Πέμπτη 15 Αυγούστου 2013

Τρεις τόποι


Χρόνια πολλά σε όλους!Χρόνια καλά!Υγεία πρώτα από όλα.Να μας δίνει δύναμη η Παναγία γιατί μας περιμένουν δύσκολες μέρες.Όλους μας.Αλλά θα το παλέψουμε.Αμαχητί θα πέσουμε;Όχι βέβαια.

Ας ταξιδέψει ο νούς...Αυτόν διαθέτω μόνο φέτος για ταξίδια.Δεν διαθέτω κάτι άλλο.Καρφωμένη εγώ.Χωρίς διακοπές.Χωρίς μπάνια.

Στην βεράντα να αγναντεύω τον Όλυμπο.Να κοιτάζω το παρόν και να ρίχνω ματιές στο παρελθόν.Αυτό διαθέτω.Αναμνήσεις παλιών στιγμών.

Στιγμών παρέας, βόλτας, συναυλίας. Συντροφικότητας, πάρτι. Θεάτρου, κινηματογράφου, μουσικής. Χαράς,γέλιου,ξεγνοιασιάς.

Όταν παίρνεις απόσταση από τα γεγονότα,τότε τα καταλαβαίνεις.Τότε συνειδητοποιείς.Τι είχες,τι έχασες,τι σε περιμένει,τι άφησες,τι σε άφησε.

Αναμνήσεις.Σκέψεις.Εικόνες.


Τρείς τόπους έχει η ψυχή μου που περικλύουν τον εξής έναν: Το αγαπημένο μου νησί.



Η Νάξος...

Ο τόπος της ψυχής μου.

Θυμάμαι καλοκαίρια ξέγνοιαστα.Μαθήτρια πρωτοπήγα.Από τότε πάντα γυρίζω.Πάντα θα γυρίζω.Και στην άκρη του κόσμου να ήμουν,θα γύριζα πάντα εκεί.Είναι ο τόπος από τον οποίο ποτέ δεν φεύγω.Πάντα έρχομαι.Πάντα η κίνηση είναι μονόδρομη.Πάντα γυρισμός.Σαν τον Οδυσσέα,εμένα αυτή είναι η δική μου Ιθάκη και πάντα εκεί θα ταξιδεύω να βρεθώ.

Τώρα ταξιδεύω με το νου.Να πάω δεν μπορώ γιατί κάποιοι αποφασίζουν ότι θα αποκόψουν τα νησιά με τα παράλογα ακτοπλοικά.Αλλά δεν μπορούν να μου απαγορεύσουν να ταξιδεύω με το νου.Ήδη κάνω βόλτες στην παραλία.Ήδη εκεί είμαι.

Κι ύστερα,θυμάμαι τους 10 μήνες που προηγήθηκαν της αναχώρησης μου από την Αθήνα.Δεν λέω ''μόνιμης'' γιατί θα ξαναγυρίσω,κι όταν γυρίσω, η ''φωλιά'' μου θα έχει ένα όνομα.



Νέα Σμύρνη.

Είναι ίσως από τα λίγα μέρη που νοσταλγώ στην Αθήνα.Αυτοί οι 10 μήνες που έζησα εκεί, καθημερινά,ήταν οι καλύτεροι, μετά από 7 χρόνια που τα θεωρώ άσκοπα.Σε μια περιοχή που μίσησα και αναγκάζομαι να γυρνώ,επειδή οι γονείς μου και να θέλουν να φύγουν από εκεί,έχουν εγκλωβιστεί και καταδικαστεί να μένουν.

Θυμάμαι πόσες φορές έκανα βόλτες από το σπίτι στην πλατεία και πίσω.Από το σπίτι στο μετρό και πίσω.Και πολλές-πολλές ακόμα διαδρομές.Περπατούσα πολύ.Άγνωστη μεταξύ αγνώστων αλλά για έναν περίεργο λόγο,αυτό που εδώ με ρίχνει,εκεί δεν με στεναχωρούσε.Ίσως γιατί εκεί η απόσταση μου από όλους ήταν ένα τηλεφώνημα.Εδώ η απόσταση μου από όλους είναι 440 χιλιόμετρα...Όσοι μου λείπουν,δεν έχω τρόπο να τους δω...Όταν πάω Αθήνα,δεν προλαβαίνω να δω κανέναν, τις περισσότερες φορές...

Κοιτάζω φωτογραφίες.

Μια άλλη χώρα,ένα άλλο ταξίδι.Το μόνο μου στο εξωτερικό.


Ιταλία.

Πόλεις-υπαίθρια μουσεία.Σαν βγαλμένες από το παρελθόν.Δεν έχουν το δικό μας κόλλημα να ασπρίζουμε και να μεταμορφώνουμε,να τα κάνουμε όλα να μοιάζουν καινούρια.Το παλιό δεν κρύβει κάτι κακό...Έχουμε εμμονή να ξεχνάμε.Εκείνοι μοιάζουν να θέλουν να θυμούνται.Τα σπίτια τους πολύχρωμα και παλιά.Με μυρωδιά παρελθόντος.Άλλων αιώνων.Με βοηθάει αυτό.Να ταξιδεύω.Να νοσταλγώ.Εδώ δυσκολεύομαι.Εκεί όλα έχουν άλλη μυρωδιά.Φωνάζουν ''παρελθόν''.Εμείς θέλουμε να το ξεχάσουμε,αυτοί θέλουν να το κουβαλάνε.

Γιαυτό αγάπησα αυτή τη χώρα.Όπου να κοιτάξεις,αγκαλιάζεις το παρελθόν.Εδώ,θέλουμε τόσο και αγωνιούμε να θυμίζουμε μέλλον που τελικά θυμίζουμε μια ενδιάμεση κατάσταση.Μια ανισόρροπη κατάσταση μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος που δεν μπορείς ούτε καν παρόν να την πεις.Δίπλα στην παράγκα η βίλα.Και όλα ασπρισμένα λες και με αυτό θα θυμίζουν μέλλον.Όπως όταν είχα μπει στο κάστρο,στο αγαπημένο μου νησί και μόνο που δεν έπεσα από τις σκάλες από το αποτρόπαιο θέαμα.Δίπλα στα παλιά κτίρια,αιώνων,ένα κάτασπρο,ολοκαίνουριο,που ήταν τόσο παράταιρο και κακόγουστο που δεν έπρεπε να υπάρχει καν εκεί...Μια απογοήτευση...

Το ταξίδι μου συνεχίζεται.Μπορεί να μην φεύγω από το σπίτι αλλά το μυαλό μου δεν σταματάει να ταξιδεύει...Είναι το μόνο που μπορώ,σε ένα καλοκαίρι που η διάθεση μου δεν μπορεί να ανέβει με άλλο τρόπο παρά μόνο με το ταξίδι του μυαλού....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου