Δυνατές στιγμές

Σε στιγμές αισιοδοξίας,σκέψης και μίνι-ανασκόπησης -χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένη αφορμή- σκέφτομαι πόσα έχω ζήσει,πόσες δυνατές στιγμές,σε αυτά τα 36 χρόνια ζωής. Το έχω το βίτσιο της νοσταλγίας...Να θυμάμαι παλιές στιγμές.Να εξιδανικεύω ίσως.Γιατί ο χρόνος απαλύνει τις γωνίες και τις στρογγυλεύει,έτσι οι παλιές αιχμηρές γωνίες γίνονται πλέον στρογγυλά που δεν πονάνε και να σκοντάψεις πάνω τους.Δεν λέει τυχαία ο λαός ότι ''ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός''.

Έτσι δεν μπορώ να μην θυμηθώ κάποιες στιγμές αληθινά δυνατές.Κάποια ταξίδια, κάποιες εμπειρίες ζωής.

Μπορεί κάποιοι να νομίζουν,κατά τη γνώμη τους,ότι ζωή είναι να βγαίνεις κάθε Σάββατο,να γυρίζεις τα μπαρ και να πίνεις,κάνοντας επίδειξη πόσο μπορείς να πιείς,πόσο μπορείς να χορέψεις,να καπνίσεις και να κάνεις φιγούρα.Όχι ότι κατηγορώ όσους τα κάνουν.Κατά την δική τους άποψη,αυτά τους αρέσουν και αυτά κάνουν.Εμένα δεν μου αρέσουν.Όχι ότι είμαι και καλόγρια κλεισμένη στο σπίτι.Κι εγώ,χρόνια πριν έπαιρνα σβάρνα τις συναυλίες και τα μπαρ με live.Αλλά ο τρόπος ζωής αυτός, του στυλ ''στέκομαι με ένα ποτό στο χέρι,στριμωγμένος,μέσα σε καπνούς και γύρω μου ημίγυμνες να καρφώνουν ποιον θα πέσει στα δίχτυα τους'' δεν με αφορά.

Μπορεί λοιπόν θεωρητικά να βγαίνω πολύ λιγότερο από άλλους αλλά έχω κάνει πράγματα που άλλοι πιθανόν δεν έχουν δοκιμάσει.

Έχω γυρίσει όλους σχεδόν-με ελάχιστες εξαιρέσεις- τους συναυλιακούς χώρους της Αθήνας.Θέατρα,μπαρ,μουσικές σκηνές.

Έχω γνωρίσει σε αυτές τις νύχτες ανθρώπους που άξιζε να γνωρίσω.Καλλιτέχνες με την έννοια του όρου.Που σέβονται αυτό που κάνουν και τον άνθρωπο που έχουν απέναντι τους.Που ξέρουν να δείχνουν την συμπάθεια τους και την φιλία τους.Άνθρωποι με μεγάλη επιτυχία τότε σαν ομάδα και πορεία πλέον σαν μονάδα,με μικρότερη ίσως επιτυχία αλλά ακόμα στα μουσικά δρώμενα.Αν πω τώρα τα ονόματα,τους ξέρουν και οι πέτρες,ακόμα κι ένα παιδάκι που δεν τους γνώρισε όταν έπαιζαν,ξέρει να γνωρίζει τα τραγούδια τους,ο βασικός τραγουδιστής τους έχει την πιο απίστευτη φωνή.Γνώρισα όμως κι άλλα παιδιά,που παίζουν και λατρεύουν τη μουσική και έγιναν φίλοι κι αυτοί.Πιο κοντά στην ηλικία μου,έζησα ωραίες στιγμές μαζί τους και με παρέες που γνώρισα χάρη σε αυτούς,στις συναυλίες τους.

Έχω παρακολουθήσει έστω και μια φορά ηχογράφηση,σε μικρό στούντιο,με μουσικούς,με όργανα,με κονσόλες και ηχολήπτες.Με έναν φίλο που πλέον δεν είναι κοντά μας,μου λείπει και τον σκέφτομαι πολύ συχνά...Που μπορεί να είχε την ηλικία του πατέρα μου αλλά ήταν ένας από τους ανθρώπους που νιώθω απίστευτα τυχερή που γνώρισα και μου έδειχνε με τρόπους-γιατί με τα λόγια δεν τα πήγαινε πολύ καλά,αν και έγραφε πολύ καλούς στίχους- πόσο με συμπαθούσε.

Έχω συμμετάσχει κι εγώ σε συναυλίες,με το ωδείο,παίζοντας κιθάρα,κλασικά κομμάτια.

Έχω ηχογραφήσει,έστω και πρόχειρα,με κιθάρα,φωνή και ένα μικρόφωνο,να παίζω,μαζί με μια φίλη.

Έχω περάσει στιγμές παρέας,με κιθάρα,τραγούδι,συνοδεία και δεύτερης κιθάρας και φίλους γύρω μου.Σε πάρτυ στο σπίτι μου,με μεζεδάκια απ'τα χεράκια μου.

Έχω περάσει στιγμές παρέας,με παιδιά που ναι μεν ήξερα λίγο,αλλά σύντομα έγιναν παρέα και αυτοί,και κάποιοι καλοί φίλοι αργότερα.Σε ταβέρνες,σε μπαρ,σε beach party,σε μουσικές σκηνές.

Έχω πιάσει κι εγώ το μικρόφωνο και έχω τραγουδήσει με την κιθάρα,μπροστά σε κόσμο,2 φορές.Μια φορά ένα τραγούδι και μια άλλη τρία.Δυνατή εμπειρία.

Έχω κάνει ένα σωρό σεμινάρια,έχω μάθει να φτιάχνω ψηφιδωτό,να εικονογραφώ παιδικό βιβλίο-παραμύθι,να ζωγραφική,φωτογραφία.

Έχω πάει σε εκθέσεις φωτογραφίας,ζωγραφικής,βιβλίων.Σε παζάρια όπου χαρίζεις και σου χαρίζουν πράγματα,σε παζάρια γενικώς.

Έχω ταξιδέψει και γνωρίσει πολλά μέρη και κυρίως νησιά.Αρχικά με τους γονείς μου,μετά μόνη,κάποιες-ελάχιστες- φορές με παρέα και τώρα πια με τον άντρα μου.Μέρη που λίγοι έχουν σε σύνολο δει.

Έχω πάει και εξωτερικό,στην Ιταλία,δύο φορές.Έριξα το νόμισμα μου στην fontana di Trevi,και ξαναγύρισα στη Ρώμη.Έχω δει το μπαλκονάκι της Ιουλιέτας,το Κολοσσαίο,το ponte vecchio,τα κανάλια της Βενετίας,τα Murano,την Πομπηία, την Σιένα,την Νάπολη.Έχω φάει σε όλες τις πόλεις αυτές τα πιο ωραία παγωτά.Έχω φάει πίτσα και έχω πιεί cappucino.Έχω γνωρίσει κόσμο διαφορετικό.Έχω γελάσει και αστειευτεί με τον συμπαθέστατο και φιλόξενο Αργεντινό,όπως μάθαμε μετά(γιατί τον νομίζαμε Ιταλό) στον εστιατόριο του ξενοδοχείου της Ρώμης.Ο signore gatto,όπως τον βγάλαμε,από τη θεική ατάκα που είπε στον πατέρα μου.Και αγάπησα αυτή τη χώρα.Την αγάπησα πολύ.

Έχω συμμετάσχει σε θεατρική παράσταση.Μη έχοντας εμπειρία,σε μια ομάδα από παιδιά που έγιναν τελικά πολύ καλοί φίλοι και αγαπημένοι.Δυνατή εμπειρία η θεατρική παράσταση.Γνώρισα ανθρώπους καλλιεργημένους,με ενδιαφέροντα.Χάρηκα και αγχώθηκα.Δυνατά συναισθήματα κάθε βράδυ.

Έχω δουλέψει λίγο,αλλά σε δουλειές που,σε γενικές γραμμές,με ικανοποιούσαν.Ειδικά η μια εταιρεία όπου δούλεψα και το περισσότερο,το προσωπικό μου ρεκόρ,ενάμιση χρόνο,εκεί κάθε πρωί πήγαινα με χαρά,σαν να πηγαίνω εκδρομή.Γιατί ένιωθα ότι είχα παρέα,ανταλλάζαμε και ακούγαμε cd,γελούσαμε και υπήρχε παρείστικο στυλ.

Έχω την εμπειρία πως είναι να ζεις στην Αθήνα και μετά στην επαρχία,με όλα τα καλά και τα άσχημα που έχει αυτή η εμπειρία.Μπορώ να κάνω τις συγκρίσεις.

Θα μπορούσα να γράφω όλη μέρα.Είναι πολλά αυτά που θα ήθελα να πω.Αλλά βάζω μια άνω τελεία και θα συνεχίσω με νέες εμπειρίες.Μια από αυτές θα ακολουθήσει σύντομα.

ΥΓ: Με απλά υλικά,χαρτόνι κούτας,καπάκι από μπουκάλι,λίγη κορδέλα,χαρτόνι και χρώματα,φτιάχνεις ένα καδράκι-κορνίζα με καπελάκια και λουλούδια.(φωτο 1). Με κουτί που ανοίγεις με κοπιδάκι, με λουλουδάκια,μανταλάκι,χαρτόνι από χαρτί υγείας,χαρτοπετσέτα, φτιάχνεις μια λιμνούλα με νούφαρα(φωτο 3).Και φυσικά(φωτο 2) ένας μικρός καμβάς με χαρτοπετσέτα.