Τρίτη 16 Ιουλίου 2013

Αν είχα χρήματα...


Ήρθα πάλι μετά από περίπου ένα μήνα. Δηλαδή εδώ ήμουν, δεν έφυγα, απλά δεν είχα και κάτι αξιοσημείωτο να πω... Τον τελευταίο καιρό όμως όλο και κάτι κινείται....Αλλά για αυτά θα μιλήσω στο επόμενο post, με περισσότερες πληροφορίες.

Σήμερα με απασχολεί το ερώτημα ή μάλλον η υποθετική φράση ''αν είχα χρήματα''. Λέω ''αν'' γιατί με την δεδομένη κατάσταση στη χώρα και στο σπίτι μου ακόμα περισσότερο, πιο εύκολα πάει κάποιος στο φεγγάρι ή βρίσκει κοιτάσματα πετρελαίου στον κήπο του παρά να υποθέσει ότι εγώ κάποτε υπάρχει έστω και μια περίπτωση στο ένα εκατομμύριο, να πλουτίσω.

Απλά σκέφτομαι ότι σε αυτή την απίθανη περίπτωση, τρία πράγματα θα ήθελα να κάνω, όχι απαραίτητα με τη σειρά που θα τα αναφέρω.

1.Ταξίδια,ταξίδια,ταξίδια
2.Τα χόμπι μου επάγγελμα.
3.Να βοηθήσω όποιον έχει ανάγκη, είτε είναι άρρωστος είτε όχι, είτε άνθρωπος,είτε ζώο.

Μόνο αυτά ήθελα να κάνω, τίποτα υλικό δεν θα με συγκινούσε, μόνο ίσως ένα μικρό αμάξι να έπαιρνα, για να μπορώ να πηγαίνω κοντινές εκδρομές, αποδράσεις, συναυλίες και παραστάσεις, που τώρα είναι απαγορευτικές για εμάς λόγω απόστασης και οικονομικών.

Αν λοιπόν είχα χρήματα...

1.Θα ήμουν με μια βαλίτσα στο χέρι.Μέρη να πάω;Άπειρα. Όνειρα για τόπους που δεν έχω δει;Πάρα πολλά. Πρώτα από όλα το ταξίδι- όνειρο. Κούβα. Και στην αγαπημένη μου Ιταλία που δεν χορταίνω, έχω πάει 2 φορές αλλά ποτέ δεν είναι αρκετές για τόσα πράγματα που έχει να κάνεις και να δεις. Ύστερα Αμερική. ΗΠΑ. Και Αργεντινή. Και Βραζιλία. Και Αυστραλία να δω τα καγκουρώ, Λονδίνο και Παρίσι. Και Βαρκελώνη. Και Ελβετία, που είναι η χώρα που μου εξάπτει πολύ την περιέργεια, γιατί δεν ξέρουμε και πολλά για αυτή.  Μάλλον ας αρχίσω αντίστροφα. Που δεν θέλω να πάω.Μόνο η Ασία δεν με ελκύει. Αλλιώς οπουδήποτε αλλού το συζητώ. Και κάποιοι προορισμοί στην Ευρώπη δεν με ελκύουν, και είναι μόνο αυτοί που έχουν γίνει μόδα πχ Πράγα.

Αλλά φυσικά δεν θα άφηνα απογοητευμένα τα υπέροχα νησιά μας που με τις ηλίθιες πολιτικές τους δεν μας επιτρέπουν να πλησιάσουμε. Όταν δυο άτομα για να πάμε στη Νάξο θέλουμε 134 ευρώ σε εισιτήρια πήγαινε- έλα, πως να μην απομακρύνεται το όνειρο για το λατρεμένο μου νησί; Καλά, δεν συζητάμε για άλλα νησιά πχ Μήλος, που έχουν κόψει όλα τα καράβια και πάνε μόνο ταχύπλοα... Εκεί δυο άτομα θέλουν 216 ευρώ!!Ναι, δεν κάνουν πουλάκια τα μάτια σας. Σωστά είδατε! 54 ευρώ το ταχύπλοο και άλλα τόσα στο γυρισμό. Τα πιο ωραία μέρη μας τα έχουν αποκλείσει. Και φυσικά ούτε τολμώ να κοιτάξω τι γίνεται στα Δωδεκάνησα. Τα Επτάνησα είναι πιο δύσκολα προσβάσιμα αν δεν έχεις αμάξι, πως να φτάσεις εκεί που πρέπει για να περάσεις απέναντι;

