μίσος,όχι αστεία.
Τις πιο βλακείες ταινίες έχει πάλι.Ευτυχώς που θα με ξελασπώσει πάλι το Rai Uno και απόψε και αύριο που έχει μια από τις μινι σειρές τους,η αυριανή είναι πολύ αγαπημένη μου!
Όταν δεν έχεις παρέες κάπου αυτά τραβάς...Σ'αυτή την πόλη και 200 χρόνια να ζούσα και να έμενα,δεν υπήρχε περίπτωση να κάνω παρέες...Μπορεί να κάνω μερικές γνωριμίες αλλά για φιλίες...Από χλωμό ως αόρατο για να μην πω ουτοπικό...
Τουλάχιστον στην Αθήνα το να βγω από το σπίτι δεν σήμαινε πάντα ότι θα χαλάσω λεφτά.Εδώ είναι 1000% σίγουρο ότι θα χαλάσεις.Πρώτα τα εισιτήρια και μετά όλο και κάπου θα κάτσεις.Να περπατάς σαν την άδικη κατάρα;
Στην Αθήνα είχα κι ένα Μοναστηράκι να πηγαίνω να περνάω την ώρα μου.Βιβλιοπωλεία και δισκάδικα να μπαίνω και να βγαίνω μετά από 3 ώρες.Πολυκαταστήματα και μεγάλα σουπερ μαρκετ.Το Mall.Και πολλά πολλά άλλα που μπορούσες χωρίς ένα ευρώ να περάσεις την ώρα σου.Ενώ εδώ βγήκες απ'το σπίτι;Θα χαλάσεις λεφτά.Δεν έχει άλλη προοπτική.
Αλλά κι όταν πήγαινα σχολείο,Πανεπιστήμιο ή μετά που δούλευα,πάλι περίμενα πως και πως τη Δευτέρα.Μου την έσπαγε στο σπίτι.Ποτέ δεν έβγαινα πολύ αλλά επίσης δεν είμαι ο τύπος που του αρέσει να συνωστίζεται το Σαββατόβραδο μόνο σε χώρους διασκέδασης.Όλες οι μέρες είναι κατάλληλες για ψυχαγωγία,γιατί μόνο το Σάββατο πρέπει να είναι;
Όταν δούλευα έλεγα πότε θα έρθει η Δευτέρα.Μάλλον είμαι μοναδική περίπτωση.Μ'αρέσει η δουλειά και θεωρώ τουλάχιστον άδικο κάποιος που αγαπά τόσο τη δουλειά,να είναι άνεργος.
Τέλος πάντων.Βαρέθηκα.Δεν θα πω άλλα.
Βαριέμαι και να βαρεθώ απόψε.
ΥΓ:Μου τη δίνουν τα Σαββατοκύριακα(στρουμφάκι γκρινιάρης είμαι κάθε Σαββατοκύριακο).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου