Κωμωδίες

Τον τελευταίο καιρό, μπορεί να έχω χάσει τη μουσική μου, να παίζω ελάχιστα κιθάρα, αλλά βλέπω αρκετές ταινίες, όποτε και όποτε βρω κάποια να μου αρέσει. Η θεωρία μου είναι ότι εφόσον η ζωή μας είναι ένα δράμα, καλό είναι να βλέπουμε και καμία κωμωδία να σκάει και κανένα χαμόγελο το χειλάκι μας. Λέγοντας ότι η ζωή είναι δράμα δεν το λέω με την έννοια της μιζέριας, αλλά ότι γενικά, πλεον, λίγοι άνθρωποι μπορούν να ισχυριστούν ότι περνάνε πολύ ευτυχισμένα, χωρίς ίχνος ανασφάλειας. Άλλη μια θεωρία μου είναι ότι οι κοινωνικές τάξεις στην Ελλάδα είναι κλειστές σαν κάστες, αν γεννηθείς φτωχός, πεθαίνεις φτωχός...

Μάλλον έχω μεγάλη ανάγκη το γέλιο γιατί πλέον πολύ δύσκολα το βρίσκω στη ζωή μου...Πολύ δύσκολα συμβαίνουν γεγονότα ευχάριστα, να τα μαθαίνω και να χαίρομαι και πολύ δύσκολα συμβαίνουν και σε μένα, στη δική μου ζωή, γεγονότα ευχάριστα για να μπορώ να χαίρομαι. Έτσι πρέπει να έχω βοήθεια για να γελάσω και αυτή η βοήθεια είναι συνήθως οι κωμωδίες ή τα ανέκδοτα.

Έτσι μια ευχάριστη δραστηριότητα για μένα είναι να παρακολουθώ κωμωδίες.

Στο σινεμά(πιο σπάνια δυστυχώς), στην τηλεόραση και περισσότερο στα δορυφορικά κανάλια παρά στα δικά μας που βάζουν όλο βλακείες. Παρακολουθώ όμως και στο ιντερνετ βίντεο από παλιές εκπομπές και σειρές.Βλέπω και αρκετές επαναλήψεις,κάποιες σειρές όσο κι αν τις βλέπω,δεν με χαλάνε, πάντα τις βλέπω ευχάριστα όπως πχ τα ''Εγκλήματα'' που βάζει τα απογεύματα ο ANT1. Βλέπω και ιντερνετικώς το ''σ'αγαπώ, μ'αγαπάς'' και αν και το έχω δει χιλιάδες φορές γελάω συνέχεια.Λες να έχω alzheimer και για αυτό γελάω με τα ίδια αστεία;

Βλέπω επίσης τα Σαββατοκύριακα τον Mister Bean.Και μ'αυτόν γελάω παρα πολύ! Τις καθημερινές βλέπω κάθε βράδυ ''Γιάννης ο όμορφος'' και γελάω με τη γιαγιά Δωροθέα.

Εχθές παρακολουθούσα στρουμφάκια!!Έχω κι έναν παλιμπαιδισμό!!Παρακολουθούσα και το αγαπημένο μου παιδικό μικρή,τον Νίλς Χόλγκερσον! Όταν τα παιδικά ήταν παιδικά και δεν εμπεριείχαν βία όπως τα σημερινά ''παιδικά''.

Μια κωμωδία που είδα στην Αθήνα,σε θερινό σινεμά στο Αττικό Άλσος, ήταν η ''οικογένεια Μίλερ''.Στο ίδιο σινεμά,πριν από μήνες, είχα δει το Hangover.

Παρακολουθώ πολλές κωμωδίες και στα Ιταλικά κανάλια, στο Rai1,Rai2,Rai3.Το Σάββατο είχε μια που την είχα ξαναδεί αλλά μ'άρεσε, Ιταλικές κωμωδίες έχουν γέλιο άλλωστε.

Μ'αρέσουν όμως και οι σειρές της Rai, με τον Τσάρλι, τον Χιμπαντζή και την Robbie την φώκια.Τελευταία βλέπω και μια σειρά Βραζιλιάνικη,μια ιστορία περασμένης εποχής, πριν 100-200 χρόνια,πολύ ωραία!Δραματική βέβαια αλλά αξίζει.

Βλέπω επίσης το Affari tuoi, που είναι το αντίστοιχο deal που είχαμε παλιότερα και εδώ,με τον Φερεντίνο,είχαμε πάει και στο στουντιο εμείς, εγώ κι ο Στέλιος με τη μάνα μου.Κάποιες φορές βλέπω και κάποια τηλεπαιχνίδια,στο rai1, και το καλοκαίρι έβλεπα και μια ωραία εκπομπή με παλιά βίντεο,έδειχνε κάτι αρχαία, του 1958,1962,1973 και τέτοια.

Κάπως έτσι προσπαθώ να περάσω τον καιρό.Τις βαρετές μέρες που όλα είναι ίδια και δεν συμβαίνει τίποτα παρά ελάχιστα μικρά διαλείμματα από τη βαρεμάρα, πότε πότε, όταν πάμε, πολύ σπάνια, κάποια βόλτα.

Τα Σαββατοκύριακα δεν τα συμπαθούσα ποτέ και τώρα δεν τα συμπαθώ ακόμα πιο πολύ...Με βγάζουν από το πρόγραμμα μου.Ξέρω τις καθημερινές,έχω ένα πρόγραμμα που ακολουθώ.Αυτό με βοηθάει και στον υπνο και στο φαγητό.Τα Σαββατοκύριακα γίνεται κουρέλι το πρόγραμμα μου και γιαυτό δεν τα συμπαθώ με τίποτα!Χώρια που όλο βλακείες έχει να δεις,ξεθαβουν τις βιντεοκασέτες και στις πασάρουν ή τα διάφορα που αντιπαθώ στυλ Χαρι Πότερ.

Απόψε πάλι καλά, πως το έπαθε το Star και έχει κωμωδία αλλά την ίδια ώρα έχει και στο rai1, αρχίζει νέα σειρά...Θα δω πως θα τα συνδυάσω.

Ευτυχώς έχω και μάθημα σε λίγο και θα περάσει το απόγευμα.

Μακάρι να είχα μια δουλειά να περνούσαν οι μέρες μου.Αγαπώ τη δουλειά και την στερούμε, την στιγμή που άλλοι την έχουν και βαριούνται να πάνε και όλο γκρινιάζουν.Εντάξει,κατανοώ ότι όλοι δουλεύουν για ψίχουλα, αλλά ας δούλευα κι ας μου έδιναν και 100 ευρώ το μήνα.Πάλι ευχαριστημένη θα ήμουν.Όλοι όσοι δεν εκτιμούν τη δουλειά ας έρθουν για λίγο να αλλάξουμε θέσεις κι αν δεν θέλουν να κλείσουν σουίτα στο Δαφνί, να έρθουν να μου πουν.Μάλλον οι κωμωδίες με κρατάνε και η ελπίδα ότι κάποτε θα δουλέψω.Μόνο έτσι ισορροπώ εγώ.Να αλλάζω παραστάσεις και ως άνεργη δεν πρόκειται να συμβεί εύκολα.Το κάνω εγώ να συμβαίνει, αλλά και πάλι δεν είναι εύκολο.

Έτσι οι κωμωδίες είναι εδώ,για να ξεχνιέμαι, για να γελάω γιατί το γέλιο μου πλέον είναι δυσέρευτο...