Αλλά αν είχα χρήματα, όλα τα νησιά θα έβλεπα. Θα κολυμπούσα παντού, σε όλες τις παραλίες. Ε,καλά, σχεδόν όλα. Σίγουρα ΔΕΝ θα πήγαινα Μύκονο, Πάρο και Κέα. Τα δυο πρώτα γιατί μου την σπάνε οι lifestyle καταστάσεις και η πολυκοσμία και το τρίτο γιατί δεν μου άρεσε καθόλου. Όλα τα υπόλοιπα το συζητούσα.

2. Όταν λέω ότι θα έκανα το χόμπι μου επάγγελμα εννοώ ότι θα ήθελα να έχω μια δουλειά που να μπορώ να διαθέτω ό, τι φτιάχνω με τα χέρια μου. Τις κατασκευές που κάνω. Εκτός όμως από τις κατασκευές που θα ήθελα να μπορώ να διαθέτω με κάποιον τρόπο χωρίς να φοβάμαι την εφιαλτική λέξη ''εφορία'' που σε κανέναν δεν φέρνει ''ευφορία'' όταν ακούει, θα ήθελα επίσης να μπορέσω να εκδόσω τα δυο βιβλία που βρίσκονται σε αντίστοιχους φακέλους στον υπολογιστή μου.

 Το ένα βιβλίο είναι εντελώς τελειωμένο και το άλλο είναι μισο- τελειωμένο. Είμαι στις διορθώσεις για την ακρίβεια. Πιστεύω ότι αξίζουν σαν ιστορίες, όχι επειδή είμαι ψώνιο και επειδή τα έγραψα εγώ τα πιστεύω αλλά επειδή διαβάζω από μικρό παιδί και έχω διαβάσει εκατοντάδες βιβλία, αυτοί οι ήρωες που έπλασα από τη φαντασία μου, έζησα μαζί τους όσο έγραφα και τους αγάπησα. Αν ήμουν αναγνώστρια και ερχόμουνα σε επαφή μαζί τους σε βιβλίο, θα τους ένιωθα φίλους μου. Γιαυτό νομίζω ότι αξίζει να βγει στο φως και το πρώτο βιβλίο και το δεύτερο που σύντομα θα έχω τελειώσει. Μόνο πρόβλημα προσωρινά ότι ενώ το έχω τελειώσει δεν μπορώ να καταλήξω σε έναν τίτλο που να το χαρακτηρίζει, ενώ έχω αρκετούς στο μυαλό μου.

3.Θα ήθελα να μπορώ να βοηθήσω σε κάθε περίπτωση ανάγκης που μαθαίνω. Σε παιδάκια που χρειάζονται βοήθεια, σε ανθρώπους που είναι άρρωστοι,να μπορώ κάθε φορά να διαθέτω μεγάλα ποσά για να γίνουν καλά. Και φυσικά να μπορώ να βοηθήσω και όσα ζωάκια χρειάζονται βοήθεια και να έχω και στο σπίτι μου ζωάκια.

Όταν ποτέ σου δεν έχεις τίποτα, και έχεις μεγαλώσει με αυτό, ακόμα κι αν κάποτε αλλάξει, ξέρεις πως είναι να είσαι στο τίποτα... Αν όμως πάντα είσαι μες στις ανέσεις,πως να καταλάβεις τους άλλους; Γενικά όταν κάποιος δεν βιώνει κάτι, δεν μπορεί να καταλάβει αυτόν που το βιώνει.

Πάντως τα όνειρα δεν κοστίζουν, εμένα το μυαλό μου ταξίδεψε και μάλιστα χωρίς να ξοδέψω τίποτα.

ΥΓ:Φωτογραφία άσχετη και άκυρη, η πίτα που έκανα σήμερα σε ρολά, τρια με  σπανάκι και τρια με τυρί.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου